Κυριακή 30 Δεκεμβρίου 2007

ΚΟΣΟΒΟ Η σερβική Βουλή συζητεί την απόρριψη αποστολής δύναμης της Ε.Ε. και το «πάγωμα» της ενταξιακής πορείας

Σερβικά πυρά κατά ΗΠΑ-Ε.Ε.

Του ΘΟΔΩΡΗ Γ. ΚΑΝΕΛΛΟΥ

Φραστική επίθεση εναντίον των ΗΠΑ εξαπέλυσε ο πρωθυπουργός της Σερβίας, ενώ η Βουλή της χώρας συζητεί απόφαση που μπορεί να φτάσει ακόμη και στη διακοπή των σχέσεων με δυτικά κράτη, τα οποία θα αναγνωρίσουν τυχόν μονομερή ανεξαρτησία του Κοσσυφοπεδίου.
«Η Αμερική αγωνίζεται ανοιχτά για την καταστροφή της διεθνούς έννομης τάξης. Η Αμερική που κάποτε φαινόταν ως σύμβολο της ελευθερίας, τώρα υποστηρίζει πολιτικές ισχύος», δήλωσε ο Κοστούνιτσα. Ο ίδιος επαίνεσε τη Ρωσία για τη στάση της στο θέμα του Κοσσυφοπεδίου. Η Μόσχα εμμένει στην επανάληψη των διαπραγματεύσεων, ενώ Ευρώπη και ΗΠΑ εκτιμούν ότι δεν υπάρχει τίποτα πια για να συζητηθεί. «Οι ΗΠΑ αποφάσισαν ότι δεν μπορούν να υπάρξουν άλλες συνομιλίες. Η Αμερική αποφάσισε ότι το πρόβλημα που το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ άρχισε να λύνει πρέπει να λυθεί εκτός Συμβουλίου», δήλωσε ο Κοστούνιτσα καταδικάζοντας τη στάση της Ουάσιγκτον. Καταγγέλλουν ΝΑΤΟ-Δύση Πιο μετριοπαθής ήταν ο πρόεδρος της Σερβίας Μπορίς Τάντιτς, ο οποίος δήλωσε ότι η χώρα του πρέπει να αγωνιστεί για να κρατήσει το Κόσοβο, αλλά δεν πρέπει να εγκαταλείψει «το ευρωπαϊκό της μέλλον στον δρόμο», είπε. Ο Τάντιτς είναι πιο μετριοπαθής και περισσότερο ευρωπαϊστής του Κοστούνιτσα. Χθες η Βουλή της Σερβίας άρχισε τη συζήτηση απόφασης που έφερε στο Σώμα η κυβέρνηση Κοστούνιτσα και που απορρίπτει την ιδέα να δημιουργήσει η Ε.Ε. αποστολή η οποία θα αντικαταστήσει τη σημερινή αποστολή του ΟΗΕ, έως ότου αποφασιστεί το τελικό καθεστώς της πρώην σερβικής επαρχίας. Με το ίδιο κείμενο εκφράζεται η απειλή να σταματήσει η πορεία της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης της Σερβίας, αν το Κόσοβο γίνει κράτος. Επίσης καταγγέλλει το ΝΑΤΟ και τη Δύση για την υποστήριξη που παρέχουν στην αυτονομιστική πορεία των Αλβανών. Αν η απόφαση υιοθετηθεί, τότε η σερβική ηγεσία δεν θα έχει άλλη επιλογή από την απόρριψη της ανεξαρτησίας του Κοσόβου, οπότε θεωρείται φυσικό να επιδεινωθούν οι σχέσεις της Σερβίας με τη Δύση. Το κείμενο αναφέρει ότι η Σερβία πρέπει να «επανεξετάσει» τους διπλωματικούς της δεσμούς με δυτικά κράτη που θα αναγνωρίσουν την ανεξαρτησία του Κοσόβου. Λέει ότι επειδή το ΝΑΤΟ υποστηρίζει την ανεξαρτησία του Κοσόβου, η Σερβία πρέπει να μείνει έξω από τη δυτική στρατιωτική συμμαχία. Αναφέρει ακόμη ότι ενδεχόμενη υπογραφή προενταξιακής συμφωνίας εμπορίου και βοήθειας με την Ε.Ε., τον Ιανουάριο, «πρέπει να είναι σε συνάρτηση με τη διατήρηση της κυριαρχίας της χώρας και της εδαφικής της ακεραιότητας». Χθες ο Σέρβος εισαγγελέας αρμόδιος για εγκλήματα πολέμου, Βλαντιμίρ Βούξεβιτς, δήλωσε ότι «η μέγκενη σφίγγει» γύρω από τον πρώην στρατιωτικό διοικητή των Σερβοβοσνίων Ράτκο Μλάντιτς, ο οποίος εντοπίστηκε στη Σερβία, με την ευρύτερη έννοια του όρου, όπως είπε χαρακτηριστικά.
(Πηγές: Ασοσιέιτεντ, Γαλλικό)

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 27/12/2007

Παρασκευή 28 Δεκεμβρίου 2007

από την εφημερίδα "ΧΡΟΝΟΣ" της Κομοτηνής, 28.12.2007

ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΕΡΧΕΤΑΙ ΚΑΤΑ ΜΗΚΟΣ ΤΟΥ ΕΒΡΟΥ
Αλωνίζει ο Τούρκος στρατιωτικός ακόλουθος της πρεσβείας, στην Θράκη
Πραγματικά το θράσος δεν έχει όρια και ενώ οι ξένοι διπλωμάτες έρχονται όποτε τους κατέβει στην Θράκη, τώρα άρχισε κι ένας νέος κύκλος επισκέψεων που βαφτίζονται ευκολότατα ως «ιδιωτικές», αυτός των στρατιωτικών ακολούθων των πρεσβειών.
Έτσι ενώ όλοι οι χριστιανοί της Θράκης εκκλησιαζόταν και γιόρταζαν την πρώτη ημέρα των Χριστουγέννων, αυτή την ημέρα επέλεξε σύμφωνα με το διπλωματικό πρωτόκολλο ο στρατιωτικός ακόλουθος της τουρκικής πρεσβείας στην Αθήνα Ατίλα Σιρισίν μαζί με τον βοηθό του Σελούκ Μεχμέτ για να περιοδεύσει σε μια σειρά μειονοτικών δήμων. Η επίσκεψη που είναι η πρώτη του είδους, εγκαινιάζει ένα άλλο χαρακτήρα και δημιουργεί εύλογα ερωτηματικά ιδίως από την άρνηση του κ. Αττίλα να φωτογραφηθεί φοβερά ενοχλημένος από την παρουσία της δημοσιογράφου του «Χρόνου», που εγκατέλειψε την γιορτή για να καλύψει το δημοσιογραφικό γεγονός. Στον ορεινό Κέχρο που ήταν χιονισμένος και ήταν ο πρώτος σταθμός του συναντήθηκε με τον δήμαρχο Απτουλκαδήρ Μεμέτ και το δημοτικό συμβούλιο, το ίδιο συνέβη στους δήμους Αρριανών υποδοχή στο δημοτικό τουριστικό περίπτερο από τον δήμαρχο Μεμέτ Χαλήτ, από τον δήμαρχο Φιλύρας Χασάν Κιασήφ αντιδημάρχους κλπ στο δημαρχείο, Σώστη Καδή Ισμέτ υποδοχή στο δημαρχείο από τους αντιδημάρχους, προσφορά δώρων και συζητήσεις. Σε όλες τις συναντήσεις ο στρατιωτικός ακόλουθος συνοδευόταν από τον επίσημο μεταφραστή του τουρκικού προξενείου, ο οποίος βεβαίως δεν χρησιμοποιείτο για διερμηνεία, αφού όλες οι συζητήσεις γινόταν στα τουρκικά, αλλά κυρίως για την ξεναγήσεις στον χώρο κι άλλα ενημερωτικά στοιχεία που τον ενδιέφεραν. Ο κ. Ατίλα Σιρισί δεν ήθελε να φωτογραφηθεί γιατί «δεν ήταν κατάλληλα ντυμένος», όπως ανέφερε ως φθηνή δικαιολογία, ενώ δεν θέλησε να κάνει δηλώσεις αφού η επίσκεψή του είναι «ιδιωτικού χαρακτήρα». Τότε το ερώτημα που γεννιέται είναι άμεσο. Με πιο δικαίωμα τους προσωπικούς τους φιλοξενούμενους οι δήμαρχοι και οι κοινοτάρχες τους δέχονται στον χώρο του δημαρχείου κι όχι σε ένα ουδέτερο χώρο, όπως για παράδειγμα σε κάποιο ξενοδοχείο ή καφετέρια ή και στο σπίτι τους, αφού θέλουν να μην υπάρχει δημοσιότητα του γεγονότος και να γίνεται δίχως δημοσιογραφική κάλυψη. Αφού τους ενοχλεί η παρουσία των ΜΜΕ, κάτι συμβαίνει. Και αυτό το θέμα θα πρέπει να ξεκαθαρίσει άμεσα μέχρι που οι κύριοι δήμαρχοι και άλλοι αιρετοί μπορούν να υποδέχονται τους απλούς μουσαφίρηδες στα δημαρχεία που είναι τα σπίτια του λαού και της δημοκρατίας. Θα είχε ενδιαφέρον να ξέραμε τι τους μετέφερε πάντως ως παραίνεση ο στρατιωτικός ακόλουθος της Τουρκίας, τι κοινό είχαν να συζητήσουν μαζί του και τι ενδιαφέρον να του μεταφέρουν οι ίδιοι, αφού οι συναντήσεις αυτές είναι του χαρακτήρα να κινούνται μεταξύ τους σε μια σφαίρα που από μόνη της με τον τρόπο που γίνεται, υπονοεί πολλά πράγματα. Κι επειδή καθαρός ουρανός αστραπές δεν φοβάται θα πρέπει από μόνοι τους οι κύριοι μειονοτικοί δήμαρχοι να στέλνουν δελτία τύπου και να ανακοινώνουν αυτές τις συναντήσεις κι όχι να τα χάνουν ή να μην θέλουν δημοσιογραφική κάλυψη νομίζοντας ότι βρίσκονται στο …βιλαέτι τους ικανοποιώντας την επιθυμία του επισκέπτη. Συνήθως και από το σαβουάρ βίρβρ προκύπτει ότι ο οικοδεσπότης έχει τον πρώτο λόγο. ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΣΕ ΠΕΡΙΟΔΕΙΑ ΚΑΤΑ ΜΗΚΟΣ ΤΟΥ ΈΒΡΟΥ ΚΙ ΕΠΙΣΚΕΦΘΗΚΕ ΤΟΝ ΕΧΙΝΟ Ο κ. Σιρισί πάντως τα είδε όλα. Ταξίδεψε κατά μήκος του Έβρου επισκεπτόμενος την Ορεστιάδα και το Διδυμότειχο, αλλά δεν προσέγγισε στο Δέρειο κι άλλα παραμεθόρια χωριά λόγω χιονιού, έζησε όμως την εμπειρία να βρεθεί στα ελληνοτουρκικά σύνορα και να δει τα προκεχωρημένα φυλάκια του ελληνικού στρατού. Χθες ανάλωσε την ημέρα του στα πομακοχώρια της Ξάνθης κάνοντας στάση στον Εχίνο, ενώ σήμερα θα επισκεφθεί το Δ.Σ.Σ. και θα έχει συνάντηση με τον επιτελάρχη του Σώματος απουσιάζοντος του διοικητή κ. Τσαλικίδη, ο οποίος επισκέπτεται χωριά της ελληνοβουλγαρικής μεθορίου.
Μελαχροινή Μαρτίδου

Τετάρτη 19 Δεκεμβρίου 2007

Newsroom ΔΟΛ, με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ, 18-12-2007
Σε 481.501 ανέρχονται οι άδειες παραμονής μεταναστών στα μέσα Οκτωβρίου, σύμφωνα με στοιχεία του υπουργείου Εσωτερικών που δόθηκαν στη δημοσιότητα με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα του Μετανάστη. Πάντως, σύμφωνα με εκτιμήσεις, ο αριθμός των μεταναστών που διαβιούν στην Ελλάδα φτάνει από 1 έως 1,7 εκατ. ανθρώπους.
Με την πρώτη διαδικασία νομιμοποίησης το 1998 είχαν αποκτήσει «χαρτιά» 370.000 μετανάστες και με τη δεύτερη το 2001 είχαν νομιμοποιηθεί 350.000 μετανάστες.
Οι διαφορές στον αριθμό νομιμοποίησης μεταναστών (με χαρακτηριστική τη μείωση του αριθμού τους το 2001) σχετίζονται με τις νομοθετικές ρυθμίσεις, οι οποίες είχαν αναγκάσει ομάδες μεταναστών που ήταν «νόμιμοι» με τη μια διαδικασία να επιστρέψουν στην παρανομία με την επόμενη και είχαν επιστρέψει σε νέες ομάδες μεταναστών να νομιμοποιηθούν.
Η επώδυνη σύνδεση των αδειών παραμονής με τα ένσημα έχει οδηγήσει πολλούς πρώην μετανάστες από χώρες της πρώην Ανατολικής Ευρώπης (κυρίως Πολωνούς) να εγκαταλείψουν την Ελλάδα και να προτιμήσουν άλλα ευρωπαϊκά κράτη, καθώς η ένταξη στην ΕΕ διεύρυνε τις δυνατότητές εύρεσης εργασίας υπό καλύτερες συνθήκες σε άλλα κράτη-μέλη της ΕΕ.
Δεν είναι τυχαίο εξάλλου ότι σύμφωνα με τον Δείκτη Πολιτικής Ένταξης Μεταναστών (που δημιουργήθηκε το 2004 από την ΕΕ) η ελληνική αγορά εργασίας χαρακτηρίζεται επισφαλής για τους μετανάστες.
Κυρίως νέοι και Αλβανοί
Έτσι, σήμερα το 63% των μεταναστών προέρχεται από τη γειτονική Αλβανία με 303.225 νόμιμες άδειες παραμονής, ενώ σε πολύ μικρότερα νούμερα εμφανίζονται οι άδειες από Βουλγαρία (27.182), Ουκρανία (19.005), Ρουμανία (15.884), Γεωργία (12.990), Πακιστάν (12.126), Ρωσία (10.704) και Αίγυπτο (10.356).
Τη συντριπτική πλειοψηφία των μεταναστών αποτελούν νέοι άνθρωποι μεταξύ 19-40 ετών. Σύμφωνα με τα στοιχεία του ΥΠΕΣ αποτελούν το 56% (268.324) των νομίμων μεταναστών, ενώ το 17% είναι παιδιά δεύτερης γενιάς ηλικίας έως 18 ετών (80.860).
Σε ό,τι αφορά την εκπαίδευση των νομίμων μεταναστών, σύμφωνα με στοιχεία του Ινστιτούτου Μεταναστευτικής Πολιτικής, το 59,3% είναι απόφοιτοι δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, το 13,4% απόφοιτοι ιδρυμάτων τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, το 16,2% είναι απόφοιτοι δημοτικού και το 9,2% δεν έχει ολοκληρώσει τη φοίτησή του στο δημοτικό ή είναι αναλφάβητοι. Το ποσοστό των τελευταίων είναι πολύ υψηλότερο μεταξύ των μεταναστών χωρίς νόμιμα χαρτιά.
Για την κατοικία
Το 1998 κάποιοι μετανάστες (στη συντριπτική τους πλειοψηφία Αλβανοί) άρχισαν να αγοράζουν κατοικία και σήμερα το 5% των μεταναστών έχει ιδιόκτητη κατοικία. Σύμφωνα με στοιχεία της Έρευνας Οικογενειακού Προϋπολογισμού 2004/2005 που επεξεργάσθηκε το Ινστιτούτο Μεταναστευτικής Πολιτικής, το 85% των κατοικιών των μεταναστών έχει κατασκευασθεί πριν από το 1980.
Το μέσο εισόδημα των νοικοκυριών των μεταναστών ανέρχεται σε 1.550 ευρώ και είναι κατά 28% χαμηλότερο από το αντίστοιχο των ελληνικών νοικοκυριών. Τα έσοδα των νοικοκυριών τους προέρχεται από μισθούς και ημερομίσθια. Δαπανούν το 20,5% του εισοδήματός τους για είδη διατροφής και μη οινοπνευματώδη ποτά, το 19,6% για στέγαση, ύδρευση, καύσιμα, φωτισμό και το 10,6% για μεταφορές.
Το 32% των νομίμων μεταναστών απασχολείται στις κατασκευές, το 20,5% είναι γυναίκες που απασχολούνται ως οικιακό προσωπικό, το 12,8% απασχολείται στις μεταποιητικές βιομηχανίες, το 11,6% στο εμπόριο και τις επισκευές, το 8,2% σε ξενοδοχεία και εστιατόρια, το 6% σε γεωργία και κτηνοτροφία κ.ά. Οι ανασφάλιστοι μετανάστες εκτιμάται ότι αποτελούν το 13% τουλάχιστον του μεταναστευτικού πληθυσμού. Το αντίστοιχο ποσοστό για τους ημεδαπούς εκτιμάται στο 4% του εργατικού δυναμικού.
Φτωχοί στην Ελλάδα
Πάντως, σύμφωνα με ανάλυση που εκδόθηκε πριν από λίγες ημέρες από το Ευρωπαϊκό Κέντρο Κοινωνικής Πολιτικής και Έρευνας, η Ελλάδα παρουσιάζει από τα μικρότερα χάσματα μεταξύ ενδεών Ελλήνων και μεταναστών. Συγκεκριμένα, το ποσοστό των Ελλήνων που ζει στα όρια της φτώχειας ορίζεται στο 22% και το ποσοστό των μεταναστών που ζει στα όρια της φτώχειας ορίζεται στο 33%. Το χάσμα είναι πολύ μεγαλύτερο σε άλλα κράτη της ΕΕ.
Σε ανακοίνωσή του το Τμήμα Δικαιωμάτων του ΣΥΝ υπογραμμίζει την ύπαρξη πλήθους διακρίσεων και οξύτατων προβλημάτων που αντιμετωπίζουν οι μετανάστες σε όλους τους τομείς του δημόσιου βίου.
Από την εφημερίδα «Καθημερινή», 24-11-2007

