Το να πιστεύω  στην ισότητα όλων των ανθρώπων, βλέποντας τους όλους άνισους.  Να πιστεύω στην ελευθερία,  βλέποντας την υποτέλεια καθιερωμένη παντού. Να πιστεύω ότι όλοι οι άνθρωποι είναι αδέλφια,  όταν η ιστορία μου δείχνει ότι είναι όλοι εχθροί.  Να πιστεύω ότι υπάρχει μια κοινή μάζα δόξας και ανατροπών για όλους εκείνους που γεννήθηκαν, όταν αντιλαμβάνομαι μόνο μεμονωμένες ανατροπές και δόξες.  Να πιστεύω ότι αναφέρομαι στην ανθρωπότητα, όταν ξέρω ότι συνδέω την ανθρωπότητα με τον εαυτό μου.  Να πιστεύω ότι αυτή η ίδια ανθρωπότητα είναι το κέντρο μου, ενώ καθιστώ  τον εαυτό μου το κέντρο όλων.· Τέλος, να πιστεύω,  ότι πρέπει να πιστεύω όλα αυτά τα πράγματα, όταν μου επιβεβαιώνουν, όσοι τα προτείνουν σε εμένα ως αντικείμενο της πίστεώς μου, ότι πρέπει να πιστέψω μόνον  την λογική μου, η οποία τα αντικρούει όλα  , είναι ένας παραλογισμός τόσο συντριπτικός,  που με αφήνει συγκλονισμένο  και ζαλισμένο.

Η έκπληξή μου αυξάνεται, όταν παρατηρώ,  ότι αυτοί οι ίδιοι άνθρωποι που επιβεβαιώνουν την ανθρώπινη αλληλεγγύη, αρνούνται αυτή της οικογένειας, δηλαδή επιβεβαιώνουν ότι οι εχθροί είναι αδέλφια και ότι οι αδελφοί δεν χρειάζεται να είναι αδέλφια. Ότι αυτοί οι ίδιοι άνθρωποι που επιβεβαιώνουν την ανθρώπινη αλληλεγγύη αρνούνται την πολιτική αλληλεγγύη, δηλαδή να δηλώνω ότι δεν έχω τίποτα κοινό με τους συμπολίτες μου και ότι τα πάντα είναι κοινά με τους αλλοδαπούς. Ότι αυτοί οι ίδιοι άνθρωποι που επιβεβαιώνουν την ανθρώπινη αλληλεγγύη αρνούνται τη θρησκευτική αλληλεγγύη, που από μόνη της μπορεί να δώσει την εξήγηση της ανθρώπινης αλληλεγγύης.

Ως εκ τούτου, καταλήγω στο  ότι οι σοσιαλιστικές σχολές είναι αντίθετες πρός την λογική  και παράλογες

Juan Donoso Cortés, Essai sur le catholicisme, le libéralisme et le socialisme (1851)