Ο αστός σχεδόν είχε καταφέρει να πείσει την περιπετειώδη ψυχή , ότι ο κίνδυνος δεν υπάρχει στην πραγματικότητα και ότι ο νόμος της οικονομίας ρυθμίζει τον Kόσμο και την Iστορία. Αυτοί οι νέοι άνθρωποι, που αφήνουν το πατρικό τους σπίτι μέσα στην νύκτα και την ομίχλη… Τα συναισθήματά τους τους υπαγορεύουν ότι πρέπει να προχωρήσουν παραπέρα στην αναζήτηση του κινδύνου, πέρα από τους ωκεανούς, στην Αμερική, στην Λεγεώνα των Ξένων, στις χώρες που φυτρώνουν τα μπαχαρικά. Έτσι, βρίσκουμε χαρακτήρες, που μόλις μετά βίας τολμούν να μιλήσουν την γλώσσα τους, όσο ανώτερη και εάν είναι, είτε είναι αυτή του ποιητή που συγκρίνει τον εαυτό του με το άλμπατρος, του οποίου τα δυνατά φτερά, κατασκευασμένα να αντέχουν την καταιγίδα, δεν προκαλούν τίποτα άλλο, παρά περιέργεια σε ένα ξένο περιβάλλον, όπου ο άνεμος καταλάγιασε, είτε   του ανθρώπου που είναι γεννημένος πολεμιστής και δίνει την εντύπωση του ανεπρόκοπου, διότι η ζωή του καταστηματάρχη τον αηδιάζει.

Ernst Juenger