Κυκλοφόρησε το δεύτερο τεύχος του περιoδικού "Έρημη Χώρα". Το περιοδικό διατίθεται στην Θεσσαλονίκη από το βιβλιοπωλείο "Αριστοτέλειο", στην Αθήνα από τα βιβλιοπωλεία "Ελεύθερη Σκέψις" και "Πελασγός" του Γιαννάκενα στην Χ.Τρικούπη και από το περίπτερο στη Κάνιγγος. Υπάρχει πάντοτε και η δυνατότητα αγοράς με αντικαταβολή. Για παραγγελίες μπορείτε να αποστείλετε e-mail στην διεύθυνση: erimihora@hotmail.com. Παραθέτουμε τα περιεχόμενα του καινούργιου τεύχους, καθώς και το εισαγωγικό του σημείωμα.

Περιεχόμενα

1. Σύγχρονος τρόπος ζωής και αναθεωρήσεις τών εξουσιαστών

2. Ο αφροκεντρισμός και η παραποίηση της Ελληνικής ιστορίας
3. Φρ. Νίτσε, Ο τελευταίος (ά)πιστος - Το πορτραίτο του “εστεμμένου” θεμελιωτού του ευρωπαϊκού μηδενισμού

4. Οι μουφτήδες... δικάζουν!

5. Νέος πατριωτισμός, ίδια αποτελέσματα

6. Οι ηλίθιοι της ιστορικής συνέπειας

7. Ο Παγκόσμιος ιθύνων νους: Το κρυφό
πρόσωπο της Παγκοσμιοποίησης - Adrian Salbuchi

8. H διακριτική αποικιοποίηση- «Αμερικανικός τρόπος ζωής»

και κοινωνική δυναμική - Μάρκο Ταρκί

9. Πρωσσισμός και σοσιαλισμός - Οswald Spengler

10. Νικόλαος Γιαννιός
11. Τέλλος Άγρας
12. Σωτήρης Μουστάκας

13. Βιβλιοπαρουσιάσεις

14 Ποίηση - Γ. Τριάντης

ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ

Δεν ανήκουμε στην κατηγορία εκείνων των ανθρώπων που εναποθέτουν τις ελπίδες τους σε εκλογικές διαδικασίες και σε κομματικές διεργασίες για μία αλλαγή στο τραγελαφικό τοπίο της πατρίδας μας. Η άνοδος στην εξουσία της Νέας Δημοκρατίας το 2004 δεν ανέκοψε τον πνευματικό και πολιτιστικό ξεπεσμό μας, δεν μείωσε την κρατική διαφθορά – στον τομέα αυτόν διατηρούμε εξευτελιστικές διακρίσεις σε παγκόσμιο επίπεδο - και δεν έδωσε λύσεις σε σημαντικά κοινωνικά και οικονομικά ζητήματα. Η εγκληματικότητα καλπάζει παρά τις επιμελείς προσπάθειες συγκάλυψης της ανόδου της, η φτώχεια εξαπλώνεται, η γενιά των 600 ευρώ αποτελεί παγιωμένη κατάσταση και το ασφαλιστικό εξακολουθεί να αποτελεί πηγή αδικίας για χιλιάδες εργαζομένων, δίχως να τίθενται από καμία πλευρά σημαντικές συνιστώσες του προβλήματος, όπως η υπογεννητικότητα, η παράνομη και νόμιμη εργασία χιλιάδων αλλοδαπών εργατών και η διαρκής αποβιομηχάνιση της χώρας μας. Η οικολογική καταστροφή του καλοκαιριού με τις πυρκαγιές σε Πελοπόννησο και την Εύβοια και οι τραγικές απώλειες συμπατριωτών μας απέδειξαν την γύμνια του μεταρρυθμιστικού οράματος της φιλελεύθερης κυβερνήσεως.

Η κυβέρνηση αδυνατεί να δώσει αξιοπρεπείς λύσεις και στα εθνικά μας θέματα. Ο αλβανικός επεκτατισμός δικαιώνεται, η Τουρκία διεκδικεί και προωθεί συστηματικά τα συμφέροντά της προς όλους τους στόχους της εξωτερικής της πολιτικής , ενώ υποφώσκει και εκδηλούται δυναμικά ένας επεκτατισμός από πλευράς Σλάβων των Σκοπίων και εν μέρει της Βουλγαρίας εις βάρος της χώρας μας, ο οποίος χρονικά μόνον ακολουθεί, αλλά πολιτικά και διπλωματικά δεν συνάδει με την επαναφορά της Ρωσίας στο γεωπολιτικό παιχνίδι ως ισότιμος ή και ισχυρότερος από κάποιους άλλους παίκτης με «γερά χαρτιά» της τις ενεργειακές πηγές της, την στρατιωτική τεχνογνωσία της και την οικονομική σταθερότητά της. Η πολιτική και διπλωματική ανακολουθία του θράσους των Σκοπιανών αποδεικνύεται από την ένταξη της χώρας μας στα γεωστρατηγικά και τα γεωοικονομικά σχέδια της Ρωσίας (αγωγός Πύργου-Αλεξανδρούπολης, προμήθεια στρατιωτικού υλικού, οικονομικές συμφωνίες). Η επαναφορά αυτή σηματοδοτεί και την εμφάνιση σχιζοειδών συμπτωμάτων στην ελληνική εξωτερική πολιτική, με τον πρωθυπουργό να ακροβατεί μεταξύ φιλοατλαντισμού και ρεαλιστικών γεωπολιτικών προσεγγίσεων με την Ρωσία.
Η διεξαγωγή εθνικών εκλογών τον μήνα Σεπτέμβριο πάνω στα αποκαΐδια των δασών και το αποτέλεσμά τους δεν μας εξέπληξαν, αναμένουμε, ωστόσο, από τα κόμματα, τα οποία σύμφωνα με την γνώμη στελεχών και οπαδών τους τίθενται ενάντια στην Νέα Τάξη Πραγμάτων, να επιβεβαιώσουν εμπράκτως την ρητορεία τους και να μείνουν μακριά από παντοειδείς συναλλαγές με τα κόμματα εξουσίας. Επιμένουμε δε στην σημασία της διαδόσεως ιδεών και στην πολιτική δραστηριότητα στον δρόμο και απορρίπτουμε την ξύλινη γλώσσα, την μονολιθικότητα και το σημαντικότερο τους θεατρινισμούς. Ο καθένας κρίνεται από την συνέπειά του και όχι από τις αόριστες υποσχέσεις, τις βαρύγδουπες στρατηγικές και πολιτιστικές αναλύσεις, την ταύτισή του με πολιτικές φυσιογνωμίες του παρόντος ή του παρελθόντος χάριν δημαγωγίας ή δικαιολόγησης πολιτικών αποτυχιών και επιλογών.