Οι ελληνόφωνοι Πόντιοι στην Τουρκία
Διχασμένοι ανάμεσα στην αγάπη για τη μητρική τους γλώσσα και τους περιορισμούς της εθνοτικής τους ταυτότητας
Του Vahit Tursun*

Τον περασμένο Φεβρουάριο η τουρκική εφημερίδα «Ραντικάλ» δημοσίευσε ολοσέλιδο άρθρο του Vahit Tursun, ελληνόφωνου από την περιοχή Οφη Τραπεζούντας, με τίτλο «Τα Ρωμαίικα της Ανατολής πεθαίνουν». Το άρθρο αναφερόταν στο χωριό Οτσενα της Τραπεζούντας, όπου ένας πανάρχαιος πολιτισμός -ο ελληνικός- ψυχορραγεί και μία γλώσσα -η ελληνική- αργοσβήνει (αναδημοσιεύθηκε στην «Κ» της 4ης Μαρτίου 2007). Στις 11 Νοεμβρίου η εφημερίδα φιλοξένησε νέο άρθρο του Tursun, με τίτλο «Το τίμημα της γλώσσας», στο οποίο ο αρθρογράφος μιλάει για τα αισθήματα που προκαλεί το γεγονός, ότι έπρεπε από μικρός να καταπνίγει τη γλώσσα, που έμαθε, όπως και τα συναισθήματά του. Στην ουσία θίγει το θέμα των ελληνόφωνων μουσουλμάνων στην Τουρκία.
Για το θέμα ο ιστορικός Βλάσης Αγτζίδης τονίζει: Η μετάβαση ελληνόφωνων ομάδων από το χριστιανικό θρησκευτικό σύστημα στο ισλαμικό, κατά τη διάρκεια της οθωμανικής κατάκτησης, αποτελεί μέχρι σήμερα ένα θέμα άγνωστο για τη νεοελληνική επιστήμη. Το φαινόμενο αυτό είχε εμφανιστεί σ΄ ολόκληρο τον ελληνικό κόσμο. Από την Κύπρο και την Πελοπόννησο έως την Hπειρο και τον Πόντο. Σήμερα, όμως, η δημόσια εμφάνιση όσων από τις ομάδες αυτές επιβιώνουν, διευρύνει το ερευνητικό ενδιαφέρον.
Η βιβλιογραφική και αρθρογραφική παρουσία των ελληνόφωνων ομάδων της Τουρκίας είναι πλέον γεγονός. Η αρχή έγινε πριν μερικά χρόνια με την Tanju Izbek, η οποία έλαβε το Βραβείο Ιπεκτσί για μια νουβέλα της στο κρητικό ιδίωμα, όπως αυτό μιλιέται σήμερα στην περιοχή της Gunda (τα παλιά Μοσχονήσια). Πιθανότατα, σύμφωνα με το τουρκικό περιοδικό Actuel, να υπήρχαν πολιτικές ομάδες στη βόρεια Τουρκία που δραστηριοποιούνταν, πριν από το πραξικόπημα του ’80, γύρω από τον πολιτισμό του Πόντου. Το 1996 εκδόθηκε στην Κωνσταντινούπολη, από τον εκδοτικό οίκο Belge, το κλασικό πλέον βιβλίο του Omer Asan, με τίτλο «Pontos Kulturu», δηλαδή «Ο πολιτισμός του Πόντου».
Σήμερα υπάρχουν τέσσερις ελληνόφωνες ομάδες στην Τουρκία: κρητική, ποντιακή, μακεδονική και κυπριακή. Κάθε μία απ’ αυτές έχει εξαιρετικό ιστορικό ενδιαφέρον. Η έκφραση των ομάδων αυτών είναι γεγονός ιδιαίτερης σημασίας, εφόσον αναδεικνύει μια άγνωστη πλευρά της σύγχρονης τουρκικής κοινωνίας που ολοένα γίνεται και περισσότερο σημαντική. Η δημόσια εμφάνιση των ομάδων αυτών δεν αφορά μόνο την τουρκική κοινωνία, η οποία συνειδητοποιεί αργά τον πολυεθνοτικό της χαρακτήρα, καθώς και τους εθνογενετικούς της μύθους. Αφορά παράλληλα και την ελληνική, γιατί της αποκαλύπτει τον τρόπο συγκρότησης των σύγχρονων εθνικών κρατών στην περιοχή μας και το αδιέξοδο των ενδιάμεσων ομάδων -γέννημα της ιστορίας- οι οποίες υποχρεώθηκαν να ενταχθούν στο κράτος που είχε ως ιδεολογικό υπόβαθρο, το δικό τους θρησκευτικό δόγμα.
Το τίμημα της γλώσσας άρχιζε από το σχολείο
Ελευθερία... Μια αίσθηση που είναι αδύνατο να την εξηγήσει κανείς. Ομως ο καθένας προσπαθεί να την περιγράψει χωρίς να την έχει κατανοήσει καλά. Είναι σαν τη φωτιά, που σε ζεσταίνει και σε καίει ανάλογα με τη χρήση της. Είναι σαν το ριπίδιο, που στη μία άκρη του βρίσκεται η στέρηση που δημιουργεί αγανάκτηση και στην άλλη η κατάχρηση που την υποδαυλίζει ολέθρια.
Ο Πλάτωνας λέει ότι: «Η πολύ ελευθερία στον άνθρωπο και το κράτος μετατρέπεται σε σκλαβιά». Ενώ ο Επίκτητος επαναστατεί κατά του ίδιου του θεού του, λέγοντας: «Μπορείτε να μου περάσετε δεσμά στα πόδια, αλλά όχι στην πίστη μου. Ούτε ο Δίας μπορεί να με νικήσει». Ετσι, επί χιλιάδες χρόνια συναντάμε το αίτημα της ελευθερίας στο γραπτό και προφορικό λόγο, στην ιστορία, στην ποίηση, στη φιλοσοφία, στις παροιμίες, στην κλαγγή των όπλων.
Για μένα η ελευθερία είναι δώρο της Φύσης, που όσο το μοιράζεσαι με τους άλλους, τόσο το χαίρεσαι και ο ίδιος. Οσο το στερείς από τους άλλους, τόσο το στερείσαι και εσύ. Η ανθρωπιά, η φιλία και η αδελφοσύνη μόνο κάτω από συνθήκες ελευθερίας μπορούν να επικρατήσουν. Αν και η ελευθερία πιάνεται και δεσμεύεται, πάλι ελεύθερο θα έρθει στον κόσμο, το κάθε παιδί που γεννιέται. Ετσι και εμείς, όπως όλα τα παιδιά, ελεύθεροι γεννηθήκαμε στο χωριό μας. Σε έναν πανέμορφο οικισμό πάνω στα βουνά. Ενας οικισμός που ανήκει στην κωμόπολη Κατωχώρι της Τραπεζούντας και λέγεται Οτσενα. Η μητρική μας γλώσσα δεν ήταν τουρκική. Τα ποντιακά είχαμε ως μητρική. Ρωμαίικα την ονομάζαμε εμείς.
Τα Ρωμαίικα ήταν για μας μέσον έκφρασης του φλερταρίσματος της αλληλεγγύης και βοήθειας, του χαμόγελου και της ευτυχίας. Ηταν δρόμος που μας οδηγούσε στην αγάπη και στον έρωτα. Για πρώτη φορά, στο δημοτικό σχολείο βιώσαμε το πρόβλημα με τη γλώσσα μας. Ο κάθε δάσκαλος που διοριζόταν στο σχολείο μας, απαγόρευε την ομιλία στη μητρική μας. Κάποτε μας εκφόβιζε και κάποτε μας έδερνε για να μη την μιλάμε. Ζητούσε να καταγγείλουμε αυτόν που μιλούσε Ρωμαίικα, αλλά δεν τον ακούγαμε. Συνεχίζαμε να αστειευόμαστε και να παίζουμε, να μαλώνουμε και να τα βρίσκουμε με τη μητρική μας γλώσσα. Με τον καιρό, αρχίσαμε να αναρωτιόμαστε για τη μητρική μας γλώσσα. Ρωτούσαμε τους μεγάλους, τι γλώσσα μαθαίναμε και τι μιλούσαμε. Μάθαμε πως λεγόταν «Τούρκτσε» αυτή που μαθαίναμε και «Ρούμτζε» αυτή που μιλούσαμε. Ομως, στο ερώτημα γιατί μαθαίναμε ενώ μιλούσαμε άλλη γλώσσα, ποτέ δεν υπήρξε ικανοποιητική απάντηση. Αυτό που συχνά επαναφερόταν σαν απάντηση ήταν «με τα Ρωμαίικα άνθρωπος δεν γίνεσαι». Είναι άγνωστο αν μορφωθήκαμε και γίναμε άνθρωποι ή όχι, όμως τελειώνοντας το δημοτικό, γνωριστήκαμε με τα Τουρκικά.
Υποκρινόμενοι σαν χαμαιλέοντες
Μεγαλώνοντας αρχίσαμε να αναρωτιόμαστε για τη μητρική μας γλώσσα και γενικά για την καταγωγή μας πιο επίμονα. Γιατί μιλούσαμε Ρωμαίικα, σε μία χώρα που μιλάνε Τουρκικά; Ολοένα ξεφύτρωναν στο νου μας διάφορες ερωτήσεις γύρω από το τι ήμασταν, ποιοι ήμασταν και ποιοι ήταν οι πρόγονοί μας. Ο καθένας προσπαθούσε να πει κάτι. Κάποιοι λέγανε αυτά που είχαν ακούσει από τους γονείς και τους παππούδες τους και κάποιοι βγάζανε τα δικά τους συμπεράσματα. Ομως, κάθε φορά που άνοιγε και έκλεινε το κεφάλαιο αυτό, καταλήγαμε σε μία εκτίμηση, πως πρέπει να έχουμε σχέση με τους Ρωμιούς και φυσικά με την Ελλάδα. Η πιο αναπάντητη ερώτηση που μας τυραννούσε ήταν: είμαστε τα εγγόνια των Ελλήνων, που εξισλαμίσθηκαν ή τα εγγόνια των Τούρκων που μάθανε τα Ρωμαίικα από Ελληνες. Τα παιδικά μας χρόνια πέρασαν με αυτές τις ερωτήσεις και με τις ανικανοποίητες απαντήσεις.
Πικρία
Με τη μητρική μας γλώσσα ζήσαμε προβλήματα και στην ξενιτιά που πήγαμε. Κάθε φορά που μαζευόμασταν και μιλούσαμε Ρωμαίικα με τους χωριανούς μας, η πρώτη ερώτηση αυτών που καταλάβαιναν ότι μιλάμε μία ξένη γλώσσα ήταν «τι γλώσσα μιλάτε;». Οταν τους απαντούσαμε «μιλάμε Ρωμαίικα», δεχόμασταν άλλες ερωτήσεις και διάφορες αντιδράσεις. Ετσι για πρώτη φορά, με τους ανθρώπους που συναντήσαμε στην ξενιτιά, αρχίσαμε πραγματικά να αισθανόμαστε την πικρία της μειονεκτικότητας. Κάθε φορά που γινότανε λόγος για τους Eλληνες, ο ισχυρισμός ότι «οι Ελληνες είναι λαός άναντρος και εχτρός» μας τραυμάτιζε ψυχολογικά. Πληγωνόμασταν με τη σκέψη ότι ο ισχυρισμός αυτός μπορεί να ισχύει και για μας, εφόσον μιλάμε, αν όχι την ίδια, μία άλλη διάλεκτο της ίδιας γλώσσας που μιλάνε και οι Ελληνες. Γι’ αυτό και με τον καιρό, αρχίσαμε να κρύβουμε την αλήθεια και κάθε φορά που μας ρωτούσανε για τη γλώσσα μας, λέγαμε ότι είναι Λαζικά. Γιατί, όταν τους λέγαμε πως είμαστε από τη Μαύρη Θάλασσα, νομίζοντας ότι είμαστε Λαζοί, χαιρόντουσαν.
Τα προβλήματα που ζούσαμε με τη μητρική μας γλώσσα, συμπληρώνονταν με τα έργα που παρακολουθούσαμε στην τηλεόραση. Οταν βλέπαμε έργα με θέμα πολέμους μεταξύ Βυζαντινών και Τούρκων, ή μεταξύ Ελλήνων και Τούρκων, εμείς πληγωνόμασταν. Διότι, όταν βλέπαμε την τραγικοκωμική κατάσταση των Ελλήνων στη σκηνή, ο νους μας μάς έφερνε στο δίλημμα να πάρουμε θέση: με σωστούς, τίμιους, ήρωες Τούρκους, ή με ανίκανους πολεμιστές, δολοπλόκους, ψεύτες και το χειρότερο, με «γκιαούρηδες» τους Ελληνες, όπως παρουσιάζονταν στο έργο. Ελα που η μητρική μας γλώσσα, δεν μας άφηνε. Ηταν εμπόδιο στο να διαλέξουμε μεταξύ Τούρκων και Ελλήνων. Μέσα σε αυτό το δίλημμα, ζούσαμε ψυχικές καταστάσεις που ίσως δεν έχει ζήσει η ανθρωπότητα στην ιστορία της. Παρακολουθώντας το έργο, από τη μία υποστηρίζαμε τους ήρωες Τούρκους, από την άλλη μας βασάνιζε μια αίσθηση ανεξήγητης ενοχής. Για να κρύβουμε την κατάσταση μας αυτή, προσπαθούσαμε να δείξουμε περισσότερη χαρά στον ηρωισμό των Τούρκων, διαμορφώνοντας τους μυς του προσώπου μας διαφορετικά από αυτό που σηματοδοτούσε ο εγκέφαλός μας. Σε αυτή την επίδοσή μας, μπορούσαν να μας ζηλέψουν και οι χαμαιλέοντες.
Σήμερα
Στο σήμερα που φτάσαμε, ο Ελληνόφωνος πληθυσμός του Πόντου, που πιάστηκε στη μέγκενη ανάμεσα στην αγάπη προς τη μητρική του γλώσσα και σε μια καταραμένη ταυτότητα, αδυνατεί πια να αντεπεξέλθει. Ηδη αρκετοί συμπολίτες μας άρχισαν να μαθαίνουν Τουρκικά στα παιδιά τους από τη γέννησή τους. Ακόμη και τα ρατσιστικά λόγια, συνθήματα και οι εθνικιστικές προπαγάνδες που έχουν αυξηθεί τα τελευταία χρόνια, κοντεύουν να σβήσουν από την ιστορία έναν ολόκληρο λαό, με έναν πανάρχαιο πολιτισμό. Το να εξαφανίζεται ένας πολιτισμός, ισούται με το να εξαφανίζεται ένας λαός. Ποιος θα πληρώσει μπροστά στην ιστορία γι’ αυτό το έγκλημα δεν ξέρω.
* Ο Vahit Tursu είναι ελληνόφωνος από την περιοχή Οφη Τραπεζούντας. Αυτό το άρθρο του δημοσιεύθηκε στη μεγάλης κυκλοφορίας κεντροαριστερή εφημερίδα της Τουρκίας Radikal, στις 11 Νοεμβρίου.
Newsroom ΔΟΛ
18-12-2007
Τις κατηγορίες κατά της Ελλάδας για εξοπλισμό της Δωδεκανήσου και ειδικότερα της Ρόδου επαναλαμβάνει το τουρκικό γενικό επιτελείο και επανέρχεται σε παλιότερες θέσεις του περί πολιτικής αφανισμού της τουρκικής παρουσίας και της οθωμανικής πολιτιστικής κληρονομιάς στα νησιά.
Συγκεκριμένα, στην κεντρική σελίδα του δικτυακού τόπου των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων δημοσιεύεται «ιστορική αναφορά» με αφορμή την επέτειο της άλωσης της Ρόδου από τους Οθωμανούς ...στις 20 Δεκεμβρίου του 1522.
«Η Ελλάδα εξοπλίζει ενώπιον της διεθνούς κοινότητας και κατά παράβαση των ορών των συνθηκών της Λωζάννης του 1923 και των Παρισίων του 1947 τη Ρόδο και τα Δωδεκάνησα, των οποίων η σημασία είναι ζωτική για την ασφάλεια της Τουρκίας» αναφέρεται στο κείμενο.
Το τουρκικό γενικό επιτελείο διατυπώνει επίσης τον ισχυρισμό ότι η Αθήνα «εκ του πονηρού» επικαλείται τον τουρκικό κίνδυνο προκειμένου να εξυπηρετήσει τις «μεγαλοϊδεατικές» πολιτικές της. Για το λόγο αυτό, συνεχίζουν στο ίδιο καταγγελτικό ύφος οι Τούρκοι στρατηγοί, «καταβάλλονται προσπάθειες για τον αφανισμό της τουρκικής παρουσίας» στα νησιά οι Τούρκοι κάτοικοι των οποίων, όπως αναφέρεται, «εξαναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τη γενέτειρά τους». Τέλος, το τουρκικό γενικό επιτελείο κατηγορεί τις ελληνικές αρχές ότι εσκεμμένως ερειπώνουν ή καταστρέφουν τα οθωμανικά πολιτιστικά μνημεία της Ρόδου.
Ερωτηθείς για το κείμενο της ιστοσελίδας του τουρκικού Γενικού Επιτελείου, ο εκπρόσωπος του υπουργείου Εξωτερικών Γιώργος Κουμουτσάκος, γνωστοποίησε ότι, κατόπιν εντολής της υπουργού Ντόρας Μπακογιάννη, έγινε ήδη από τη Δευτέρα έντονο διάβημα από την ελληνική πρεσβεία στην Αγκυρα προς το τουρκικό υπουργείο Εξωτερικών.
«Δεν προτιθέμεθα βεβαίως να σχολιάσουμε ούτε και σχολιάζουμε, κατά πάγια πρακτική, ανακοινώσεις ή θέσεις του Γενικού Επιτελείου των τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων. Αλλωστε, το ζήτημα των σχέσεων στρατού και πολιτικής στην Τουρκία απασχολεί την Ευρωπαϊκή Ένωση και καταγράφεται με έμφαση σε όλα τα σχετικά με την ευρωπαϊκή προοπτική της Τουρκίας κείμενά της» προσέθεσε ο κ. Κουμουτσάκος.
O αναπληρωτής κυβερνητικός εκπρόσωπος Ευάγγελος Αντώναρος, ερωτηθείς την Τρίτη για το λόγο για τον οποίο η κυβέρνηση δεν είχε προβεί σε αντίστοιχο διάβημα για τις δηλώσεις του Τούρκου υπουργού Εξωτερικών στη Θράκη σχετικά με τη μουσουλμανική μειονότητα, είπε ότι τότε είχε τοποθετηθεί για το θέμα και οι δηλώσεις του κυβερνητικού εκπροσώπου αποτελούν επίσημες ανακοινώσεις της κυβέρνησης.

