Περί των ηρώων, δηλαδή περί της υποδοχής τους και περί της εμφανίσεώς τους.  Αυτό που αποκαλώ ηρωολατρεία και το Ηρωικό στις ανθρώπινες υποθέσεις. Είναι πλέον εμφανές ότι το θέμα αυτό είναι τεράστιο και ότι αξίζει μίας αρκετά διαφορετικής αντιμετωπίσεως από αυτήν που αναμένεται να δείξουμε προς το παρόν. Ένα τεράστιο θέμα. Όντως, απεριόριστο. Πλατύ, όπως η ίδια η Παγκόσμια Ιστορία. Διότι, όπως το εκλαμβάνω, η Παγκόσμια Ιστορία, η ιστορία του τι πέτυχε ο άνθρωπος στο κόσμο τούτον είναι στην βάση της η Ιστορία των Μεγάλων Ανδρών, οι οποίοι έδρασαν εδώ. Ήταν ηγέτες ανθρώπων αυτοί οι μεγάλοι. Τα υποδείγματα, τα πρότυπα και κατά μία ευρεία έννοια οι δημιουργοί όσων η μεγάλη μάζα των ανθρώπων επινόησε ή πέτυχε τέλοσπαντων. Όλα όσα βλέπουμε στον κόσμο να στέκονται τέλεια είναι κανονικά το εξωτερικό υλικό αποτέλεσμα, η πρακτική πραγματοποίηση και η ενσάρκωσις των Σκέψεων που κατοικούσαν στους απεσταλμένους στον κόσμο αυτόν Μεγάλους Άνδρες: η ψυχή της ιστορίας ολόκληρου του κόσμου μπορεί να θεωρηθεί ότι ήταν η ιστορία αυτών. 

Thomas Carlyle, Ήρωες και Ηρωολατρεία