από το in.gr, με πληροφορίες από Associated Press

Νέος σταθμός το Κουβέιτ.

Απλώστε το χέρι στο Ισραήλ, λέει στους Αραβες ο Μπους περιοδεύοντας στη Μ.Ανατολή11/01/08 12:59ΙερουσαλήμΜε παρότρυνση προς τις αραβικές χώρες να «απλώσουν το χέρι» στο Ισραήλ και την πεποίθηση ότι είναι εφικτή μία ειρηνευτική συμφωνία με τους Παλαιστινίους εντός του έτους συνεχίζει ο Τζορτζ Ο.Μπους την εκτενέστερη περιοδεία της θητείας του στη Μέση Ανατολή.
Έπειτα από δύο ημέρες επαφών με την ισραηλινή και παλαιστινιακή ηγεσία -σε μία ιστορικού χαρακτήρα επίσκεψη στην περιοχή- ο Αμερικανός πρόεδρος αφίχθη την Παρασκευή στο Κουβέιτ, τη μοναδική μαζί με το Ιράκ χώρα που δεν ανταποκρίθηκε στην πρόσκληση συμμετοχής στην πρόσφατη διεθνή διάσκεψη κορυφής της Αννάπολης.
Τον πρόεδρο των ΗΠΑ υποδέχθηκε ο εμίρης της μικρής αυτής χώρας του Κόλπου, σεΐχης Σαμπάχ Αλ Αχμαντ Αλ Σαμπάχ. Θα έχουν συνομιλίες και στη συνέχεια θα παρακαθήσουν σε επίσημο δείπνο. Μετά το Κουβέιτ ο πρόεδρος των ΗΠΑ θα βρεθεί στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, τη Σαουδική Αραβία και την Αίγυπτο.«Καλώ τις αραβικές χώρες να απλώσουν το χέρι στο Ισραήλ, ένα βήμα που έχει καθυστερήσει πολύ» είπε ο Μπους στους δημοσιογράφους πριν την άφιξή του στο Κουβέιτ.
Ζητούμενο για τις Ηνωμένες Πολιτείες είναι η εξασφάλιση της αραβικής στήριξης στη σύγκρουση του Μαχμούντ Αμπάς με το ριζοσπαστικό κίνημα της Χαμάς -που έχει από τον περασμένο Αύγουστο τον έλεγχο της Λωρίδας της Γάζας-, ώστε να μπορέσει ο Παλαιστίνιος πρόεδρος να προχωρήσει σε ειρηνευτική συμφωνία.
Η καλλιέργεια ευνοϊκού κλίματος για διαπραγματεύσεις με κατάληξη τη διαρκή ειρήνη στη βάση των δύο κρατών είναι το επίκεντρο της οκταήμερης περιοδείας Μπους, όμως ανάλογη βαρύτητα στις επαφές του Αμερικανού προέδρου θα έχει το ζήτημα των αβέβαιων επιδιώξεων και της επιρροής του Ιράν στην περιοχή.