Δευτέρα 17 Δεκεμβρίου 2007

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_economy_1_09/12/2007_251951

Πώς «ζουν» 80 έντυπα πανελλαδικής κυκλοφορίας

Ο τομέας της ενημέρωσης στην Ελλάδα, σήμερα, είναι ένας από τους περισσότερο κρατικοδίαιτους και κατά συνέπεια από τους περισσότερο πολιτικά ελεγχόμενους από την εκάστοτε κεντρική εξουσία, που «μοιράζει» το παιχνίδι της κρατικής διαφήμισης κατά το δοκούν και χωρίς ουσιαστικούς και συγκεκριμένους όρους ή προϋποθέσεις.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα: Πρώτη σε κρατική διαφήμιση στην Ελλάδα σήμερα είναι μια κυριακάτικη έκδοση αθηναϊκής εφημερίδας με κυκλοφορία που κυμαίνεται στα 5.000 φύλλα. Για την ακρίβεια, το σύνολο των δημοσίων κονδυλίων που εισέπραξε στο δεκάμηνο φέτος έφτασε στο 1.786.118 ευρώ. Αν προστεθεί και η κρατική διαφήμιση που πήρε το καθημερινό της φύλλο, τότε το συνολικό ποσό που εξασφάλισε από το κράτος ως διαφήμιση, φτάνει στα 2.500.000 ευρώ!
Για να υπάρχει ένα μέτρο σύγκρισης, θα πρέπει να σημειωθεί ότι μεγάλες σε κυκλοφορία κυριακάτικες εφημερίδες, με πωλήσεις πάνω από 150.000 φύλλα, μόλις και μετά βίας φτάνουν στο 1.000.000 ευρώ. Κι ενώ για τις τελευταίες θα μπορούσε κανείς να πει ότι «παίρνουν αυτά που ενδεχομένως να τους αναλογούν», για την πρώτη τι θα μπορούσε να ισχυρισθεί;
Μεγάλη στρέβλωση
Και βεβαίως αυτή δεν αποτελεί το μοναδικό παράδειγμα. Αντιθέτως, ο κανόνας «λέει» ότι η ημερήσια και η κυριακάτικη έκδοση εφημερίδων που δεν πωλούν πάνω από 5.000 φύλλα εισπράττουν από το ελληνικό Δημόσιο πάνω από 1.200.000 ευρώ η κάθε μία, σύμφωνα με τα στοιχεία του φετινού δεκαμήνου. Και βεβαίως το ερώτημα που εύλογα γεννάται είναι: υπάρχει μεγαλύτερη στρέβλωση από αυτή; Για ποια «ελεύθερη αγορά» μιλάμε; Με ποια κριτήρια μοιράσθηκε από τον στενό κι ευρύτερο δημόσιο τομέα, μέσα στο 10μηνο του 2007, το ποσό των 86 εκατ. ευρώ, με τη μορφή καταχωρίσεων, προκηρύξεων, ανακοινώσεων; Εως πότε θα συντηρείται αυτή η κατάσταση στον χώρο των ΜΜΕ; Οταν ερωτώνται σχετικά οι οργανισμοί που «μοιράζουν το χρήμα», δηλώνουν «αδυναμία άμεσης απάντησης», παραπέμπουν «παραπάνω» και ουσιαστικά απάντηση δεν δίνεται ποτέ κι από κανέναν.
Είναι γεγονός: Τα νούμερα του κρατικού χρήματος, με τα οποία συντηρούνται σήμερα εκατοντάδες έντυπα και ηλεκτρονικά Μέσα, είναι απίστευτα και ξεφεύγουν κάθε ελέγχου και λογικής. Η «τελευταία» Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση μπορεί να μοιράζει σε οποιονδήποτε το ποσό των 100 χιλιάδων ευρώ, κάνοντας παιχνίδι σε τοπικό επίπεδο με τα ΜΜΕ, χωρίς να ενδιαφέρεται για κυκλοφορίες, αναγνωσιμότητες κι άλλες τέτοιες «έννοιες». Φανταστείτε τι γίνεται σε «κεντρικό» επίπεδο.
Από τη δεκαετία του ’90
Η κρατική εξουσία σε όλες τις εκφάνσεις της, κινεί τα νήματα. Οικονομικοί οργανισμοί και στενός δημόσιος τομέας –ήδη από τη δεκαετία του ’90, όταν κυρίως άρχισε να «στήνεται» αυτή η ιστορία– είναι εκείνοι που κάνουν τη μεγαλύτερη διαφημιστική δαπάνη στις εφημερίδες. Και κρατούν στη «ζωή» (για την ακρίβεια «καλοζούν») όποιον θέλουν, λειτουργώντας σε βάρος όλων των υπολοίπων.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα: την περίοδο 1993 - 1997 οι δύο αυτές «πηγές» κάλυπταν συνολικά το 21% του συνόλου της διαφημιστικής δαπάνης που γινόταν στις εφημερίδες. Τι «κρύβεται» πίσω από αυτό το ποσοστό (το οποίο είναι μακράν το μεγαλύτερο από κάθε άλλο διαφημιζόμενο); Κυρίως ισολογισμοί κρατικών εταιρειών - οργανισμών και «πληρωμένα» –όπως ονομάζονται στην εκδοτική ορολογία οι καταχωρίσεις– που συντηρούν περιφερειακά έντυπα με κυκλοφορία ακόμα και μερικών εκατοντάδων φύλλων, αλλά εξυπηρετούν όμως πολιτικές σκοπιμότητες. Σήμερα, το ποσοστό αυτό έχει αυξηθεί ακόμα περισσότερο, όπως προκύπτει από τα στοιχεία που φέρνει στη δημοσιότητα η «Κ» κι αφορούν τη διαφημιστική δαπάνη του Δημοσίου κατά το πρώτο δεκάμηνο του 2007.
Ασφυκτικός εναγκαλισμός
Σε αυτό ακριβώς το σημείο βρίσκεται και η εξήγηση του μυστηρίου, που έχει να κάνει με το γεγονός της έκδοσης περισσότερων από 80 τίτλων πρωινών, απογευματινών, κυριακάτικων, εβδομαδιαίων, αθλητικών και οικονομικών εφημερίδων, πανελλαδικής κυκλοφορίας στη χώρα μας. Κι όλα αυτά ενώ γενικότερα «τα διαφημιστικά έσοδα του ημερήσιου Τύπου, που αποτελούν αναμφίβολα μια από τις κυριότερες πηγές εσόδων των εκδοτικών επιχειρήσεων, έχουν αρνητική πορεία την πιο πρόσφατη περίοδο», όπως αναφέρεται στην έρευνα για την «Οικονομική Διάσταση των ΜΜΕ», που πραγματοποιήθηκε υπό την επιμέλεια του Θάνου Σκούρα.
Είναι ενδεικτικό το γεγονός ότι μέσα σε διάστημα τριών μόλις χρόνων (2000, 2001 και 2002) τα διαφημιστικά έσοδα των εφημερίδων υποχώρησαν κατά 50 εκατ. ευρώ (από τα 302 εκατ. έπεσαν στα 253 εκατ.) και η φθίνουσα πορεία συνεχίζεται. Οι μειώσεις των διαφημιστικών κονδυλίων που σημειώθηκαν μετά το 2001 κυμαίνονται από 10% έως 60%. Κι όσο αυτή η πορεία θα συνεχίζεται, τόσο θα γίνεται πιο ασφυκτικός ο εναγκαλισμός από την κρατική διαφήμιση, η οποία παραδόξως δεν μοιράζεται με βάση τις κυκλοφορίες, που θα έπρεπε να αποτελούν το κυριότερο κριτήριο, αλλά με βάση «απροσδιόριστες» πολιτικές ισορροπίες, που συντηρούν ένα σαθρό καθεστώς. «Στην Ελλάδα, οι κρατικές επιχορηγήσεις στον Τύπο δεν καθορίζονται από ένα σαφές νομικό πλαίσιο, συνεπές προς τη φύση των πελατειακών σχέσεων της ελληνικής πολιτικής», επισημαίνει ο Στέλιος Παπαθανασόπουλος, αναπληρωτής καθηγητής του τμήματος Επικοινωνίας και Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης στο πανεπιστήμιο Αθηνών. Και συνεχίζει: «Τα δάνεια κι άλλες παροχές, είτε με τη μορφή των χαμηλότοκων δανείων, των επιχορηγήσεων, εμφανών και συγκεκαλυμμένων, και των κρατικών εργασιών, χορηγούνται σε ατομικό επίπεδο, παρά μέσα από μια συλλογική συμφωνία με την κυβέρνηση».
Ετσι εξηγείται το γεγονός ότι έντυπα μικρής κυκλοφορίας κατορθώνουν να εξασφαλίζουν κρατική διαφήμιση υπό πολιτικές συνθήκες «παντός καιρού» και μάλιστα πολύ μεγαλύτερη από αυτή που δίνεται σε ευρείας κυκλοφορίας εφημερίδες. Περισσότερο σαφής είναι ο καθηγητής του LSE κ. Νίκος Μουζέλης, όταν λέει για την περίπτωση της Ελλάδας: «Η κομματική λογική της κυριαρχίας και της επιμεριστικής συναλλαγής δεν περιορίζεται στον πολιτικό χώρο μόνον, αλλά διεισδύει και υποσκάπτει την αυτονομία, τις αξίες και την ιδιαίτερη λογική όλων των θεσμικών χώρων, από τα πανεπιστήμια και τα σπορ ώς την εκκλησία και την κοσμική κουλτούρα». Οι εφημερίδες και γενικότερα τα ΜΜΕ θα ξέφευγαν;
Info
- «Η Οικονομική Διάσταση των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης», εκδ. Παπαζήση - έρευνα υπό την επιστημονική εποπτεία του Θ. Σκούρα.
- Δημήτρη Ψυχογιού «Τι είναι τα Μέσα Επικοινωνίας;», εκδ. Καστανιώτη.
- Στέλιος Παπαθανασόπουλος «Πολιτική και ΜΜΕ - Η περίπτωση της Νότιας Ευρώπης», εκδ. Καστανιώτη.
- Περσεφόνη Ζέρη «Ιδιωτική Ραδιοτηλεόραση - το παράδειγμα των ΗΠΑ», εκδ. Παπαζήση.
- Allan Albarran «Η οικονομία των ΜΜΕ», εκδ. University Studio Press.

