Η επάνοδος της Ρωσσίας και εμείς.
[δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «ΤΟ ΠΑΡΟΝ» της Κυριακής 05 Οκτωβρίου 2008, σελ. 32]
---------------------------
Γίνεται πολύς λόγος τους τελευταίους μήνες για «πολιτική κρίση» που μαστίζει τη χώρα μας.Τα ΜΜΕ και οι δημοσιογράφοι, σχολιαστές και αναλυτές μιλάνε για ένα φαινόμενο, που πράγματι υφίσταται, αλλά δεν είναι μεμονωμένο και αποκομμένο , ούτε περιοδικό και τυχαίο. Είναι φαινόμενο ενδημικό, που συνδέεται με όλες τις εκφράσεις της ζωής και διαμορφώθηκε στη διαδρομή των τελευταίων σαράντα ετών.Πρόκειται για μια κρίση θεσμών , ιδεών, τρόπων ζωής, ακόμη και διανθρώπινων σχέσεων και συμπεριφορών, επομένως για μια κρίση βαθύτατα κοινωνική , της οποίας η κορύφωση εκφράζεται σε πολιτικό επίπεδο.Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι «ουδείς αναμάρτητος», κανείς δεν μπορεί να αποσείει κάθε προσωπική του ευθύνη και να παριστάνει τον υπεράνω πάσης υποψίας τιμητή τν ηγεσιών: πολιτικών , πνευματικών, εκπαιδευτικών οικονομικών , κοινωνικών κ.ο.κ.Κανείς και ιδιαίτερα όχι τα ΜΜΕ, που στη συντριπτική τους πλειοψηφία προάγουν μία πορνική αντίληψη της ζωής, διαστρέφουν ή αποκρύπτουν την αλήθεια, καταστρέφουν τη γλώσσα και διαμορφώνουν αλητοειδή πρότυπα συμπεριφοράς.Υπάρχει διαφθορά αναμφισβήτητα, αλλά που εντοπίζεται η ευθύνη και πως ερμηνεύεται - συνολικά και όχι μερικευμένα και περιστασιακά- η αδιάκοπη ανακύκλωσή της;Η Siemens , ο Βουλγαράκης, το Βατοπέδι, συνιστούν πυώδη αποστήματα, που πρέπει να καυτηριαστούν με τον πιο ριζικό τρόπο.Όμως αυτό δεν σημαίνει-όπως δυστυχώς συμβαίνει- να αγνοούνται ή να υποβαθμίζονται τα καίρια εθνικά θέματα ζωής ή θανάτου, τα θέματα ύπαρξης ή θανάτου, τα θέματα ύπαρξης και μέλλοντος του ελληνικού λαού: το Αιγαίο και η Κύπρος, η Μακεδονία και η Θράκη.Έτσι έχουμε φτάσει στο σημείο ο κ. Παπανδρέου στη Θεσσαλονίκη να μπορεί σε έναν παροξυσμό παροχολογίας να λέει ότι θα αντλήσει τα μέσα για την άσκηση της κοινωνικής του πολιτικής από τη μείωση των στρατιωτικών δαπανών.και να μην ιδρώνει το αυτί κανενός. *** Με τον τρόπο αυτό ο μέσος άνθρωπος δεν αντιλαμβάνεται τα μεγάλα διακυβεύματα της εποχής. Δεν αντιλαμβάνεται ότι ζούμε σε εποχή παγκόσμιων ανακατατάξεων καθοριστικής σημασίας και εμβέλειας για το μέλλον κάθε χώρας.Η εξωτερική πολιτική δεν είναι «πάρεργο και παραλειπόμενο», όπως την αντιμετωπίζουν τα περισσότερα ΜΜΕ, αλλά συνιστά καίριας σημασίας επιλογές, που θα καθορίσουν το μέλλον μας.Αν στην τελευταία δεκαετία του 20ου αιώνα η αποφασιστική παράμετρος των παγκόσμιων εξελίξεων ήταν η διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης και η πτώση του υπαρκτού σοσιαλισμού, η αποφασιστική παράμετρος της πρώτης δεκαετίας του 21ου αιώνα είναι η πλησίστια επάνοδος της Ρωσίας στην παγκόσμια πολιτική σκηνή σε συνδυασμό με τις αλλεπάλληλες ήττες του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού στη Μέση Ανατολή, την Ασία και , κατά κύριο λόγο , στη Λατινική Αμερική.