Ο Μπους στο Μνημείο του Ολοκαυτώματος

Ο Αμερικανός πρόεδρος αναχώρησε αεροπορικώς με το Air Force One για το Κουβέιτ έπειτα από ένα προσκύνημα σε χριστιανικούς Αγιους Τόπους στη Γαλιλαία, στο βόρειο Ισραήλ, και μία συγκινητική επίσκεψη στο μνημείο του Ολοκαυτώματος Γιαντ Βάσεμ στην Ιερουσαλήμ.
Συνοδευόμενος από τους Εχούντ Ολμέρτ και Σιμόν Πέρες κατέθεσε στεφάνι στο μνημείο για τα παιδιά που σκοτώθηκαν στα ναζιστικά στρατόπεδα και τα γκέτο. Έφθασε στο Μνημείο με την αυτοκινητοπομπή του, τις σειρήνες να ηχούν ασταμάτητα και μεγάλη αστυνομική συνοδεία.
«Υπάρχει καλή ευκαιρία για ειρήνη και θέλω να σας βοηθήσω. Ευχαριστώ για τη φιλοξενία σας [...] Ήταν μια πολύ θετική επίσκεψη» δήλωσε ο Μπους, προσθέτοντας πως αποδέχθηκε πρόσκληση του Ισραήλ να επιστρέψει για την 60ή επέτειο από την ίδρυση του ισραηλινού κράτους, το Μάιο.
Κατά την επίσκεψη στο Μνημείο, και ενώπιον μίας φωτογραφίας του στρατοπέδου συγκέντρωσης Αουσβιτς, είπε στην Κοντολίζα Ράις που τον συνόδευε ότι οι Σύμμαχοι θα έπρεπε να είχαν βομβαρδίσει το στρατόπεδο για να σταματήσουν την εξόντωση των Εβραίων. Αν και οι συμμαχικές δυνάμεις ήταν, προς το τέλος του πολέμου ενήμεροι για το τί συνέβαινε στο στρατόπεδο, δίστασαν να το βομβαρδίσουν.Το στίγμα που έδωσε ο Μπους επισκεπτόμενος το Ισραήλ και τα Παλαιστινιακά Εδάφη είναι πως μία ειρηνευτική συμφωνία είναι εφικτή μέχρι το τα τέλη του 2009 εφόσον οι δύο πλευρές επιδείξουν σοβαρότητα στις συνομιλίες, που μέχρι στιγμής δεν έχουν καταγράψει καμία πρόοδο. «Πιστεύω ότι είναι πιθανό -όχι μόνο πιθανό, πιστεύω ότι θα συμβεί μέχρι τη λήξη της θητείας μου» είπε.
Αισιόδοξος ότι μπορούν Ισραηλινοί και Παλαιστίνιοι να συνάψουν ειρήνη δήλωσε και ο απεσταλμένος του Κουαρτέτου και πρώην πρωθυπουργός της Βρετανίας Τόνι Μπλερ, ο οποίος είχε συνάντηση με τον Μπους στην Ιερουσαλήμ. Ωστόσο, ο Μπλερ εμφανίστηκε επιφυλακτικός για το χρονικό πλαίσιο της συμφωνίας αυτής, σημειώνει το BBC.
Συγκεκριμένα βήματα προόδου από το ταξίδι του Μπους στο Ισραήλ και τα Παλαιστινιακά Εδάφη δεν υπήρξαν, ούτε όμως και αναμένονταν καθώς δεν είχαν καλλιεργηθεί ανάλογες προσδοκίες.

από την εφημερίδα "Τα Νέα"

Απόψεις για μετανάστες

Μ.Π.
"Όχι χωρίς έκπληξη ακούσαμε τον γνωστό συγγραφέα Μισέλ Φάις να λέει ότι ξαφνιάστηκε με την πολιτική ορθότητα των κειμένων του διαγωνισμού Ηotel 2007 τον οποίο διευθύνει- για λογαριασμό των Εκδόσεων Πατάκη. Στο φετινό θέμα, που ήταν «Είμαστε όλοι μετανάστες», οι συμμετοχές ήταν πολύ περισσότερες (227 έναντι 147) από το περυσινό, με αντικείμενο τον Γ.Μ. Βιζυηνό. Ίσως ο Φάις έχει δίκιο. Οι επίδοξοι συγγραφείς υπερθεμάτισαν στην υπεράσπιση των δικαιωμάτων των ξένων, ενώ γνωρίζουμε ότι ανάμεσα και στους καθιερωμένους συγγραφείς, υπάρχουν κάποιοι που δεν κρύβουν ακόμη και ξενοφοβικές απόψεις. Οι υποψήφιοι θέλησαν μάλλον, για ευνόητους λόγους, να μη βγουν έξω από τις κοινώς αποδεκτές απόψεις της διανόησης στο θέμα των ξένων. Θα ήταν πολύ αισιόδοξο να πιστέψει κανείς ότι το 100% των νέων ανθρώπων που συμμετείχαν συμφωνεί με απόψεις που, στην κοινωνία, είναι μάλλον μειοψηφικές. Έστω κι έτσι, όμως, το αποτέλεσμα είναι ένα καλό βιβλίο με τα έξι καλύτερα διηγήματα- νικητής αναδείχθηκε ο Χρίστος Κυθρεώτηςσυν τέσσερα ακόμη άλλων νέων συγγραφέων. Την πολλή δουλειά της επιμέλειας της συλλογής έφερε εις πέρας η πανεπιστημιακός Αναστασία Νάτσινα. Και το βιβλίο, που φέρει τον τίτλο του διαγωνισμού, κυκλοφορεί ήδη στα βιβλιοπωλεία. "

Μεγάλος εκδοτικός οίκος λοιπόν υιοθέτησε σύνθημα των παρακρατικών για τον διαγωνισμό του. Επαναστάτες...

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 10/01/2008



Ρατσιστικός λόγος και αντιρατσιστική νομοθεσία

Του ΜΙΛΤΟΥ ΠΑΥΛΟΥ*

Με αφορμή τη δίκη του κ. Πλεύρη και την πρώτη ουσιαστική εφαρμογή της αντιρατσιστικής νομοθεσίας στην Ελλάδα, έγινε συζήτηση για τη σκοπιμότητα και την αποτελεσματικότητά της, με απόψεις που κυμάνθηκαν ανάμεσα στα δύο άκρα του απόλυτου σεβασμού της ελευθερίας της έκφρασης και της ποινικοποίησης της έκφρασης ως πανάκεια.