Σάββατο 15 Δεκεμβρίου 2007

Προσέξτε το παρακάτω: ο Δημητράς δίνει αναφορά για την δίκη Πλεύρη στην Παγκόσμια Σιωνιστική Οργάνωση (World Zionist Organization).
GREEK HELSINKI MONITOR (GHM)
Address: P.O. Box 60820, GR-15304 Glyka Nera
Telephone: (+30) 2103472259 Fax: (+30) 2106018760
e-mail: office@greekhelsinki.gr website: http://cm.greekhelsinki.gr

PRESS RELEASE

12 November 2007

Greece: Anti-Semitism and the ongoing Plevris – “Eleftheros Kosmos” trial

Greek Helsinki Monitor (GHM) distributes the text of a presentation made yesterday by its Spokesperson Panayote Dimitras at the World International Zionist Organization - AVIV Greece Pan-Hellenic Congress in Athens on anti-Semitism in Greece and the related ongoing trial.


Anti-Semitism in Greece and in the rest of Europe today
and the ongoing Plevris – “Eleftheros Kosmos” trial

Panayote Dimitras
Spokesperson of Greek Helsinki Monitor

Presentation at the World International Zionist Organization - AVIV Greece
Pan-Hellenic Congress (Athens, 11 November 2007)

UNITED (a pan-European network against nationalism, racism, fascism and in support of migrants and refugees), on 7 November 2007, stated (http://unitedagainstracism.org/pages/info07n9.htm#1)

“The 9th of November 1938 (Kristallnacht - Night of Broken Crystals) marked the first step of the extermination of European Jewish citizens. More than 2,500 deaths are attributable to this pogrom. Hundreds of Jewish citizens were beaten to death and 30,000 were deported to concentration camps.

Right-wing extremism is an increasing force in the entire continent, hate crimes against vulnerable people are turning into a permanent and invisible Night of Broken Crystals. Official and unofficial reports show that the number of hate crimes has been growing enormously during the last years. According to the European Crime and Safety Survey of the Fundamental Rights Agency, 9 million people have experienced some form of hate crimes in 18 European countries in 2004. Extreme right political parties gain influence and are elected into democratic institutions.

According to reports of the Anti-Defamation League, a large number of Europeans express anti-Jewish attitudes and refer to the classical conspiracy theories that Jewish had to endure through the centuries. It seems that lessons of the past are not painful enough to avoid intolerance in the present.”

In Greece, there are almost no violent hate crimes against minorities but there is much more hatred against them than in the rest of Europe. Systematic EU surveys show that the highest scores for resistance to immigrants, favoring migrants’ repatriation policies, resistance to diversity, resistance limits to multicultural society, ethnic distance, perceived collective ethnic threat, are found in Greece. There are no recent comparative surveys for anti-Semitism but, on the basis of the above, there is little doubt that they would have shown that anti-Semitism is stronger in Greece than in most if not all other EU countries.

Anti-Semitism in Greece is stronger and more deeply entrenched than in the rest of Europe because the Greek authorities and society persist in denying that it (as well as other forms of racism) exists. Consequently, there is no anti-racist education and no systematic, official condemnation of anti-Semitic and other racist acts (other than occasional statements), which would make the general population realize that these acts and rhetoric are extreme, racist and condemnable.

On the contrary, in Greece, there is widespread perception that anti-Semitic and other racist hate speech should be protected in the name of freedom of speech. On the other hand, in the rest of Europe, and most importantly in the case-law of the European Court of Human Rights, it is held that freedom of speech does not protect hate speech.

Until only a few years ago, the impression that anti-Semitism in Greece was not a major problem was reinforced by repeated statements by the official leadership of the Jewish community to UN, Council of Europe and EU expert bodies that Greece’s Jews do not face such problems. Here are three characteristic quotes.

Interim report of the Special Rapporteur on religious intolerance: visit to Greece (18 to 25 June 1996), prepared by Mr. Abdelfattah Amor,
Special Rapporteur of the Commission on Human Rights
http://daccessdds.un.org/doc/UNDOC/GEN/N96/314/39/PDF/N9631439.pdf?OpenElement

(…) The representatives of the Jewish community have declared that they have freedom of action in religious matters without interference by the State and that they have sufficient places of worship and Hebrew schools. They mentioned some minor problems which, in their view, are linked to the intolerance of certain poorly educated Orthodox priests. It seems, however, that these incidents are resolved through interfaith dialogue. The representatives of the Jewish community have cited both sporadic cases of intolerance by teachers and the occasional anti-Semitic content of school textbooks. However, political leaders have apparently assured the Jewish community that the school textbooks will be corrected. The main problem facing the Jewish community is the fact that religion must be mentioned on identity cards, which is perceived as a potential source of discrimination as borne out by the Jewish experience throughout history. The legislation concerning identity cards is considered contrary to the Greek Constitution and to international instruments. Unlike that of the Catholic and Protestant minorities and the Jehovah's Witnesses, the situation of the Jewish community seems to be eminently satisfactory. (…)

Report by Mr. Alvaro Gil-Robles, Commissioner for Human Rights at the Council of Europe, on his visit to the Hellenic Republic, 2- 5 June 2002
https://wcd.coe.int/com.instranet.InstraServlet?Command=com.instranet.CmdBlobGet&DocId=291816&SecMode=1&Admin=0&Usage=4&InstranetImage=26210

(…) My meeting with Mr Constantinis, Chairman of the Central Committee of Jewish Communities in Greece, left me with an impression of general satisfaction as to their position. He expressed the hope that his community would be able to benefit from the funds granted by the European Union and other bodies for heritage conservation such as old synagogues and old Jewish cemeteries. (…)


EUMC “Manifestations of Antisemitism in the EU 2002-2003”
http://fra.europa.eu/fra/material/pub/AS/AS-Country-EL.pdf

In 2003, the Chairman of the Central Jewish Board in Greece stated that he did not consider the rise of anti-Semitism to be alarming.

As early as 1985, Panayote Dimitras published an article in the Washington-based prestigious “Foreign Policy” quarterly, in which he discussed the anti-Western orientation that Greece had assumed since the ascent of the Socialists to power. He touched upon the “latent anti-Semitism of Greek public opinion” and its manifestations. He wrote about the notion of the existence of a “Jewish conspiracy,” the image of the Jews as “Christ-killers,” the comparison of the Israeli intervention in Lebanon to Nazi atrocities, and the “Nazi-inspired slogans that some Greek fans chant during Greek-Israeli sporting events.” Also cited was a 1984 public opinion poll conducted in Athens by Eurodim, a polling agency founded and managed by the author. According to the survey, most Greeks believe “that the Jews dominate the political and economic life in the United States and Europe [and] more than half of those agree that this domination harms their own country as well as other lands.” In response, Stavros Frangopoulos, Press Counselor at the Greek Embassy in Washington, D.C., wrote a letter to the editor citing Greek solidarity with its Jewish population during the German occupation.

One year later, when similar comments were made in a careless and tactless way by New York Mayor Ed Koch in an article in the New York Post, the Greek press especially disputed the claim that Greek anti-Semitism may have facilitated the Holocaust in Greece, and spoke of a “hidden agenda” and deliberate attempt by Koch to harm Greece. The Central Jewish Board also condemned Koch's position, and vehemently denied the existence of anti-Semitism in Greece. It also disputed the results of the 1984 Eurodim poll on grounds that “a sample of 500 cannot possibly be representative of the population,” and announced that KIS will carry its own poll, which was never done (on 1985-6 see “Anti-Semitism in Contemporary Greek Society” by Daniel Perdurant -1995- available at http://sicsa.huji.ac.il/7perd.htm).

However, in 2002, Greek Helsinki Monitor and Minority Rights Groups-Greece published an extensively documented joint report “Anti-Semitism in Greece – A current picture: 2001-2002” (http://www.greekhelsinki.gr/bhr/english/organizations/ghm_mrgg_antisemitism_2002.rtf). An update with Simon Wiesenthal Center, “25 Months of anti-Semitic invective in Greece - Timeline: March 2002-April 2004,” (http://www.wiesenthal.com/atf/cf/%7BDFD2AAC1-2ADE-428A-9263-35234229D8D8%7D/25Months.pdf) was published in 2004. Their publication made it subsequently impossible for anyone to deny the problem of anti-Semitism in Greece. Incidentally, the report was viciously attacked by all major media and, except for a handful of journalists, found no support anywhere, not among even the leadership of the Jewish community. A characteristic reaction was the comment of journalist Jean Cohen that accompanied his posting of the report on his website: “the following report although accurate on the facts gives a distorted picture of the life of Greek Jews.”

At the same time, in 2002, Greek Helsinki Monitor lodged complaints against three Greek national newspapers (“To Vima,” “Eleftherotypia” and “Ta Nea”) on the ground of inciting racial hatred and discrimination through published material. All three newspapers are among the most popular in Greece and fall within the centre-left political spectrum. The material in question related to published readers’ letters, which expressed strong anti-immigrant and anti-Jewish sentiments, with characterizations obviously offensive to the above social/ethnic groups. Moreover one of the above newspapers, routinely published advertisements (‘want-ads’) containing the specification ‘no foreigners’. Several similar complaints on the basis of the anti-racist law followed; as of mid-2007 they reached 35 in number.

Greek courts have to date systematically refused to convict anyone on the basis of that law. Here are excerpts of the texts that were not considered racist, with irrevocable judgments of the Greek courts:

· “Migrants, the scum who are being channeled into Greece. They have come just on a whim, to kill, rob and rape Greece.” [in “To Vima”]
· want-ads for homes for rent and sometimes for jobs that ended with the phrase “no foreigners”, “foreigners excluded.” [in “Ta Nea”]
· “The ‘terrible’ situation exists in Greece because of the ‘Albanian plague.’ We should exhibit exemplary cruelty to those who break the law, in order for Albanians to respect us and the type of society we have managed to create.” [in “Ependytis”]
· “Roma steal from the [non-Roma] resident’s fields, they snatch what they can find from the yards of the homes. They loot our cemetery, they swear, they beat people, they ring our bells. They should be immediately evicted from the area; any postponement or delay in resolving the problem we face will lead to militant action from the residents.” [Patras neighborhood association]
· “We are declaring that we do not want the Gypsies to be present, transit through or stay in our Municipality until the issue is settled in principle. We condemn those who have sold land to Gypsies so far and we regard them as instigators of the situation. Anyone who does likewise is condemned by the entire Municipality of N. Kios as well as by society. There is no room for more Gypsies in our town. We are asking the Gypsies who have bought land in the area to return their property to the municipality since they cannot abide by the law and they upset the order in the area. We declare that we are willing to play a decisive part in this procedure.” [Unanimous decision of the Municipal Council of Nea Kios, Argolida]
· “You cannot have a Gypsy settlement next to basketball court, part of the Olympics 2004 facilities, because Gypsies blemish one’s sense of good taste and in addition, they deal drugs. (…) I do not deny not wanting the Gypsies in our area. (…) I cannot understand with they should be treated in a privileged way. (…) All Greeks serve their military service but only Gypsies have a right to break the law” [Mayor of Nea Alikarnassos, Heraklio Crete]
· “The race of the gypsies is inadaptable and the social problems they create are numerous. Moreover, there is no reason to be optimistic about the prospects of those people integrating to society in the future. Consequently, we should all confront this grave problem and we should understand that the only solution is for people to stop renting their properties to the gypsies, as this creates problems to the local residents and degrades the area.” [Mayor of Gastouni, Ilia]
· “We cannot accept Roma to live next to where people live. We try with the help of the police to evict them.” [Mayor of Kalamaria, Thessaloniki]
· “The Jews today are lucky that no one intends to deprive them of the right to be called human beings, when they aren’t. (…) It’s a proven fact that Jews are untrustworthy and fickle. They infiltrate societies, first playing the poor souls to generate pity and, when the time comes, they’ll grab you by the throat.” [in “Eleftherotypia” and “Ta Nea”]
· “[Greek] Jews should swallow their tongues.” “[The Jews] have vindicated the persecutions of the Nazis. All humanity says that they deserved such an executioner [Hitler] since they have proved to be murderers themselves.” “the President of Malaysia Mahatir Mohammad ‘painted’ the portrait of Israel, denouncing that ‘Jews are in control of the world via their proxies. They lead others to fight and die for them’ [three letters in “Eleftherotypia”]
The Greek state appears to share the judges’ reluctance in implementing Law 927/1979. Thus, the Greek state explicitly acknowledges in its 2004 report to the UN Human Rights Committee (UN HRC) that “up to now, no conviction has been pronounced in application of Law 927/79.” The Greek state goes on to argue that “…criminalization is not the only means to prevent ‘hate speech’. Self‑regulation may play an important role in this respect, as it will be explained hereunder.” (http://daccessdds.un.org/doc/UNDOC/GEN/G04/409/47/PDF/G0440947.pdf?OpenElement).

On the other hand, the Council of Europe’s European Commission against Racism and Intolerance (ECRI) adopted in December 2003 and released in June 2004 its “Third Report on Greece.” On the basis of Greek Helsinki Monitor’s two aforementioned reports on anti-Semitism and a third -2003- report “Greek Helsinki Monitor Litigation on Greece's Anti-Racist Legislation,” (http://www.greekhelsinki.gr/bhr/english/organizations/ghm/anti-racist_litigation.doc, also listed in the end of the ECRI report), it is stated:

“ECRI has been informed by the Greek authorities that since the adoption of the second report [in December 1999], there have been very few prosecutions and convictions under the criminal law provisions addressing racist offences, although a few exemplary penalties have been imposed [note: this information provided in 2003 to ECRI by the state is false; see Greece’s subsequent 2004 truthful related report to UN HRC above]. One of the explanations provided by the authorities to account for this situation is that such offences only constitute isolated cases in Greek society. ECRI is concerned over reports from non-governmental organisations indicating that racist incidents have occurred in Greece - including racist statements made in public or reported in the press, and acts of racist violence - and that such incidents have not been prosecuted or indeed given all due attention by the Greek authorities. This problem may not necessarily be the result of a deficiency in terms of criminal law provision, but rather of an interpretation of the notion of racism by certain judicial authorities, leading to either no charges being brought, or charges being dropped in these cases. (…)

ECRI recommends that the Greek authorities closely examine the implementation of criminal law provisions against racism so as to discern the reasons that they are only sparsely applied, and take appropriate measures to ensure their full application. In this respect, it draws attention to its General Policy Recommendation No. 7 on national legislation to combat racism and racial discrimination. ECRI encourages the Greek authorities to facilitate the lodging of complaints with the police or the judicial authorities by persons considering themselves to be victims of racism or discrimination, by such means as bolstering the confidence of members of vulnerable groups in these institutions. A possible modus operandi would be to designate civil servants specialised in combating racism, as responsible for receiving such complaints. Such persons should be specially trained to identify the racist motives, if any, of an offence. ECRI stresses that the role of human rights associations could be enhanced in this area. ECRI deems it necessary to pursue and intensify the human rights training provided to the police, prosecutors and judges. These officials should also be given an appreciation of problems of racism, cultural diversity, and the need to verify, on each occasion, whether or not an offence has a racist character in order to take appropriate action.”