Η Ρωσσία ξεπέρασε της φάση της μεγάλης σύγχυσης και ταπείνωσης, που την είχε καταδικάσει η πολιτική των ανοικτών θυρών και του ξεπουλήματος , η πολιτική ενός νόθου εκδημοκρατισμού και μιάς ληστρικής καπιταλιστικοποίησης , πολιτικής των εξωμοτών Γκορμπατσώφ και Γέλτσιν. Την ξεπέρασε και αναδείχτηκε σε πρωταγωνιστικό παράγοντα- πολιτικό, οικονομικό και στρατιωτικό- των παγκόσμιων πραγμάτων.Πόλος συσπείρωσης όλων των λαών της πρώην Σοβιετικής Ένωσης είναι πλέον έτοιμη να συμφιλιωθεί και να συνεργαστεί με όλες τις χώρες , που βρίσκονταν στην άλλη πλευρά στην περίοδο του ψυχρού πολέμου.Αυτό ανησυχεί βαθύτατα τους Αμερικάνους, διότι ανατρέπει ριζικά τη μονολιθική λογική των αντιπάλων στρατοπέδων και της αντιπαράθεσης από την οποία εκτρέφεται ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός.Ειρηνική συνύπαρξη είναι ότι χειρότερο για το αμερικανικό οικονομικό- πολιτικό κατεστημένο, που ζει και συντηρείται με το φάντασμα μιάς αιωρούμενης απειλής κατά του δυτικού κόσμου και των αξιών του.Το φάντασμα αυτό μετά την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης ήταν η υπαρκτή αλλά και η ανύπαρκτη τρομοκρατία. Όπως είπε κάποτε ένας εκπρόσωπος των «γερακιών» της Ουάσιγκτον «κι αν δεν είχε υπάρξει η 11η Σεπτεμβρίου θα έπρεπε να την εφεύρουμε»Σήμερα η άλλη όψη του φαντάσματος είναι η νέα Ρωσσία, η οποία πρέπει να τεθεί υπό έλεγχο και να κυκλωθεί.Διεύρυνση λοιπόν του ΝΑΤΟ , πυρηνική «ομπρέλα» στην Τσεχία και την Πολωνία, βάσεις εξόρμησης στα Σκόπια και το Κόσσοβο , δημιουργίας μεγάλης Αλβανίας στα Βαλκάνια κ.λ.π., κ.λ.π. *** Την πορεία αυτή δεν ακολούθησε η Ελλάδα και αυτό οφείλεται- κάτι που πρέπει να αναγνωρισθεί από όλους - στην εξωτερική πολιτική που χάραξε ο Καραμανλής.Μία πολιτική ανοίγματος προς την Ρωσσία με άξονα το ενεργειακό και ευρύτατες εμπορικές ανταλλαγές , αλλά και συμπαραγωγή και προμήθεια οπλικών συστημάτων και πολεμικού υλικού.Πολιτική επίσης που εμμένει στη διατήρηση της εδαφικής ακεραιότητας των χωρών της Βαλκανικής και αποστασιοποιείται από την κύκλωση της Ρωσσίας.Για πρώτη φορά με τα βήματα αυτά η Ελλάδα υπερβαίνει την πολιτική της υποτέλειας και δημιουργεί ισχυρά διπλωματικά ερείσματα για την προστασία των συνόρων της , ενώ ταυτόχρονα αποκομίζει σοβαρά οικονομικά οφέλη, όχι μόνο από τους αγωγούς πετρελαίου και φυσικού αερίου, αλλά και από τη διάθεση των αγροτικών προϊόντων της στην αχανή ρωσική αγορά.Αυξάνεται παράλληλα και το ευρωπαϊκό κύρος της χώρας που γίνεται ενεργειακός κόμβος προς την Ευρώπη. *** Σημαίνει αυτό άραγε πώς η Ελλάδα «αφίσταται» του δυτικού της προσανατολισμού;Όχι βέβαια , αλλά δημιουργείται ρήγμα σε ένα καθεστώς υποτέλειας, πού κράτησε εξήντα σχεδόν χρόνια και διαμορφώνεται ένα πρότυπο για άλλες χώρες με συντηρητικά καθεστώτα.