Οι νομοθεσίες κατά του ρατσιστικού λόγου δεν ελέγχουν το περιεχόμενο του λόγου, αλλά τις ενδεχόμενες συνέπειές του, όπως η ρατσιστική βία, η συκοφαντία-δυσφήμηση μιας εθνοπολιτισμικά ή φυλετικά προσδιορισμένης κοινωνικής ομάδας και εν γένει το ενδεχόμενο ο λόγος να συνιστά προτροπή σε τέλεση αδικημάτων ή σε διακρίσεις σε βάρος της. Η νομοθεσία εγγυάται την ελευθερία της γνώμης, αλλά την περιορίζει όταν ο λόγος απειλεί την κοινωνική ειρήνη, προτρέπει ή δικαιολογεί τη βία ή σοβαρά αδικήματα, όπως εθνοκάθαρση, γενοκτονία, μαζικές διακρίσεις σε βάρος μελών συγκεκριμένων εθνοπολιτισμικών ομάδων. Το κομβικό σημείο στον περιορισμό της ελεύθερης έκφρασης είναι η σύνδεση του δημόσιου λόγου με την κοινωνική δράση και άρα με τις ενδεχόμενες συνέπειές του. Σε ποιο βαθμό η «πλάκα» ή μια βλακώδης ή υβριστική διατύπωση κρίνεται ότι μπορεί να οδηγήσει σε θυματοποίηση μιας συγκεκριμένης ομάδας; Ηπολιτεία που τιμωρεί τον ρατσιστικό λόγο δεν περιμένει να υπάρξουν θύματα και να στοιχειοθετηθεί άμεση σύνδεση μιας συγκεκριμένης έκφρασης λόγου με ένα συγκεκριμένο αδίκημα, αλλά κρίνει το ενδεχόμενο να συμβάλλει ο λόγος σε ανάλογες κοινωνικές στάσεις ή αδικήματα που απειλούν την κοινωνική ειρήνη και θυματοποιούν συγκεκριμένες φυλετικά ή εθνοπολιτισμικά προσδιορισμένες ομάδες.Η βάση για ανάλογη κρίση (από τον πολιτικό ή ποινικό δικαστή, από μια ανεξάρτητη αρχή κατά των διακρίσεων) μπορεί να είναι η ιστορική μνήμη και εμπειρία ανάλογων κοινωνικών φαινομένων και γεγονότων που, άλλωστε, αποτελούν και τη μήτρα της αντιρατσιστικής νομοθεσίας. Η αναδρομή σε ανάλογες εμπειρίες πρέπει να εξειδικεύεται και να αναφέρεται στις παρούσες συνθήκες, κάτι που μπορεί να επιτευχθεί και μέσα από μια αντιδικία και τη δημόσια συζήτηση που προκαλεί. Αν ήμασταν στο 2107 και δεν υπήρχαν καθόλου ρατσιστικές επιθέσεις και καθόλου ακροδεξιές ομάδες και κανένα στερεότυπο, πλάκα ή δυσανεξία σε βάρος των Εβραίων στην κοινωνία μας, τότε ακόμη και η προφανής δικαιολόγηση των διακρίσεων και της βίας εναντίον τους από τον κ. Πλεύρη -η οποία αποτελεί ακριβές αντίγραφο ανάλογων περιστατικών δημόσιου λόγου που οδήγησαν στο Ολοκαύτωμα μόλις πριν από 6 δεκαετίες- ίσως να μην τιμωρείτο από ένα δικαστήριο.Αντιθέτως, υπό τις παρούσες κοινωνικές συνθήκες, με τον περιρρέοντα και κοινωνικά ανεκτό ή αποδεκτό αντισημιτισμό και τις σχεδόν καθημερινές επιθέσεις ακροδεξιών ομάδων σε βάρος μεταναστών και μειονοτήτων, θα ήταν εξαιρετικά δύσκολο για ένα δικαστήριο να μην τιμωρήσει τον κ. Πλεύρη για τις προτροπές σε ρατσιστικές διακρίσεις και βία, που αντιστοιχούν στην ακριβή περιγραφή των ποινικά κολάσιμων πράξεων από τον ν. 927/1979. Ομως, ο απώτερος στόχος της εφαρμογής της αντιρατσιστικής νομοθεσίας δεν είναι να τιμωρηθούν τα πρόσωπα, αλλά να προστατευθούν και να ενδυναμωθούν τα θύματα, όπως και να αντιπαραβληθεί στη δημόσια σφαίρα απέναντι στον ρατσιστικό λόγο ένας πολιτειακός λόγος που διαπαιδαγωγεί τα μέλη του κοινωνικού συνόλου ενθαρρύνοντας μια εθνοπολιτισμικά διαφοροποιημένη και ειρηνική συμβίωση. Ετσι, μια δίκη ρατσιστικού λόγου, όπως η πρόσφατη δίκη Πλεύρη, μπορεί να φέρει στην επιφάνεια τα πολιτικά αντανακλαστικά των θεσμών και των λειτουργών τους, και συνακόλουθα τις πολιτικές εκκρεμότητες και τα οπισθοδρομικά κατάλοιπα μιας ατελούς δημοκρατικής μετάβασης όπως η ελληνική μεταπολίτευση. Με άλλα λόγια, η εφαρμογή της αντιρατσιστικής νομοθεσίας χρησιμεύει όχι μόνο για την προστασία των θυμάτων, αλλά και για τον δημόσιο αναστοχασμό του κράτους, της κοινωνίας και των θεσμών.