Encouraged by the ECRI report and the related recommendations, GHM intensified the lodging of complaints on the basis of the anti-racist law. Currently, two trials against neo-Nazi “Eleftheros Kosmos” for anti-Roma and anti-Semitic articles are scheduled for 15 November 2007 and 18 December 2007 respectively (http://cm.greekhelsinki.gr/index.php?sec=194&cid=3182). Most importantly, the only publicized such trial, of neo-Nazi author Kostas Plevris and the weekly “Eleftheros Kosmos,” is under way (http://cm.greekhelsinki.gr/index.php?sec=194&cid=3176).

A first hearing took place on 11 September 2007, before an Athens Appeals Court, which revealed how deeply entrenched and widespread anti-Semitism is in Greece. That anti-racism trial turned into what deservingly the KIS President Moses Konstantinis called in the September 2007 issue of “Ta Nea mas” (“Our News”) an “anti-Jewish trial.” The prosecutor in that trial called Plevris’ book, an anti-Semitic diatribe that parallels Hitler’s “Mein Kampf,” “a scholarly work.” He compared the trial of Plevris for his book with a hypothetical trial by a Nazi court of an anti-Nazi book that someone could have written, as an argument that both books should be equally protected from prosecution. He threatened one prosecution witness with arrest and detention as she continued to vehemently testify against the book. The prosecutor finally demonstrated why the highest percentage of resistance to diversity and multiculturalism in Europe can be found in Greece when he declared, “Here, all sorts of perverts and junkies are running around, and all the muddleheaded intellectuals and progressives come out saying: “Oh! The right to diversity. Oh!! The right to [free] expression.” And everyone says: Fine and well!” (http://cm.greekhelsinki.gr/index.php?sec=194&cid=3191).

It must be mentioned that all four supposedly anti-racist and non-extremist Greek political parties that have voted the anti-racist law (New Democracy, PASOK, Coalition and KKE) were invited by GHM in August 2007 to take the stand in that trial, so as to indicate in that way their will to see it applied. They responded with a deafening silence, just as they did even after they were informed of the proceedings of the 11 September 2007 trial.

What does the Plevris “scholarly work” say in its 1,400 pages? Here is a very small selection:

“That’s what Jews want. It’s the only thing they understand: an execution squad within 24 hours.”

“Ridding Europe of the Jews is necessary, because Judaism poses a threat to the freedom of Nations.”

“There is a Jewish problem in Europe... The Jewish problem lies precisely in the fact that a non-European racial minority is conspiring against European Nations, which it wants to subjugate. This problem must be addressed because if it is not, the White Race is in danger. I see no other solution than that the Jews should leave Europe...”

“The White Race does not want Semites in Europe, because that is what is in its biological interests.”

“My book, which you are now reading, is simple proof that we are not afraid of the Jews. We scorn them for their morality, their religion, and their acts, which together prove that they are sub-human.”

‘Hitler was blamed for something that did not actually take place. Later the history of humanity will blame him for not ridding Europe of the Jews, though he could have… My dear Jews, I do not ask you to suffer all the things that your holy books tell you that we should suffer from you… You are criminals because that is what your religion has taught you to be. You are murderers because crime is instilled in you from an early age. Therefore we others have the right to deal with you. And that is what we will do.”

The Plevris - “Eleftheros Kosmos” trial will start again on 3 December 2007. The spectacle, on 11 September 2007, of a courtroom packed with neo-Nazis and their supporters, as opposed to a handful of anti-racist activists from the anti-racist organization Greek Helsinki Monitor and Anti-Nazi Initiative, and a mere four Jews from the KIS Board, themselves outnumbered by their six lawyers, gave the court the impression that this was a trial that concerned only the neo-Nazis and the anti-racists, but not the Jews.

For this reason, I strongly urge all of you to bring your relatives and your friends to pack the courtroom on this date. Then, if any judicial official repeats the anti-Jewish antics of 11 September 2007, s/he will see the reactions not just of the activists but also and mainly of Holocaust survivors and their descendents.

Anti-Semitism will not go away if the Jews hide from it. For then, Jews may one day go away again. Anti-Semitism will diminish only if it is systematically fought, primarily by gentiles, but also by the Jews themselves, who are the victims. It is up to the Jews to wake up the gentiles, who are tolerating the intolerant.

Παρασκευή 14 Δεκεμβρίου 2007

από την Ελευθεροτυπία, 14-12-2007

"Πυροβόλησε στον αέρα, καταδίωξε και συνέλαβε νεαρό!

Ενοπλος συνταξιούχος με την ιδιότητα του προέδρου του «Ομίλου Φίλων Αστυνομίας Δυτικής Αττικής» συνέλαβε χθες το βράδυ στο Αιγάλεω νεαρό, μέλος ομάδας που επιτέθηκε στα γραφεία του συλλόγου στην οδό Αρκαδίου.
Ο πρόεδρος του φιλοαστυνομικού ομίλου, που έφερε το όπλο νόμιμα, όπως ανακοίνωσε η Αστυνομία, πυροβόλησε στον αέρα, καταδίωξε και συνέλαβε ένα από τα άτομα που με βαριοπούλες και λοστούς επιτέθηκαν στα γραφεία του ομίλου και προκάλεσαν φθορές σε τζαμαρίες, έπιπλα και συσκευές. Ο συλληφθείς από τον πολίτη νεαρός είναι αδελφός δύο ατόμων τα οποία η Αστυνομία καταζητεί εδώ και περίπου δύο χρόνια για συμμετοχή στην αιματηρή ληστεία της Εθνικής Τράπεζας, στο κέντρο της Αθήνας.
Σε βάρος του συλληφθέντα σχηματίζεται δικογραφία από τα κεντρικά της Αστυνομίας Αττικής, όπου οδηγήθηκε μετά τη σύλληψη και την παράδοσή του στην Αστυνομία.
Αρμόδιοι αξιωματικοί ερωτηθέντες για το εάν συνελήφθη και ο πολίτης που πυροβόλησε, απάντησαν ότι αυτό είναι ζήτημα το οποίο θα επιλύσει η κρίση του αρμόδιου εισαγγελέα.
Ο πρόεδρος του «Ομίλου Φίλων της Αστυνομίας Δυτικής Αττικής» είναι συνταξιούχος του ΙΚΑ και όπως αναφέρουν πληροφορείες κατείχε άδεια οπλοφορίας και οπλοκατοχής, επικαλούμενος λόγους προσωπικής ασφάλειας καθώς ως πρόεδρος του ομίλου δεχόταν απειλές και στο παρελθόν άγνωστοι είχαν αναγράψει απειλητικά συνθήματα στους τοίχους των γραφείων."

Για την "Ελευθεροτυπία" το μελανό σημείο στην ιστορία είναι οι πυροβολισμοί του προέδρου του συλλόγου (εκ των προτέρων αποκλείει τον φόβο εξαιτίας της επίθεσης ή το ενδεχόμενο να ευρίσκετο σε θέση νομίμου αμύνης), ενώ για την εφημερίδα αυτήν οι ληστές και οι παρακρατικοί αλήτες δεν έχουν ιδιότητα -"νεαροί"- και μάλλον είναι εντελώς φυσιολογικό νεαροί να μην πλακώνονται για γκόμενες, για την γειτονιά τους ή για ομάδες, αλλά να επιτίθενται με βαριοπούλες και με λοστούς σε γραφεία συλλόγων. Εντελώς φυσιολογικό θεωρεί, καθώς το αφήνει ασχολίαστο, και το γεγονός οτι ο συλληφθείς είναι αδελφός καταζητούμενων ληστών από τον αναρχικό χώρο. Παράξενα πράγματα συμβαίνουν στις οικογένειες των Αριστερών και των αναρχικών τα τελευταία χρόνια!Από την άλλη, ενώ είναι εξαιρετικά δύσκολο να λάβει κάποιος άδεια οπλοφορίας στην Ελλάδα, ο πρόεδρος του συλλόγου φίλων αστυνομικών κατείχε τέτοια άδεια. Τελικά στην Ελλάδα επιβεβαιώνεται ακόμη και στα ασυνήθιστα οτι πρέπει είτε να ανήκεις σε οικογένειες είτε να είσαι φίλος κάποιων...
www.kathimerini.gr με πληροφορίες από ΑΠΕ - ΜΠΕ

Ο υπουργός Εξωτερικών της Λιβύης Μοχάμαντ Αμπντέλ Ραχμάν Σάλγκαμ εξαπέλυσε επίθεση κατά του Γάλλου ομολόγου του Μπερνάρ Κουσνέρ, στη διάρκεια συνέντευξης Τύπου και απέρριψε κάθε συζήτηση για τις επιδόσεις της χώρας του, στον τομέα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Ο Κουσνέρ είχε δηλώσει στις αρχές της εβδομάδας ότι «παραιτείται» από την επίσκεψη του Μουάμαρ Καντάφι στο Παρίσι και πράγματι δεν συναντήθηκε με τον Λίβυο ηγέτη στη διάρκεια της παραμονής του τελευταίου στη γαλλική πρωτεύουσα.
Οπως είπε ο Σάλγκαμ στη συνέντευξη Τύπου, στο Παρίσι, όπου συνοδεύει τον Καντάφι, η συμπεριφορά του Κουσνέρ έρχεται σε πλήρη αντίθεση με εκείνη που είχε ο Γάλλος υπουργός Εξωτερικών όταν συνόδευσε τον πρόεδρο Νικολά Σαρκοζί στο ταξίδι του στη Λιβύη. «Αν δεν θέλει να μας δει, τότε δεν θέλουμε ούτε εμείς να τον δούμε», είπε ο Σάλγκαμ, προσθέτοντας ότι η απόφαση του Κουσνέρ να απουσιάσει δεν είχε την παραμικρή επίπτωση στις διμερείς συνομιλίες.
«Ο Κουσνέρ», είπε ο Λίβυος αξιωματούχος, «είναι κάποιος που έρχεται στη Λιβύη, τρώει μαζί μας, συνομιλεί μαζί μας, υπογράφει (συμφωνίες) μαζί μας και όταν ερχόμαστε εμείς στο Παρίσι αλλάζει τα πάντα, και κυρίως τις ιδέες που μοιράστηκε μαζί μας στην Τρίπολη».Όσο για τα ανθρώπινα δικαιώματα, η Γαλλία και άλλες χώρες δεν είναι σε θέση να επικρίνουν τη Λιβύη για τις επιδόσεις τους στον τομέα αυτόν, τόνισε ο Σάλγκαμ. «Η Λιβύη δεν είναι μία χώρα που δέχεται μαθήματα», είπε. «Διότι ανθρώπινα δικαιώματα στη Γαλλία ή στην Ευρώπη σημαίνει γάμος μεταξύ ομοφυλοφύλων ενώ από την άλλη πλευρά η πολυγαμία δεν αποτελεί ανθρώπινο δικαίωμα», κατέληξε.


www.kathimerini.gr με πληροφορίες από ΑΠΕ - ΜΠΕ
"Βοήθεια στους Κοσοβάρους υπόσχεται ο Μπερίσα
Ο Αλβανός πρωθυπουργός, Σαλί Μπερίσα δήλωσε ότι η Αλβανία θα είναι έτοιμη να ανοίξει τα σύνορά της στους Κοσοβάρους, εάν η Σερβία επιβάλει οικονομικό εμπάργκο μετά από τη μονομερή ανακοίνωση της ανεξαρτησίας της σερβικής αυτής επαρχίας.
«Δεν αποκλείεται μετά από την ανακοίνωση ανεξαρτησίας, η Σερβία να λάβει αποφάσεις που ενδέχεται να δημιουργήσουν οικονομικές κυρώσεις για τους πολίτες του Κοσόβου», τόνισε ο κ. Μπερίσα.
«Εάν η Σερβία επιβάλει οικονομικό εμπάργκο στο Κόσοβο, η Αλβανία θα ανοίξει τα σύνορά της για να βοηθήσει τον πληθυσμό του Κόσοβου», πρόσθεσε ο κ. Μπερίσα. «Η κυβέρνηση των Τιράνων θα διαθέσει επίσης όλες τις δυνατότητές της ώστε το Κόσοβο να μπορεί να χρησιμοποιήσει τις αλβανικές υποδομές και να έχει πρόσβαση στα αλβανικά λιμάνια», υπογράμμισε ο Αλβανός πρωθυπουργός.
Σημειώνεται ότι ήδη η Αλβανία κατασκεύασε έναν δρόμο που διασχίζει ορεινές περιοχές στο βόρειο τμήμα της χώρας για να συνδεθεί το Κόσοβο με το λιμάνι του Δυρραχίου που βρίσκεται 45 χιλιόμετρα βορειοδυτικά των Τιράνων."

Τετάρτη 12 Δεκεμβρίου 2007


από την "Καθημερινή" της Κυριακής, 9-12-2007

"ο πογκρόμ κατά των Ελλήνων της ΕΣΣΔ

Νέα στοιχεία και μαρτυρίες έρχονται στο φως 70 χρόνια μετά την έναρξη της «Ελληνικής Επιχείρησης» που διήρκεσε 13 χρόνια

Του Βλαση Αγτζιδη*

Τον Δεκέμβριο του 1937 ξεκίνησε η «Ελληνική Επιχείρηση» (Gretseskayia Operatsia) κατά των Ελλήνων της πρώην Σοβιετικής Ενωσης με την υπογραφή του Ιωσήφ Βησσαριόνοβιτς Τζουγκασβίλι, κοινώς Στάλιν. Ηδη είχε εξοντωθεί το σύνολο της εσωκομματικής αντιπολίτευσης.

H απόλυτη κυριαρχία της σταλινικής ομάδας στην εξουσία, όπως συμβολικά θα αναδειχθεί με τις Δίκες της Μόσχας του ’36, θα μετατρέψει τη χώρα σε μια ματωμένη φυλακή. Επικεφαλής των δυνάμεων εσωτερικής καταστολής όρισε τον Λαυρέντι Μπέρια, την ομάδα του οποίου η Απόφαση του 20ού Συνεδρίου του ΚΚΣΕ (Κομμουνιστικό Κόμμα Σοβιετικής Ενωσης) περιγράφει ως «εγκληματική σπείρα». Ο ίδιος ο Στάλιν θα πιστεύει ότι διαθέτει το Αλάθητο και θα επιβάλλει μια δικτατορική πολιτική, που πρωτίστως θα στραφεί κατά των κομματικών του συντρόφων. Στην ίδια απόφαση του 20ού Συνεδρίου αναφέρεται ότι: «…εσυκοφαντήθηκαν και άνευ ενοχής εδεινοπάθησαν πολλοί τίμιοι κομμουνιστές και άλλοι εξωκομματικοί Σοβιετικοί πολίτες».