Αυτό φυσικά έχει έντονα ανησυχήσει τους Αμερικανούς , οι οποίοι τόλμησαν διά στόματος του βοηθού γενικού γραμματέα του Στειτ Ντιπάρτμεντ αρμοδίου για τον Καύκασο, Ενέργεια και Κύπρο, Ματ Μπρέυζα , όχι μόνον να μας επιπλήξουν αλλά και να μας υποδείξουν σε αυστηρό τόνο διακοπή των φιλικών μας σχέσεων και επαφών με τη Ρωσσία. Δεν θα τολμούσαν βέβαια να κάνουν κάτι τέτοιο με την Τουρκία , η οποία έχει αναπτύξει φιλικές σχέσεις και κάνει επενδύσεις στη Ρωσσία από την οποία και προμηθεύεται ότι στρατιωτικό υλικό η χώρα αυτή δέχεται να της πουλήσει.Γιατί δεν θα τολμούσαν οι Αμερικανοί να παρέμβουν; Διότι η Τουρκία είναι μία χώρα που πάντοτε άσκησε ανεξάρτητη εθνική πολιτική, δεν διετέλεσε ποτέ υπό καθεστώς υποτέλειας, δεν δέχτηκε ποτέ την παρουσία ενός πράκτορα μυστικοσυμβούλου τύπου Ροντου στο Υπουργείο των Εξωτερικών όπως έκανε ο κ. Παπανδρέου.Η Ελλάδα όμως του Νταβός, του Ελσίνκι, της Μαδρίτης , των Ιμίων, των επονείδιστων διαπραγματεύσεων για το σχέδιο Ανάν να τολμήσει να σηκώσει κεφάλι; Απαράδεκτο !! *** Η Ελλάδα προδόθηκε και πουλήθηκε από τους μεγάλους «φίλους» και «συμμάχους» της κατά συρροή και κατ ' επανάληψη, διότι ακριβώς είχε ακολουθήσει την πολιτική της υποταγής και της υποτέλειας.Πουλήθηκε στο Αιγαίο και την Κύπρο, πουλήθηκε με το θέμα της ονομασίας των Σκοπίων, πουλήθηκε με τους αμερικανικής κοπής και ραφής χάρτες των 'γκρίζων ζωνών», πουλήθηκε με την κατευθυνόμενη προπαγάνδα για την ύπαρξη δήθεν ισχυρής τουρκικής μειονότητας - που υποτίθεται καταπιέζουμε - στη Βόρεια Ελλάδα, πουλήθηκε με την προώθηση ,άνευ όρων της ενταξιακής πορείας της Τουρκίας στη Ε.Ε., πουλήθηκε.., πουλήθηκε..Με το άνοιγμα προς τη Ρωσσία αλλάζουν οι όροι του παιχνιδιού' η χώρα παύει να είναι δορυφόρος και απλό ενεργούμενο της αμερικάνικης πολιτικής , παύει να κατευθύνεται από την αμερικάνικη πρεσβεία και τους διάφορους τοποτηρητές τύπου Πιουριφόυ!Γι αυτό και επιχειρείται από τους αμερικανούς η πρόκληση πολιτικής αστάθειας και αβεβαιότητας με τελικό στόχο την ανατροπή του κ. Καραμανλή.Ερωτάται αν αυτό το έχουν συνειδητοποιήσει τα νεοδημοκρατικά εκείνα ανθρωπάρια , που μολύνουν την πολιτική ατμόσφαιρα με τις ατασθαλίες και τις ευτέλειες τους , οι πράσινοι κεκράκτες που αδημονούν να επανέλθουν στην εξουσία, οι όποιοι προοδευτικοί ή υπερεθνικόφρονες ψαρεύουν στα θολά νερά; *** Πρέπει επί τέλους να καταλάβουν οι ορθοφρονούντες σ' αυτή τη χώρα ότι το νευραλγικό θέμα δεν είναι η Νέα Δημοκρατία ή το ΠΑΣΟΚ . Είναι η εμπέδωση μιάς ανεξάρτητης εθνικής εξωτερικής πολιτικής ή η συνέχιση της πολιτικής της υποτέλειας.Επ αυτού οφείλουν οι πάντες συμπολιτευόμενοι και αντιπολιτευόμενοι να δεσμευτούν δημόσια πριν απ ' όλα και χωρίς υπεκφυγές , κατά τρόπο ρητό και απερίφραστο._