Οι συγκρούσεις που ενθαρρύνει ή δικαιολογεί ο ρατσιστικός λόγος είναι ταξικές, ωστόσο συχνά η φύση και το περιεχόμενό τους καλύπτεται-θολώνεται από εθνοπολιτισμικά στερεότυπα και η έκβασή τους δικαιολογείται, ερμηνεύεται ή νομιμοποιείται κοινωνικά μέσα από αυτά τα στερεότυπα και με τις δημοψηφισματικές λογικές στις οποίες αντιστοιχούν (προνόμιο της πλειοψηφίας - απειλή της ομοιογένειας κ.λπ.). Στόχος της εφαρμογής της αντιρατσιστικής νομοθεσίας (π.χ. της στρατηγικής αντιδικίας) είναι και η αφαίρεση-κατάρριψη των στερεοτύπων και του ρατσιστικού λόγου. Ετσι, μια ενδεχόμενη κύρωση του ΛΑΟΣ, όταν λέει ή υπαινίσσεται ότι μπορεί οι μετανάστες να έβαλαν τις φωτιές στην Πελοπόννησο, ταυτόχρονα με την αναγνώριση του δικαιώματος διεκδίκησης δεδουλευμένων από παράνομα διαμένοντες Αλβανούς εργάτες γης από τον Αρειο Πάγο, συμβάλλουν εξίσου στην ανάδειξη της ταξικής φύσης της σύγκρουσης που υποδαυλίζει ο ρατσιστικός λόγος και αποβαίνουν υπέρ των θυμάτων που είναι την ίδια στιγμή (σε έναν αλληλοτροφοδοτούμενο κύκλο) θύματα ρατσισμού και εκμετάλλευσης.Ενας αντίλογος είναι ότι εκείνο που θυσιάζουμε (η απόλυτη ελευθερία του λόγου) είναι σημαντικότερο και μεγαλύτερο από εκείνο που μπορεί να κερδίζουμε (η προστασία μελών φυλετικών και εθνοπολιτισμικών ομάδων από διακρίσεις και βία). Επίσης, κάποιοι υποστηρίζουν ότι με το πρόσχημα του hate speech και της προτροπής σε συμβολική ή υλική βία ποινικοποιείται κάθε έκφραση κοινωνικής κριτικής και αντίθεσης, πχ. ταξικής («κρεμάλα στους πλούσιους»), όπως συμβαίνει ήδη στις ΗΠΑ, με αποτέλεσμα να ευνουχίζεται ο πολιτικός λόγος και η δυναμική της κοινωνικής μεταβολής και να οδηγούμαστε σε αποστειρωμένες κοινωνίες ενός ακίνδυνου politically correct. Μια απάντηση σε αυτά τα επιχειρήματα είναι ότι το όριο ώς το οποίο μπορεί να πηγαίνει κυρωτικά η αντιρατσιστική νομοθεσία στον περιορισμό της έκφρασης είναι η δικαιολόγηση ή προτροπή βίας -όπως άλλωστε υποδεικνύει και η νομολογία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων- και με βάση κάποια φυσικά ή αντιληπτά και αμετάβλητα κοινά χαρακτηριστικά των προσώπων εξειδικευόμενα κατά περίπτωση μέσα από την κοινωνική συγκυρία και την ιστορική μνήμη. Εν τέλει, με επίγνωση της ιστορικής σχετικότητας και ανάγκης της αντιρατσιστικής νομοθεσίας, ένα πραγματιστικό και πολιτικό κριτήριο για να αξιολογήσουμε την εφαρμογή της μπορεί να είναι το ακόλουθο: Η κύρωση (ποινική ή άλλη) ή η μη κύρωση μιας συγκεκριμένης έκφρασης ρατσιστικού λόγου είναι λιγότερο ή περισσότερο επωφελής ή επιζήμια για τη βραχυπρόθεσμη και μεσο-μακροπρόθεσμη πραγματική κατάσταση, πολιτική και κοινωνική συμμετοχή και διαβίωση των μελών της εθνοπολιτισμικής/φυλετικής ομάδας που θυματοποιείται; Οχι όμως από την οπτική γωνία του τρίτου μέρους, ως φαινομενικά ουδέτερου παρατηρητή της σύγκρουσης, αλλά από εκείνη των πραγματικών και των δυνάμει θυμάτων.*Διευθυντής του Εθνικού Παρατηρητηρίου για το Ρατσισμό και την Ξενοφοβία. HLHR-KEMO www.hlhr.gr