Για τον σταλινισμό, ο Γκι Ντεμπόρ στην «Κοινωνία του θεάματος» έγραψε: «Ο σταλινισμός υπήρξε η βασιλεία του τρόμου ακόμα και μέσα στην ίδια τη γραφειοκρατική τάξη. Η τρομοκρατία που θεμελιώνει την εξουσία της τάξης αυτής, πρέπει να πλήξει, επίσης, κι αυτή την ίδια την τάξη γιατί δεν έχει καμιά νομική υπόσταση, που θα μπορούσε να την επεκτείνει και σε καθένα από τα μέλη της… Κάθε γραφειοκράτης είναι απόλυτα εξαρτημένος από μια κεντρική εγγύηση της ιδεολογίας, που αναγνωρίζει ένα δικαίωμα συλλογικής συμμετοχής στη “σοσιαλιστική εξουσία” της όλων των γραφειοκρατών που δεν εξολοθρεύει. Αν όλοι οι γραφειοκράτες αποφασίζουν από κοινού για όλα, η συνοχή της ίδιας τους της τάξης δεν μπορεί παρά να εξασφαλιστεί μόνο διαμέσου της συγκέντρωσης της τρομοκρατικής τους εξουσίας σ’ ένα μόνο πρόσωπο».

Τα «τιμωρημένα έθνη»

Μία από τις συνέπειες του σταλινισμού ήταν ο διαχωρισμός των εθνών σε «προοδευτικά» και «αντιδραστικά». Η ομάδα των «αντιδραστικών εθνών» περιελάμβανε τους Ελληνες, τους Κορεάτες, τους Γερμανούς του Βόλγα, τους Τατάρους της Κριμαίας, τους Τσετσένους κ.ά. Ο σταλινισμός θεωρούσε ότι όλοι αυτοί είχαν «μητέρα-πατρίδα» στον καπιταλιστικό κόσμο. Ετσι, ανεξαρτήτως των πολιτικών φρονημάτων, οι πολίτες αντιμετωπίστηκαν μόνο ως έχοντες «αντιδραστική» εθνική καταγωγή. Το 1937-38 οι Ελληνες γίνονται θύματα ενός φοβερού πογκρόμ. Πρώτα, απαγορεύτηκε η λειτουργία των ελληνικών σχολείων, των θεάτρων, των πολιτιστικών κέντρων, των εκδοτικών οίκων. Εκλεισαν οι ελληνικές εφημερίδες, οι οποίες ακολουθούσαν σκληρή σταλινική γραμμή. Καταργήθηκαν οι Αυτόνομες Ελληνικές Περιοχές (μία στη Νότια Ρωσία και τρεις στην περιοχή της Μαριούπολης).

Oι μεγαλύτερης έκτασης συλλήψεις Ελλήνων έγιναν στην κοιλάδα του Κουμπάν, στη Νότια Ρωσία. Η μυστική αστυνομία συνέλαβε μαζικά τους Ελληνες άνδρες από 16 ετών και άνω. Στην περιοχή αυτή δεν υπήρχε ελληνική οικογένεια που να μην είχε θύματα. Οι επιζώντες θυμούνται έντονα τις σκηνές των συλλήψεων και των πορειών των συλληφθέντων με τη συνοδεία έφιππων αστυνομικών. Οι αρχές γύριζαν από σπίτι σε σπίτι στις ελληνικές κοινότητες και προέβαιναν σε κατάσχεση των πάντων, ελληνικά διαβατήρια, φωτογραφίες και γράμματα από την Ελλάδα. Οι Ελληνες κάτοικοι της περιφέρειας του Κρασνοντάρ, όπου έγιναν οι περισσότερες συλλήψεις, εγκατέλειπαν τα σπίτια τους τρομοκρατημένοι και κατέφευγαν σε σπίτια ντόπιων για να σωθούν. Η κύρια κατηγορία που απαγγέλθηκε στην Ελληνική Περιοχή ήταν ότι οι κάτοικοί της ανήκαν σε παράνομες ελληνικές εθνικιστικές οργανώσεις, που στόχευαν στη διάλυση της Σοβιετικής Ενωσης και στη δημιουργία ελληνικής δημοκρατίας στη νότια Ρωσία.

Τα κριτήρια των συλλήψεων

Οι καταστάσεις των υποψήφιων συλληφθέντων συντάσσονταν στα κομματικά γραφεία των οργανώσεων των περιοχών. Τα κριτήρια επιλογής σχετίζονταν σε μεγάλο βαθμό με τα προσωπικά αισθήματα των υπεύθυνων κομματικών. Στους καταλόγους περιλαμβάνονταν όσοι στα παλιότερα χρόνια εξασκούσαν κάποιο ελεύθερο επάγγελμα και οι πλέον ευκατάστατοι. Επίσης, ανάμεσα στους πρώτους συλληφθέντες ήταν όσοι εξακολουθούσαν να έχουν την ελληνική υπηκοότητα. Αλλο κριτήριο αποτελούσε και η πιθανή αλληλογραφία με συγγενείς στην Ελλάδα. Το «αδίκημα» της αλληλογραφίας με άτομα που ζούσαν σε καπιταλιστική χώρα, οδήγησε πολλούς Ελληνες να απαγορεύσουν στην οικογένειά τους να στέλνει ή να δέχεται γράμματα από την Ελλάδα. Ο αριθμός των προσώπων που θα έπρεπε να περιλαμβάνει η κατάσταση οριζόταν από τις περιφερειακές οργανώσεις. Η συνολική διαδικασία άγγιζε τα όρια του παραλόγου, εφόσον οι κεντρικές υπηρεσίες έδιναν μόνο τον αριθμό αυτών που θα έπρεπε να συλληφθούν.

Ο Κοσμάς Τσιμιάνοφ από το χωριό Μερτσάνσκογε του Κρασνοντάρ αναφέρει:

«...έπαιρναν ένα τηλεγράφημα που έγραφε: 500 άτομα, δίχως να έχει ονόματα. Ο αριθμός αυτός μοιραζόταν. Εχουμε 20 ραγιόνια, άρα αντιστοιχούν 25 άτομα σε κάθε ραγιόνι. Αλλες φορές ερχόταν τηλεγράφημα για 100 άτομα. Το έστελναν στο σοβιέτ. Εκείνοι με τον αστυνομικό, συνολικά πέντε άτομα, έλεγαν ποιον θα δώσουν, εκείνον, εκείνον, εκείνον! Τους συγγενείς τους δεν τους πείραζαν. Στον κατάλογο δεν έβαζαν γέρους, αλλά μόνο ανθρώπους που μπορούσαν να δουλεύουν».

Για όσους τελικά συμπεριλάμβαναν στην κατάσταση, εφεύρισκαν διάφορες κατηγορίες, όπως «έβρισε τον Στάλιν» ή «ανατίναξε ένα γεφύρι» ή «έκανε σαμποτάζ σε εργοστάσιο» ή «συμμετείχε σε εθνικιστική ομάδα» κ.λπ.

Τον Αύγουστο του 1938, δίχως να έχει προηγηθεί δημόσια ανακοίνωση, έκλεισαν όλα τα ελληνικά σχολεία. Η διδασκαλία άρχισε να γίνεται κυρίως στη ρωσική γλώσσα, αλλά αρκετές φορές στη γλώσσα της Δημοκρατίας στην οποία ζούσαν. Με τον ίδιο τρόπο, σταμάτησε η έκδοση των ελληνικών εφημερίδων και περιοδικών, ενώ έκλεισαν και οι ελληνικοί εκδοτικοί οίκοι. Τα τυπογραφεία καταστράφηκαν. Χαρακτηριστικός είναι ο τρόπος καταστροφής του εκδοτικού οίκου «Κολεκτιβιστής». Τα τυπογραφικά στοιχεία του πετάχτηκαν στην Αζοφική Θάλασσα συμβολικά, «ώστε να μην ξανατυπωθεί στη Ρωσία ελληνικό βιβλίο». Εκλεισαν επίσης και οι ελληνικές θεατρικές σκηνές. Kαταστράφηκαν σκόπιμα τα περισσότερα στοιχεία της πολιτιστικής δράσης των Ελλήνων. Πολλοί Ελληνες, επίσης, από φόβο, κατέστρεψαν μόνοι τους πολλά στοιχεία, ένα μέρος των οποίων αφορούσε την ίδια τη θεατρική παραγωγή. Αντίστοιχη ήταν και η τύχη των ελληνικών εκκλησιών.

Στον δρόμο για το Γκουλάγκ

Συγκλονιστική είναι η περιγραφή του Παύλου Κερδεμελίδη, πρόσφυγα της Μικρασιατικής Καταστροφής του ’22 από τον Πόντο. Εγκαταστάθηκε στην Κριμαία, απ’ όπου συνελήφθη το 1937 για να περάσει 13 χρόνια της ζωής στα στρατόπεδα συγκέντρωσης της Σιβηρίας. Ο κυρ Παύλος είναι ένας από τους ελάχιστους Ελληνες από τους περίπου 50.000 που στάλθηκαν στα στρατόπεδα κατά την περίοδο των διώξεων 1937-38 που επέζησε και αφηγείται τις δραματικές στιγμές που έζησε:

«Μας φόρτωσαν σε ενενήντα βαγόνια, εικοσιπέντε χιλιάδες άτομα, και μας πήγαν χίλια πεντακόσια χιλιόμετρα από το Γκόρκι, στη Σιβηρία. Εκεί ήταν δάση. Μας έβγαλαν, ανοίξαμε δρόμο και φτάσαμε σε μια πεδιάδα. “Εδώ θα μείνετε”, μας είπαν. Μέσα στο δάσος, δίχως σπίτια, δίχως τίποτα. Μέσα στο χιόνι. Ετσι σε έξη μήνες από εικοσιπέντε χιλιάδες έμειναν μόνο εξακόσιοι... Εκεί δουλεύαμε. Κόβαμε ξύλα και τα στοιβάζαμε. Γύρω μας ήταν φαντάροι με αυτόματα. Ολα τα ξύλα σάπισαν εκεί βέβαια. Ηθελαν να μας εξοντώσουν. Οι περισσότεροι πέθαναν. Κανείς δε θα μάθει πόσοι ήταν αυτοί οι άνθρωποι… Πηγαίναμε για δουλειά τέσσερεις-τέσσερεις. Γύρω τα σκυλιά και τα αυτόματα. Ενα βήμα δεξιά, ένα βήμα αριστερά, πυροβολούσαν χωρίς προειδοποίηση…»

Στη δεκαετία του ’40, οι διώξεις ολοκληρώνονται με τη βίαιη μεταφορά μεγάλου μέρους του ελληνικού πληθυσμού στην Κεντρική Ασία. Η τελευταία εκτόπιση έλαβε χώρα στις 13 Ιουνίου 1949. Τα σταλινικά στρατεύματα περικύκλωσαν τα ελληνικά χωριά του Καυκάσου και υποχρέωσαν τους κατοίκους τους να τα εκκενώσουν μέσα σε λίγες ώρες. Η υποχρεωτική αυτή εκτόπιση υπήρξε η τελευταία πράξη μιας σειράς βίαιων ενεργειών των σοβιετικών αρχών κατά της ελληνικής μειονότητας, η οποία ανερχόταν σε 450.000 άτομα περίπου. Οι διώξεις αυτές, που αποτελούν μία από τις πλέον άγνωστες σελίδες της νεότερης ελληνικής ιστορίας, ξεκινούν το 1937 και τερματίζονται το 1949.

* Ο κ. Βλάσης Αγτζίδης είναι ιστορικός."

Τρίτη 11 Δεκεμβρίου 2007

Μέση Ανατολή
Σήμερα, μία ημέρα πρίν την έναρξη συνομιλιών μεταξύ Ισραηλινών και Παλαιστινίων διάλεξαν ο ισραηλινός στρατός και αεροπορία να επιδράμουν σε περιοχές της Δυτικής Όχθης. Ισραηλινοί στρατιώτες με την κάλυψη αρμάτων μάχης εισέβαλαν στην ελεγχόμενη από την Χαμάς Γάζα κοντά στις πόλεις Ραφάχ και Γιουνίς. Σκοτώθηκαν τουλάχιστον έξι Παλαιστίνιοι και δώδεκαι τραυματίστηκαν, οι τρείς των οποίων βρίσκονται σε κρίσιμη κατάσταση και πέντε σοβαρά. Σε αεροπορικές επιδρομές στην βόρεια Γάζα έχασαν την ζωή τους άλλοι τρείς μαχητές, ενώ συνελήφθησαν Παλαιστίνιοι για να ανακριθούν για την δραστηριότητα της Χαμάς και της Ισλαμικής Τζιχάντ στην περιοχή. Μέχρι στιγμής οι επιχειρήσεις ρουτίνας, όπως τις χαρακτήρισε ο εκπρόσωπος του ισραηλινού στρατού, δεν φαίνεται να αποτρέπουν τον Πρόεδρο Μαχμούντ Αμπάς, ο οποίος είναι επικεφαλής της Παλαιστινιακής Αρχής, προέρχεται από την Φατάχ και αναγνωρίζεται από ισραηλινούς και δυτικούς ως συνομιλητής τους και εκπρόσωπος των Παλαιστινίων, να συνεχίσει τις επαφές του με τον πρωθυπουργό του Ισραήλ κ. Όλμερτ. Ο εκπρόσωπος της Παλαιστινιακής Αρχής αρκέστηκε στην καταδίκη των επιδρομών και στην έκκληση πρός την διεθνή κοινότητα, ενώ ο εκπρόσωπος της Χαμάς δήλωσεπως οι ισλαηλινοί κάνουν λάθος, εάν νομίζουν οτι με αυτόν τον τρόπο θα κάμψουν την αντίσταση των Παλαιστινίων.

Πηγές: New York Times, Haaretz

Παρασκευή 7 Δεκεμβρίου 2007

Χθές το απόγευμα οι σκοπιανοί τελωνειακοί απαγόρευσαν στην Εθνική Ομάδα μας Σκοποβολής να περάσει τα σύνορα, έπειτα από τετράωρη αναμονή, ως αντίποινα για την απαγόρευση εκ μέρους των διοργανωτών των αγώνων Νοτιανατολικής Ευρώπης, που διεξήχθησαν στην Θεσσαλονίκη, να συμμετάσχουν σκοπιανοί αθλητές με φανέλες φέρουσες την ονομασία ¨Μακεδονία¨. Η εθνική Ομάδα Σκοποβολής ταξίδεψε τελικά μέσω Βουλγαρίας, για να συμμετάσχει στους διεθνείς αγώνες εφήβων-νεανίδων στο Βελιγράδι. Με την υπερήφανη εξωτερική πολιτική όλων των κυβερνήσεων μπορούμε και πετυχαίνουμε καλές επιδόσεις. Τρώμε σφαλιάρες από δύο "γειτονικές και φιλικές" χώρες μέσα σε ένα με δύο εικοσιτετράωρα.

