Η ιδέα της πολιτικής ορθότητος δεν βασίζεται σε κάποια ειλικρινή ηθικά συναισθήματα ή ακόμα στον φόβο της σωματικής καταστολής: βασίζεται στην διανοητική υπεροψία και στην κοινωνική δειλία. Συγκεκριμένα, πρόκειται για το τί είναι πολιτικά σίκ. Οι δημοσιογράφοι και οι «διανοούμενοι» του συστήματος σχηματίζουν μία «μαλακή» και αστική εκδοχή του σταλινικού μηχανισμού της κυριαρχίας: η διακινδύνευση δεν καταλήγει πλέον σε γκουλάγκ, αλλά στο να μην σε προσκαλούν σε δημοφιλή εστιατόρια, το να είσαι αποκλεισμένος από μέρη που μετράνε και από τα μέσα ενημερώσεως, το να χάνεις την ελκυστικότητά σου στα μάτια μιάς όμορφης κοπέλας κ.λ.π. [...] Το να είσαι πολιτικά ορθός δεν είναι ζήτημα ιδεολογίας, αλλά κοινωνικής αποδοχής.
Guillaume Faye, "Αρχαιοφουτουρισμός"