www.kathimerini.gr με πληροφορίες από ΑΠΕ – ΜΠΕ

'Ετοιμες να αντιμετωπίσουν οι ΗΠΑ το Ιράν, εάν χρειαστεί

«Οι ΗΠΑ θα αντιμετωπίσουν το Ιράν, εάν επιχειρήσει να τις βλάψει ή να βλάψει τους συμμάχους τους», δήλωσε ο εκπρόσωπος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, Σιν Μακόρμακ, μετά από το ναυτικό επεισόδιο μεταξύ των δύο χωρών στον Κόλπο.
Ένα από τα πλοία του Ιράν απέστειλε μάλιστα μήνυμα, στο οποίο αναφέρεται: «Θα σας επιτεθούμε, θα σας ανατινάξουμε σε λίγα λεπτά», ανέφερε ότι ειπώθηκε από τους Ιρανούς, ένας Αμερικανός αξιωματούχος, στέλεχος του υπουργείου Άμυνας που ζήτησε να τηρηθεί η ανωνυμία. Ο ίδιος πρόσθεσε ότι δεν ανταλλάγησαν πυρά.

www.kathimerini.gr με πληροφορίες από ΑΠΕ - ΜΠΕ

Εμμένει στις στρατιωτικές επιχειρήσεις το Ισραήλ
Το Ισραήλ θα συνεχίσει τις στρατιωτικές του επιχειρήσεις για να εγγυηθεί την ασφάλειά του και των πολιτών του «ακόμα και στη διάρκεια των ειρηνευτικών διαπραγματεύσεων με τους Παλαιστίνιους», αναφέρει η Ισραηλινή υπουργός Εξωτερικών, Τζίπι Λίβνι, με σχετική της ανακοίνωση.
Η κ. Λίβνι, που ηγείται της ισραηλινής ομάδας διαπραγματευτών, έκανε τις ανωτέρω δηλώσεις, πριν από τη συνάντησή της με τον επικεφαλής της ομάδας των Παλαιστίνιων διαπραγματευτών, Αχμαντ Κορέι. «Το Ισραήλ δεν έχει σε καμία περίπτωση την πρόθεση να αφήσει τα κλειδιά στην άλλη πλευρά στο τέλος των διαπραγματεύσεων... ώστε να θεωρηθεί ότι όλα πήγαν καλά», τόνισε στη διάρκεια επίσκεψής της στη Δυτική Όχθη, όπου είχε διαβουλεύσεις με τους επικεφαλής του ισραηλινού στρατού.
«Γι' αυτό και είναι αναγκαίο να ενεργήσουμε, ώστε να αλλάξει η κατάσταση εκεί, να συνεχιστεί ο αγώνας κατά της τρομοκρατίας και να συσταθούν, από την πλευρά των Παλαιστίνιων αποτελεσματικές δυνάμεις ασφαλείας», επισήμανε η κ. Λίβνι. «Έχω επανειλημμένα δηλώσει στο παρελθόν ότι εκεί όπου μπορούμε, θα πρέπει να ενεργήσουμε έτσι, ώστε να διασφαλιστεί η ασφάλειά μας, και θα το κάνουμε ακόμα και εάν δεχτούμε διεθνή κριτική», τόνισε η επικεφαλής της ισραηλινής διπλωματίας.

"TA NEA" Παρασκευή, 4 Ιανουαρίου 2008

21.000 ομογενείς εκτελέστηκαν και 30.000 εξορίστηκαν στη Σιβηρία στο πλαίσιο της «Ελληνικής Επιχείρησης», που εξελίχθηκε με την ανοχή του καθεστώτος Μεταξά
Το άγνωστο πογκρόμ κατά των Ελλήνων της ΕΣΣΔ
Τα μυστικά σοβιετικά αρχεία αποκαλύπτουν τις εκκαθαριστικές επιχειρήσεις του 1937

ΡΕΠΟΡΤΑΖ: ΣΤΕΛΙΟΣ ΒΡΑΔΕΛΗΣ

Το πρωί της 15/12/1937 μπήκε στην ΕΣΣΔ σε εφαρμογή το σχέδιο «Ελληνική Επιχείρηση».
Όταν ολοκληρώθηκε, τον Σεπτέμβριο του 1938, υπήρχαν περισσότεροι από 21.000 Έλληνες εκτελεσμένοι και περίπου 30.000 φυλακισμένοι στα σοβιετικά γκουλάγκ στη Σιβηρία.