Πέμπτη 6 Δεκεμβρίου 2007

Οι προκλήσεις του τούρκου Υπ.Εξ. ανήκουν στις συνήθεις προκλήσεις, στις οποίες προβαίνουν οι τούρκοι αξιωματούχοι κάθε φορά που επισκέπτονται την Θράκη. Η επίθεση εναντίον Έλληνος δημοσιογράφου ομογενούς από ροπολοφόρους στην Κωνσταντινούπολη αποτελεί και αυτή μία πρακτική τρομοκρατήσεως των εναπομείναντων Ελλήνων στην Βασιλεύουσα. Η πραγματική πρόκληση είναι ότι των γεγονότων αυτών προηγήθηκε η συνάντηση της κ.Μπακογιάννη με τον τούρκο Υπ.Εξ. Μπαμπατζάν, η οποία κατέληξε σε συμφωνία για πέντε νέα μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης (ΜΟΕ), τα οποία έχουν ως ακολούθως:

  1. Πραγματοποίηση τακτικών επισκέψεων μεταξύ των αρχηγών των τριών Επιτελείων.
  2. Δημιουργία κοινής χερσαίας στρατιωτικής μονάδος στο πλαίσιο της Δυνάμεως Ταχείας Αντιδράσεως του ΝΑΤΟ.
  3. Σύσταση Κοινής Διακλαδικής δυνάμεως στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ για συμμετοχή σε ειρηνευτικές αποστολές.
  4. Πραγματοποίηση επισκέψεων μεταξύ των διοικητών των μεθοριακών στρατιωτικών μονάδων του Έβρου.
  5. Σύσταση Κοινής Ομάδος Δράσεως για την αντιμετώπιση καταστροφών και την παροχή βοήθειας με ευρεία επιχειρησιακή δυνατότητα.

Η αντίδραση στην τουρκική διγλωσσία; Εξεφράσθη η δυσαρέσκεια της κυβερνήσεως. Πατριώτες της Νέας Δημοκρατίας, σας κοροϊδεύουν κατάμουτρα και μάλλον σας αρέσει.

από την εφημερίδα «Χρόνος» της Κομοτηνής, 6-12-2007
«Αγαπητοί Τούρκοι μαθητές»

«Αγαπητοί Τούρκοι μαθητές», με τη φράση αυτή ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών Αλί Μπαμπατζάν, απευθύνθηκε στους μαθητές του μειονοτικού – γυμνασίου λυκείου Κομοτηνής, που τον υποδέχτηκαν με μία ανθοδέσμη και θερμά χειροκροτήματα.
Με καθυστέρηση μισής ώρας από τον προκαθορισμένο πρόγραμμα, κατέφθασε στην Κομοτηνή ο κ. Μπαμπατζάν από το αεροδρόμιο Αλεξανδρούπολης, συνοδευόμενος από ένα λεωφορείο με δημοσιογράφους και επιχειρηματίες από την Τουρκία. Η ιδιωτική, όπως προαναγγέλθηκε, επίσκεψη του υπουργού στη Θράκη, περιελάμβανε και επισκέψεις εκτός του επίσημου προγράμματος που είχε ανακοινωθεί, δηλαδή στον καταργημένο σύλλογο «τουρκικής νεολαίας Κομοτηνής», αλλά και στα γραφεία που διατηρεί ο ψευτομουφτής Κομοτηνής Ιμπράμ Σερίφ, καθώς και συνάντηση με την άτυπη συμβουλευτική επιτροπής Θράκης. Πρώτη στάση του υπουργού Εξωτερικών ήταν το μειονοτικό γυμνάσιο – λύκειο, όπου είχε οργανωθεί υποδοχή, με τους εκατοντάδες μαθητές να αναμένουν την άφιξή του. Παρών στην υποδοχή ο περιφερειακός διευθυντής εκπαίδευσης Α.Μ.-Θ. Χρήστος Παπαγεωργίου, ο οποίος πήρε και πρώτος το λόγο για καλωσορίσει τον υπουργό στο σχολείο, λέγοντας χαρακτηριστικά ότι είναι το σχολείο της γειτονιάς, όπου και διαμένει, ενώ με θερμά λόγια χαιρέτισε την παρουσία του υπουργού στο σχολείο και ο διευθυντής Μεχμέτ Τουνάλ. Επί της υποδοχή ήταν και ο πρόεδρος της σχολικής επιτροπής του μειονοτικού γυμνασίου λυκείου Μεχμέτ Σινασή. Με αφορμή τα λόγια του κ. Παπαγεωργίου ο κ. Μπαμπατζάν, έχοντας στο πλευρό την σύζυγό του, απευθύνθηκε στους συγκεντρωμένους, λέγοντας: «Επιθυμούμε τα δύο κράτη, Ελλάδα και Τουρκία, όπως είστε εσείς σαν γείτονες εδώ, έτσι και εμείς θέλουμε να είμαστε καλά και να συνεργαζόμαστε. Πιστεύω ότι και η ελληνική κυβέρνηση το θέλει αυτό, το βλέπω εγώ και αυτό επιθυμούμε. Προσπαθούμε με την Ελλάδα, με την κυβέρνηση της Αθήνας να λύσουμε τα προβλήματά μας όσο γίνεται». Κάνοντας μία σύντομη ιστορική αναδρομή στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών, τόνισε ότι έχει σημειωθεί σημαντική πρόοδος και όλα πάνε προς το καλύτερο, λέγοντας ότι: «πιστεύουμε στην ειλικρινή στάση της ελληνικής κυβέρνησης όσον αφορά την επίλυση των προβλημάτων». Απευθυνόμενος στους μαθητές του σχολείου ο κ. Μπαμπατζάν τους ευχήθηκε καλή πρόοδο, αναφέροντας χαρακτηριστικά: «Είστε πολίτες της Ελλάδας και πρέπει να απολαμβάνετε όλα τα δικαιώματα και να είστε και εσείς συνεπείς Έλληνες και να προσπαθείτε να είστε σωστοί και τίμιοι άνθρωποι. Εκπαιδεύεστε σε ένα σχολείο που ιδρύθηκε ανάμεσα στην ελληνοτουρκική φιλία και είστε πολύ τυχεροί που βρίσκεστε σε τέτοια σχολείο και θα κάνουμε ότι περνάει από τα χέρια μας για την καλύτερη εκπαίδευσή σας», ενώ έκλεισε το σύντομο χαιρετισμό του με την ευχή τα παιδιά να είναι γέφυρα φιλίας για τις δύο χώρες. Ο υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας, εξέφρασε τη χαρά του για την πρώτη επίσκεψη στη Θράκη και ιδιαίτερα στο σχολείο, που φέρει το όνομα του μακαρίτη πρωθυπουργού Τζελάλ Μπαγιάρ, ενώ κατευθύνθηκε σε σχολική αίθουσα. Εκεί ο κ. Μπαμπατζάν γνωρίστηκε με παιδιά της β΄λυκείου, τα οποία ρώτησε τι θέλουν να γίνουν, ενώ δεν αρνήθηκε να απαντήσει στα παιδιά για το πώς ολοκλήρωσε με επιτυχία το σχολείο. Γιατροί και δάσκαλοι άκουσε με χαρά του, ότι θέλουν να γίνουν οι μαθητές, ενώ τους παρότρυνε να διαβάζουν και να είναι καλοί μαθητές, ώστε να προσφέρουν και στην Ελλάδα αλλά και στον μειονοτικό κόσμο. Η ιδιωτική επίσκεψη παρέκκλινε, όπως αναμενόταν, από το επίσημο πρόγραμμα και ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών, μετά την επίσκεψη του στο Τουρκικό προξενείο, κατευθύνθηκε μαζί με τον ψευτομουφτή Ξάνθης, Αχμέτ Μετέ, στον έτερο ψευτομουφτή Κομοτηνής Ιμπράμ Σερίφ, στα γραφεία που διατηρεί έναντι δημοτικής αγοράς. Εκεί παρέμεινε για λίγη ώρα για να συνεχίσει την επίσκεψη του στον καταργημένο σύλλογο «τουρκικής νεολαίας Κομοτηνής», όπου παιδιά με παραδοσιακές τουρκικές φορεσιές τον υποδέχτηκαν στην πόρτα προσφέροντάς του λουλούδια. Στην ολιγόωρη παραμονή του στο σύλλογο είχε συνάντηση με τα μέλη της άτυπης συμβουλευτικής επιτροπής, ενώ παρόν ήταν μόνο κρατικό κανάλι της Τουρκίας, που κατέγραψε και την συζήτηση. Καθ’ όλη την διάρκεια της παραμονής του κ. Μπαμπατζάν στη Θράκη, αυστηρά ήταν τα μέτρα ασφαλείας, ενώ η παρουσία δημοσιογράφων, εκτός από το κρατικό τουρκικό κανάλι, στις συναντήσεις στο προξενείο, το γραφείο του ψευτομουφτή, τον καταργημένο σύλλογο, αλλά και την προσευχή στο τζαμί, δεν ήταν επιθυμητή. Η τελευταία στάση του υπουργού στην Κομοτηνή έγινε στο ξενοδοχείο «Κρις και Εύη», όπου μίλησε σε ένα κοινό 1000 περίπου ατόμων. Δήμητρα Συμεωνίδου

Τετάρτη 5 Δεκεμβρίου 2007

"ΠΓΔΜ - Συμμετοχή στις συνομιλίες για το όνομα ζητά το μεγαλύτερο αλβανικό κόμμα Τρίτη, 4 Δεκεμβρίου 2007 20:05 Το μεγαλύτερο αλβανικό κόμμα στην ΠΓΔΜ, η «Ένωση για τη Δημοκρατική Ένταξη» (DUI ) του Αλί Αχμέτι, χαιρέτισε τη χθεσινή επίσκεψη στα Σκόπια του ειδικού εκπροσώπου του Γ.Γ του ΟΗΕ για την εκκρεμότητα της ονομασίας Μάθιου Νίμιτς και επανέλαβε το αίτημα του για συμμετοχή εκπροσώπου από την αλβανική εθνική κοινότητα, στην ομάδα της χώρας που χειρίζεται το ζήτημα της ονομασίας. «Ως πολιτικό κόμμα που κρατά υπεύθυνη στάση στα ζητήματα που αφορούν τη χώρα, τασσόμασταν ανέκαθεν και συνεχίζουμε να τασσόμαστε υπέρ της εξεύρεσης λύσης στο μακροχρόνιο πρόβλημα της ονομασίας. Είμαστε πεισμένοι ότι ο πολυεθνικός χαρακτήρας της κοινωνίας μας αποτελεί το θεμέλιο για την οικοδόμηση μίας δημοκρατικής Μακεδονίας. Εκφράζουμε την απογοήτευση μας για το γεγονός ότι στα ανώτατα κρατικά θεσμικά όργανα που χειρίζονται θέματα εξωτερικής πολιτικής, δεν υπάρχουν εκπρόσωποι της αλβανικής εθνικής κοινότητας», αναφέρεται σε σημερινή ανακοίνωση Τύπου του DUI. «Το DUI ζητά στις διαπραγματεύσεις για την ονομασία να συμπεριληφθούν και εκπρόσωποι των Αλβανών της χώρας, καθώς θεωρεί ότι με τον τρόπο αυτό θα εμπεδωθεί η κρατική συναίνεση και η ενότητα μεταξύ όλων των εθνικών κοινοτήτων της χώρας, αναφορικά με την επίλυση του ανοιχτού ζητήματος με την Ελλάδα. Παράλληλα, ένα τέτοιο γεγονός θα συμβόλιζε την εσωτερική εθνική συνοχή σχετικά με ζητήματα που απειλούν την ευρωατλαντική προοπτική της Μακεδονίας», καταλήγει η ανακοίνωση του DUI.Το DUI είναι στην αντιπολίτευση.
Πηγή:Ναυτεμπορική ΑΠΕ "
Οι Αλβανοί των Σκοπίων του κρατιδίου με συστηματική, πολύπλευρη και μακροχρόνια εργασία και προπαγάνδα προωθούν τα εθνικά συμφέροντά τους και απορρίπτουν οποιονδήποτε προσδιορισμό της καταγωγής τους διαφορετικό από το "Αλβανός". Εμείς έχουμε αφήσει στην τύχη τους τους πολυπληθείς Έλληνες των Σκοπίων και ασχολούμαστε με το τηλεοπτικό κίνημα του Λαζόπουλου. Κατά τα άλλα κάποιοι συμπατριώτες μας ονομάζουν τους Αλβανούς αυτούς "Αλβανομακεδόνες" (το είδαμε και σε έντυπο της πατριωτικής αριστεράς).

Τρίτη 4 Δεκεμβρίου 2007


από την "Καθημερινή", 4-12-2007
Ένοπλη επίθεση εναντίον Αστυνομικού Τμήματος
Ένοπλη επίθεση εναντίον του Αστυνομικού Τμήματος στον 'Aγιο Βλάσση Αγρινίου έγινε λίγο μετά τις 22.00 χθες το βράδυ.Σύμφωνα με μαρτυρίες, δράστες είναι δύο άτομα που φορούσαν μαύρα ρούχα, επέβαιναν σε μοτοσικλέτα και πυροβόλησαν εναντίον του Τμήματος με όπλο των 9 χιλιοστών. Οι σφαίρες έσπασαν τα τζάμια του Αστυνομικού Τμήματος και προξένησαν φθορές σε ένα περιπολικό χωρίς να τραυματιστεί κανείς. Οι δράστες διέφυγαν.Οι αστυνομικοί περισυνέλλεξαν 14 κάλυκες που εστάλησαν για εξέταση στα Εγκληματολογικά εργαστήρια στην Αθήνα.Η υπόθεση έχει προβληματίσει τις Αρχές, οι οποίες εξετάζουν όλες τις εκδοχές.
από την "Τυλέτυπος", 4-12-2007

"12 μαθητές και 2 εξωσχολικοί διώκονται για τους βανδαλισμούς
Δικογραφία σε βάρος 14 ατόμων σχηματίστηκε για τις πρωτοφανείς καταστροφές που προκάλεσαν καταληψίες στο σχολικό συγκρότημα του Παγκρατίου.
12 μαθητές και 2 εξωσχολικοί διώκονται για 6 πλημμελήματα, με κυριότερα αυτά της διακεριμένης φθοράς, της κλοπής από κοινού και της προσβολής συμβόλων ελληνικού κράτους.
Οι περισσότεροι μαθητές που κατηγορούνται είναι αλλοδαποί, σχεδόν όλοι 15 ετών, ενώ ανάμεσά τους υπάρχουν και τρία κορίτσια.
Ο φάκελος με όλη τη δικογραφία επεστράφη στην Ασφάλεια για να συνεχιστεί η προανάκριση, καθώς έχουν προκύψει στοιχεία για ακόμη δύο άτομα.
Οσο για τον 18χρονο εξωσχολικό που συνελήφθη την προηγούμενη εβδομάδα γιατί εμπόδιζε την είσοδο μαθητών και καθηγητών στο σχολείο, θα δικαστεί την Παρασκευή από το Αυτόφωρο.
Την ίδια ώρα, το υπουργείο Παιδείας έχει κατεθέσει αγωγές κατά των συγκεκριμένων μαθητών και εξωσχολικών, απαιτώντας από τους κηδεμόνες τους να πληρώσουν τις φθορές που προκάλεσαν στο σχολικό συγκρότημα Παγκρατίου, το κόστος των οποίων αγγίζει το 1 εκατομμύριο ευρώ. "