Κρατικά αρχεία της ΕΣΣΔ που πρόσφατα αποχαρακτηρίστηκαν αποκαλύπτουν για ποιον λόγο η σοβιετική ηγεσία προχώρησε στην εκκαθάριση του ελληνικού πληθυσμού, ενώ νέα αρχεία της μυστικής αστυνομίας αποκαλύπτουν πως η «Ελληνική Επιχείρηση» οργανώθηκε ύστερα από ψευδείς πληροφορίες που έδωσαν Έλληνες εναντίον συμπατριωτών τους. Στις 11 Δεκεμβρίου 1937 στα κεντρικά γραφεία της ΝΚVD, της μυστικής υπηρεσίας της Σοβιετικής Ένωσης, που αργότερα εξελίχθηκε στην περιβόητη ΚGΒ, ο υπουργός Εθνικής Ασφάλειας και διευθυντής της Νικολάι Γεζόφ υπέγραψε την ντιρεκτίβα με κωδικό αριθμό 50215. Η διαταγή ζητούσε να συλληφθούν όλοι οι Έλληνες, ύποπτοι για κατασκοπεία, σαμποτάζ, επαναστατική και εθνικιστική αντισοβιετική δραστηριότητα. Ιδιαίτερα όσοι είχαν αρνηθεί να λάβουν τη σοβιετική υπηκοότητα και όσοι εργάζονταν στις επιχειρήσεις και στα τμήματα μονάδων αμυντικού χαρακτήρα, στα εργοστάσια παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας, και ηλεκτρικών εγκαταστάσεων, σε όλα τα μεταφορικά μέσα, ιδιαίτερα στα λιμάνια, στον στρατό και στο ναυτικό. «Λίγο προτού αρχίσει η “Ελληνική Επιχείρηση” είχε δολοφονηθεί ο Κίροφ, που ήταν μέλος του Πολίτ Μπιρό και εκπρόσωπος της παλιάς φρουράς των μπολσεβίκων. Οι εφημερίδες και το ραδιόφωνο διέδωσαν ότι υπαίτιοι της δολοφονίας του ήταν οι “εχθροί» του λαού” και ως τέτοιοι ορίζονταν οι ξένοι. Όσοι δηλαδή έμεναν στην ΕΣΣΔ αλλά είχαν αρνηθεί να λάβουν την υπηκοότητα», λέει ο ερευνητής Ιβάν Τζούχα, που αποκάλυψε μεγάλο μέρος των εγγράφων της «Ελληνικής Επιχείρησης». Οι Έλληνες που έμεναν τότε στη Σοβιετική Ένωση ξεπερνούσαν τις 400.000, όπως προκύπτει από τις καταγραφές των τοπικών κοινοτήτων. «Οι περισσότεροι από τους Έλληνες δεν ήθελαν να πάρουν τη σοβιετική υπηκοότητα διότι ήλπιζαν πως κάποια στιγμή θα γύριζαν στην Ελλάδα. Μόνο που αν είχαν σοβιετικό διαβατήριο, τότε ενδεχομένως το φασιστικό καθεστώς του Μεταξά να τους αντιμετώπιζε ως κομμουνιστές», λέει ο κ. Τζούχα. Οι ελληνικές προξενικές αρχές όταν πληροφορήθηκαν τις διώξεις εναντίον των Ελλήνων ζήτησαν από τη κυβέρνηση Μεταξά να επιτρέψει τον επαναπατρισμό όσων το επιθυμούσαν προκειμένου να αποφύγουν τις εκτελέσεις και τις διώξεις. Παρόμοιες εκκλήσεις έγιναν και από τις τουρκικές, ιταλικές, γερμανικές και πολωνικές αρχές, καθώς, όπως αποκαλύπτουν τα αρχεία της ΝΚVD, παρόμοια εντολή με την «Ελληνική Επιχείρηση» είχε δοθεί για τους κατοίκους 13 μειονοτικών ομάδων που ζούσαν στην ΕΣΣΔ. «Οι περισσότερες χώρες δέχτηκαν να επαναπατριστούν οι υπήκοοί τους. Ο Μεταξάς όμως φάνηκε να φοβάται πως θα γέμιζε η Ελλάδα με κομμουνιστές και για τον λόγο αυτό επέτρεψε την επιστροφή πολύ λίγων Ελλήνων. Αργότερα έγινε γνωστό πως η ελληνική κυβέρνηση προσπάθησε να κλείσει συμφωνία με τις ΗΠΑ και το Μεξικό προκειμένου να δεχθούν Έλληνες από τη Σοβιετική Ένωση με αρνητική όμως απάντηση», αναφέρει ο κ. Τζούχα. Τελικά η Ελλάδα επικαλούμενη την αδυναμία των ντόπιων διπλωματικών αρχών να εκδώσουν διαβατήρια αποφασίζει να δεχτεί 10.000 ανθρώπους, κυρίως γυναίκες και παιδιά των συλληφθέντων Ελλήνων. Ένα από τα «ελληνικά πλοία», το «Σβανέτια», έφυγε στις 28-7-1939 από το Βατούμ μεταφέροντας στη Θεσσαλονίκη τούς περισσότερους πρόσφυγες. Οι Εφιάλτες. Τρεις βουλευτές ελληνικής καταγωγής, οι αδελφοί Κοκκινάκη και η Πάσα Αγκίλενα, δεν διατυπώνουν την παραμικρή διαμαρτυρία για τα όσα συμβαίνουν στους συμπατριώτες τους. Αμέτοχη παρακολουθεί τις εκκαθαρίσεις και η Αθήνα. Μόνο ο τότε Έλληνας πρεσβευτής στη Μόσχα Δημήτρης Νικολόπουλος με διαβήματά του στη σοβιετική ηγεσία ζήτησε εξηγήσεις για τις επιχειρήσεις εναντίον των Ελλήνων. Λίγους μήνες αφότου άρχισε η «Ελληνική Επιχείρηση», στις 8 Μαρτίου 1938, σύμφωνα με το σοβιετικό ειδησεογραφικό πρακτορείο ΤΑΣΣ, ο Νικολόπουλος αυτοκτόνησε «διότι δεν μπορούσε να αντέξει τους πόνους της ανίατης ασθένειας από την οποία έπασχε και η οποία προσδιορίστηκε από τους γιατρούς ως καρκίνος του στομάχου». Από τις 15 Δεκεμβρίου 1937 άρχισαν οι συλλήψεις των Ελλήνων με την κατηγορία του «κατασκόπου» και τη «συμμετοχή σε ελληνικές αντεπαναστατικές οργανώσεις». «Η ΝΚVD ζητούσε μάλιστα από όσους Έλληνες συλλάμβανε να υπογράψουν μια δήλωση με την οποία δέχονταν ότι ήταν μέλη μιας εθνικιστικής αντάρτικης οργάνωσης, που είχε στόχο την ίδρυση ανεξάρτητου κράτους στο νότιο τμήμα της χώρας σε συνεργασία με εχθρούς του κράτους», αποκαλύπτει ο κ. Τζούχα. Όπως προκύπτει από αποχαρακτηρισμένα έγγραφα της ΝΚVD αυτή η πληροφορία είχε έρθει στη Μόσχα από την Αθήνα! Έλληνες ήταν, επίσης, αυτοί που ανέλαβαν να συντάξουν τις λίστες του θανάτου σε κάθε χωριό ή πόλη. «Ώσπου να αρθεί το απόρρητο από όλα τα αρχεία, και από όσα έχει καταργηθεί, όταν επιτραπεί η πρόσβαση στους ερευνητές, ο ακριβής αριθμός των θυμάτων θα παραμένει μυστήριο», υποστηρίζει ο κ. Τζούχα που συγκέντρωσε στοιχεία για τη θανάτωση περίπου 22.000 Ελλήνων.

Τους εξόντωναν στην παγωμένη κόλαση της Σιβηρίας
Στην περιοχή Κολιμά της Σιβηρίας τα χιόνια δεν λειώνουν ποτέ. Τον χειμώνα η θερμοκρασία κυμαίνεται μεταξύ-50 και-60 βαθμών Κελσίου. Το καλοκαίρι η ανώτερη θερμοκρασία που έχει καταγραφεί στην περιοχή είναι μόλις 5 βαθμοί πάνω από το μηδέν. «Στην περιοχή αυτή μεταφέρθηκαν οι περισσότεροι Έλληνες προκειμένου να εργαστούν στα ορυχεία χρυσού μαζί με όσους ο Στάλιν θεωρούσε αντιφρονούντες», λέει ο κ. Τζούχα. «Κολιμά σημαίνει σίγουρος θάνατος» κατάφερε και έγραψε ένας από τους Έλληνες που μεταφέρθηκαν εκεί λίγο προτού πεθάνει. Σχεδόν κανείς δεν γύρισε από την Περιοχή του Διαβόλου», όπως την αποκάλεσαν. Οι πιο γεροδεμένοι άντεχαν το πολύ 4 μήνες. Οι περισσότεροι πέθαιναν πολύ γρήγορα. «Αυτοί που κατάφεραν να επιβιώσουν, όπως για παράδειγμα ο αδελφός του παππού μου, ήταν όσοι δούλευαν στα μαγειρεία. Οι υπόλοιποι πέθαιναν από το αφόρητο κρύο και την πείνα», αφηγείται ο κ. Τζούχα, ο οποίος άρχισε την έρευνα για την «Ελληνική Επιχείρηση» από τις αφηγήσεις του Αλέξη Τζούχα, του αδελφού του παππού του και του μοναδικού μέλους της οικογένειας που κατάφερε να επιστρέψει ζωντανός, αλλά τυφλός, ύστερα από 17 χρόνια καταναγκαστικής εργασίας σε στρατόπεδα της Σιβηρίας. «Θέλησα να μάθω για ποιον λόγο ο παππούς μου πέθανε με την κατηγορία του προδότη». Το καθημερινό πρόγραμμα των κρατουμένων τούς υποχρέωνε να μαζεύουν συγκεκριμένα κιλά ορυκτών ή να κόβουν έναν ορισμένο αριθμό δέντρων. Όσοι τα κατάφερναν έπαιρναν ως ανταμοιβή 600 γραμμάρια ψωμί, μισό παστό ψάρι, 10 γραμμάρια ζάχαρη και 1 φακελάκι τσάι. «Τους νεκρούς μας δεν μπορούσαμε ούτε να τους θάψουμε στην Κολιμά. Το χώμα ήταν τόσο σκληρό που δεν μπορούσαμε να ανοίξουμε λάκους. Όταν μαζεύονταν πολλοί νεκροί τούς τοποθετούσαν τον έναν πάνω στον άλλον και στο τέλος έφτιαχναν έναν λόφο από πτώματα. Τότε τους περιέλουζαν με βενζίνη και τους έκαιγαν», διηγούνταν ο Αλέξης Τζούχα. «Όσοι επέζησαν από ένα άλλο στρατόπεδοεφιάλτη στην περιοχή της Βορκοτά έλεγαν πως κάτω από κάθε ράγα του σιδηροδρόμου που ενώνει την πόλη με τη Μόσχα βρίσκονται θαμμένοι 10 νεκροί. Τόσο πολλοί πέθαναν εκεί στα καταναγκαστικά έργα», προσθέτει ο κ. Τζούχα.

Η διαταγή για γενοκτονία

Τι λέει η ντιρεκτίβα 50215 της ΝΚVD (το έγγραφο αποχαρακτηρίστηκε από απόρρητο το 2006). «Με στόχο την καταστολή δράσης της ελληνικής κατασκοπείας στη ΕΣΣΔ διατάζω: 1Τη 15η Δεκεμβρίου του παρόντος έτους, ταυτόχρονα σε όλες τις δημοκρατίες, περιοχές και περιφέρειες, να συλληφθούν όλοι οι Έλληνες, ύποπτοι για κατασκοπεία, σαμποτάζ, επαναστατική και εθνικιστική αντισοβιετική δραστηριότητα. 2Να συλληφθούν όλοι οι Έλληνες (ελληνικής υπηκοότητας και πολίτες της ΕΣΣΔ) των ακόλουθων κατηγοριών: α) Όσοι βρίσκονται υπό επιτήρηση και παρακολουθούνται. β) Οι πρώην μεγαλέμποροι, κερδοσκόποι, λαθρέμποροι και συναλλαγματο-λαθρέμποροι. γ)Οι Έλληνες που ασχολούνται με δραστήρια υπονομευτική δουλειά και ιδίως όσοι προέρχονται από τα στρώματα των αποκουλακοποιημένων καθώς και όσοι απόφυγαν την αποκουλακοποίηση. δ) Οι πολιτικοί πρόσφυγες από την Ελλάδα και όλοι οι Έλληνες που ήρθαν παράνομα στην ΕΣΣΔ, ανεξάρτητα από τη χώρα προέλευσης. 3 Κατά την εκτέλεση της επιχείρησης να δοθεί ιδιαίτερη προσοχή για εξονυχιστική εκκαθάριση από τα παραπάνω άτομα, που εργάζονται στις επιχειρήσεις και στα τμήματα μονάδων αμυντικού χαρακτήρα, στα εργοστάσια παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας και ηλεκτρικών εγκαταστάσεων, σε όλα τα μεταφορικά μέσα, ιδιαίτερα στα λιμάνια, στον στρατό, στο ναυτικό...».