Δευτέρα 3 Δεκεμβρίου 2007

από την "Καθημερινή", 3-12-2007

"Ο Λευκός Οίκος ζήτησε εκ νέου σήμερα από τη Μόσχα να ερευνήσει τις κατηγορίες για νοθεία που καταγγέλλεται ότι σημειώθηκε στις ρωσικές εκλογές και ανέφερε ότι ο πρόεδρος Τζορτζ Μπους δεν έχει την πρόθεση να τηλεφωνήσει στο Ρώσο ομόλογό του, Βλαντιμίρ Πούτιν, για να τον συγχαρεί για τη μεγάλη εκλογική νίκη του κόμματός του.
Η εκπρόσωπος του Λευκού Οίκου, Ντέινα Περίνο, εξήγησε πως ο πρόεδρος Μπους δεν θα τηλεφωνήσει στο Ρώσο ομόλογό του, γιατί ο ίδιος ο κ. Πούτιν δεν ήταν υποψήφιος στις εκλογές της Κυριακής. Ωστόσο, ο κ. Πούτιν ήταν επικεφαλής στο ψηφοδέλτιο του Κόμματος «Ενωμένη Ρωσία» που είναι ο μεγάλος νικητής της εκλογών. Η κ. Περίνο αναφέρθηκε και στις παρατυπίες και τη μεγάλη νοθεία που σημειώθηκαν κατά την εκλογική διαδικασία και τόνισε: «Ζητήσαμε από τους Ρώσους να ερευνήσουν το ζήτημα αυτό». Υπενθύμισε δε ότι ο πρόεδρος Μπους εκδήλωσε «ανησυχία» πριν από τις εκλογές για το εάν θα διεξαχθούν με διαφάνεια και νομιμότητα.
Συνέντευξη Τύπου του Μπους την Τρίτη
Ο Αμερικανός πρόεδρος θα δώσει συνέντευξη Τύπου την Τρίτη, στις 17:10 ώρα Ελλάδας, ανακοίνωσε η εκπρόσωπος του Λευκού Οίκου Ντέινα Περίνο. Ο κ. Μπους θα κάνει δηλώσεις δυο ημέρες μετά τη μεγάλη νίκη του κόμματος του Βλαντιμίρ Πούτιν στις ρωσικές βουλευτικές εκλογές, που σημαδεύτηκαν από κατηγορίες για νοθεία, και μετά την παταγώδη αποτυχία που σημείωσε ο πρόεδρος της Βενεζουέλα Ούγκο Τσάβες στη προσπάθεια του να μεταρρυθμίσει το σύνταγμα.
Θα απαντήσει στις ερωτήσεις των δημοσιογράφων μια εβδομάδα αφότου προήδρευσε της διάσκεψης της Ανάπολης που συνέβαλε στο να ξαναρχίσουν οι επίσημες διαπραγματεύσεις για την επίλυση της ισραηλο - παλαιστινιακής κρίσης. Την ίδια στιγμή, οι ΗΠΑ και οι εταίροι τους εξετάζουν νέα μέτρα για να πλήξουν με κυρώσεις την άρνηση του Ιράν να σταματήσει τις πλέον ευαίσθητες πυρηνικές του δραστηριότητες.
Ο κ. Μπους θα πρέπει επίσης να καλέσει και πάλι το Κογκρέσο, όπου πλειοψηφούν οι Δημοκρατικοί αντίπαλοι του, να ψηφίσει τη χρηματοδότηση των πολέμων στο Ιράκ και το Αφγανιστάν"
Εμείς από την πλευρά μας σημειώνουμε οτι οι κύριες αντιδράσεις για το εκλογικό αποτέλεσμα στην Ρωσία και οι πλείστες των καταγγελιών προέρχονται από τα φιλοδυτικά κόμματα, τα οποία καταποντίστηκαν, και από το Κομμουνιστικό Κόμμα Ρωσσίας...
από την "Καθημερινή", 3/12/2007
Παραδέχτηκε την ήττα του ο Τσάβες

Ο πρόεδρος της Βενεζουέλας Ούγκο Τσάβες παραδέχτηκε σήμερα την ήττα του στο δημοψήφισμα της Κυριακής για τη συνταγματική μεταρρύθμιση που εισηγήθηκε.Ο Τσάβες παραδέχτηκε τη «μη αναστρέψιμη τάση υπέρ του «όχι» στην αμφιλεγόμενη μεταρρύθμιση που πρότεινε, λίγο μετά την επίσημη ανακοίνωση του εθνικού εκλογικού συμβουλίου.«Σήμερα, πολίτες της Βενεζουέλας, ας εμπιστευτούμε τα όργανα και τους θεσμούς», είπε στη διάρκεια συνέντευξης Τύπου στο προεδρικό μέγαρο. Πρόσθεσε ότι το ποσοστό για το «ναι» αντιπροσωπεύει ένα «πολιτικό άλμα προς την επανάσταση», συγχαίροντας τους οπαδούς του που ψήφισαν υπέρ της μεταρρύθμισης παρά τον «βομβαρδισμό των μέσων ενημέρωσης» εναντίον του.
Η ανακοίνωση αυτή συνιστά «πολιτικό σεισμό» για τη Βενεζουέλα όπου ο Τσάβες είχε επικρατήσει με ευκολία σε όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις, μετά την εκλογή του το 1999 στην προεδρία της πλούσιας αυτής πετρελαϊκής χώρας.
Η συνταγματική μεταρρύθμιση που εισηγήθηκε με στόχο την εδραίωση ενός σοσιαλιστικού κράτους, θα επέτρεπε στον Τσάβες έχει μεγαλύτερες εξουσίες όπως να θέτει απεριόριστα υποψηφιότητα στις προεδρικές εκλογές, να εφαρμόσει σειρά κολεκτιβιστικών μέτρων στην οικονομία και να έχει το δικαίωμα επιβολής της λογοκρισίας στον Τύπο σε καταστάσεις κρίσης.«Μην νιώθετε λυπημένοι, ούτε τιμωρημένοι», πρόσθεσε ο Τσάβες απευθυνόμενος στους οπαδούς του, ενώ συνεχάρη τους αντιπάλους του για τη νίκη τους. «Προς το παρόν δεν κερδίσαμε», τόνισε παραπέμποντας στην δήλωσή του που σημάδεψε την ιστορία της Βενεζουέλας, μετά την αποτυχία του πρώτου πραξικοπήματος που είχε οργανώσει στις 4 Φεβρουαρίου του 1992, καθώς τότε ο Τσάβες υποδήλωνε ότι μελλοντικά θα υπήρχε συνέχεια
.

Τετάρτη 28 Νοεμβρίου 2007

από την εφημερίδα Αυγή, 12/10/2007


"Με το θεώρημα των εθνικοτήτων δεν θα πάρουμε την Μακεδονία, διότι, αν κι ευρίσκονται ελληνικά στοιχεία σκορπισμένα εις όλην την χώραν, μόνον τα νότια αυτής μέρη κατοικούνται πυκνά από Έλληνες. Με τα θεωρήματα των απαράγραπτων ιστορικών δικαίων όσον και αν τα φωνάζωμεν μεταξύ μας και εις την οικουμένην δεν θα πάρωμεν την Μακεδονίαν, διότι απαράγραπτα δικαιώματα δεν υπάρχουν εις την γην και πολλών ειδών παραγραφές ισχύουν εις το διεθνές δίκαιον...Εις την Μακεδονία θα εμφανιστεί την δωδεκάτην ώραν ο Μακιαβέλης. Αν αυτός είναι Βούλγαρος, η Μακεδονία θα γίνη Βουλγαρική, αν είναι Έλλην θα γίνει ελληνική, αν είναι Ρώσος, φίλος της αυτονομίας θα γίνη αυτόνομον κράτος σλαυικόν... Είναι ακόμη καιρός να γίνη Έλλην ο Μακιαβέλης" (από αδημοσίευτο άρθρο του Ίωνα Δραγούμη το 1903).
Του Μιχαλη Καλιακάτσου
Το παράθεμα ανήκει στον Ίωνα Δραγούμη, μια από τις πιο εμβληματικές φιγούρες του ελληνικού εθνικισμού των αρχών του 20ού αιώνα, γνωστού κυρίως για το ρόλο του στην πιο σκοτεινή και βίαιη ίσως φάση της σύγχρονης ιστορίας του "μακεδονικού ζητήματος", δηλαδή στον "μακεδονικό αγώνα" (1904-1908). Με τον όρο αυτό αποτυπώνεται στην ελληνική και διεθνή ιστοριογραφία η ένοπλη αντιπαράθεση ατάκτων ομάδων (κομιτατζήδες) των αρτισύστατων βαλκανικών κρατών (Ελλάδας, Σερβίας και Βουλγαρίας) στις οθωμανικές διοικητικές περιφέρειες, που συγκροτούσαν τη γεωγραφική χώρα, γνωστή ως Μακεδονία, στη διάρκεια της οθωμανικής κυριαρχίας, και που αντιστοιχούν, grosso modo, στα εδάφη της σημερινής ελληνικής Μακεδονίας, της Δημοκρατίας της Μακεδονίας και του νοτιοδυτικού τμήματος της Βουλγαρίας, γνωστής ως Μακεδονία του Πιρίν. Με την εξαίρεση των νότιων επαρχιών της σημερινής ελληνικής Μακεδονίας και των σημαντικότερων πόλεων της ευρύτερης γεωγραφικής Μακεδονίας όπου ζούσαν συμπαγείς ελληνόφωνοι πληθυσμοί, στα επίδικα εδάφη κατοικούσε μια πληθώρα γλωσσικών και θρησκευτικών κοινοτήτων με προεξάρχον πληθυσμιακά στοιχείο αυτό των σλαβόφωνων χριστιανών. Στο τμήμα της κεντρικής και βόρειας Μακεδονίας όπως ορίστηκε πριν, η συνέχεια της αλλόφωνης και ουσιαστικά σλαβόφωνης ενδοχώρας διασπάται σε επιμέρους θυλάκους και εστίες ελληνοφωνίας, απομακρυσμένες κι απομονωμένες μεταξύ τους. Άλλωστε στη διάρκεια των μεσαιωνικών και νεότερων χρόνων ο χώρος της αρχαίας ελληνοφωνίας, συμπεριλαμβανομένης της επικράτειας του πρώτου ανεξάρτητου ελληνικού κράτους, παραχώρησε σταδιακά τη θέση του σε ένα πολύχρωμο μωσαϊκό αλλοφωνίας και ελληνοφωνίας. Στις παραδοσιακές, απομονωμένες και ασύνδετες αγροτικές κοινότητες της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, η εντοπιότητα, η συγγένεια, η θρησκεία και η γλώσσα αποτελούν τα κύρια πεδία αναφοράς, με βάση τα οποία τα υποκείμενα προσδιορίζουν την ταυτότητά τους κι αντιλαμβάνονται την ύπαρξή τους. Η θρησκεία αποκτά βαρύνουσα σημασία, καθώς αποτελεί τη δεσπόζουσα, την καθοριστική διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στον υποτελή και τον κυρίαρχο. Η εθνική αδιαφορία και η απουσία εθνικής συνείδησης ανάμεσα στους αγροτικούς κι ορθόδοξους πληθυσμούς της Μακεδονίας, σλαβόφωνους αλλά και ελληνόφωνους, θα επιφέρει συχνά την αγανάκτηση και απογοήτευση των εκπροσώπων του ελληνικού κράτους, που αντιλαμβάνονται την ανεπάρκεια των σχολείων και της εκκλησίας ως μηχανισμών εθνικής αφομοίωσης και εξελληνισμού. Η προσάρτηση κι εθνική αποικιοποίηση του εύπλαστου και "πρωτογενούς" εδάφους της συνείδησης των χωρικών της Μακεδονίας αποτέλεσε ακριβώς το πεδίο ανταγωνισμού των νεοσύστατων βαλκανικών κρατών~ με απώτερο στόχο την επέκταση κι εδραίωση της κατάκτησης, στο πραγματικό έδαφος, τη γη της Μακεδονίας, που εποφθαλμιούσαν οι αντίπαλες κι αναπόφευκτα συγκρουόμενες (καθότι ο "ζωτικός χώρος" που διεκδικούσαν ήταν κοινός) "Μεγάλες Ιδέες". Ουσιαστικό σημείο εκκίνησης και επιτάχυνσης των διαδικασιών, αποτέλεσε η αναγνώριση με σουλτανικό φιρμάνι ανεξάρτητης βουλγαρικής εκκλησίας το 1870 και η εξάπλωση βουλγαρικών εκκλησιών και σχολείων σε όλη την ευρωπαϊκή επικράτεια της Αυτοκρατορίας, γεγονότα που απειλούσαν την πολιτιστική ηγεμονία του Ελληνορθόδοξου Οικουμενικού Πατριαρχείου. Ο καταλύτης όμως της εθνικιστικής αντιπαράθεσης και το ορόσημο της μετάβασής της από την ειρηνική (εκπαιδευτικός κι εκκλησιαστικός ανταγωνισμός) στην ένοπλη και βίαιη φάση, υπήρξε η ανακίνηση του αγροτικού ζητήματος από μια ομάδα σλαβόφωνων διανοουμένων της Μακεδονίας. Αντιδρώντας στην καταπίεση, την εκμετάλλευση και την εξαθλίωση των πληθυσμών της Μακεδονικής υπαίθρου από το ημι-φεουδαρχικό σύστημα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και την αυθαιρεσία των οθωμανικών αρχών, κι εμφορούμενοι από επαναστατικές ιδέες, δημιούργησαν το 1893 στη Θεσσαλονίκη μία οργάνωση (Εσωτερική Μακεδονική Επαναστατική Οργάνωση), που στόχευε στη δημιουργία αυτόνομης Μακεδονίας καθώς και στον εκβιασμό της επέμβασης των Δυνάμεων της Ευρώπης για την επιβολή μεταρρυθμίσεων. Η οργάνωση αυτή απευθυνόμενη σε όλους τους καταπιεζόμενους πληθυσμούς της Μακεδονίας, ανεξαρτήτως φυλής και θρησκεύματος, οδήγησε το 1903 στην αποτυχημένη εξέγερση του Ήλιντεν, που εκδηλώθηκε στο δυτικό κυρίως τμήμα της. Μετά τη στυγνή καταστολή της εξέγερσης από τις οθωμανικές δυνάμεις, η οργάνωση διασπάστηκε κι ενώ ένα μικρό τμήμα συνέχιζε να δρα, προσβλέποντας στην αυτονόμηση της Μακεδονίας, τα ηνία της οργάνωσης ανέλαβαν ουσιαστικά οι φορείς του βουλγαρικού επεκτατισμού, που αποτελούνταν κυρίως από Μακεδόνες πρόσφυγες στη Βουλγαρία. Οι πολιτικές όμως και ιδεολογικές βάσεις για τη δημιουργία μιας αυτόνομης Μακεδονικής οντότητας με κυρίαρχο το σλαβικό στοιχείο είχαν τεθεί. Ήδη στο τελευταίο τέταρτο του 19ου αιώνα, η αντίδραση απέναντι στην πολιτιστική ηγεμονία την οποία επιδίωκαν να εδραιώσουν η Ελλάδα και η Βουλγαρία στους σλαβόφωνους πληθυσμούς της Μακεδονίας, οδήγησε έναν περιορισμένο αριθμό λογίων, ενίοτε με την ιδιοτελή συμπαράσταση ή και υποκίνηση της Σερβίας, στις πρώτες εκφράσεις μιας ιδιαίτερης σλαβομακεδονικής ταυτότητας, ανεξάρτητης τόσο από τη βουλγαρική όσο κι από τη σερβική, και στην απόπειρα κωδικοποίησης της σλαβομακεδονικής γλώσσας. Το αίτημα για μια "ανεξάρτητη κι ενιαία Μακεδονία", θα υποστηριχτεί από τη Βαλκανική Κομμουνιστική Ομοσπονδία και την Γ' Διεθνή στη διάρκεια του μεσοπολέμου (γεγονός που ευνόησαν η ηγεμονευτική πολιτική και οι αφομοιωτικές τακτικές της σερβικής εξουσίας στο νέο κράτος της Γιουγκοσλαβίας εις βάρος των άλλων "συνιστωσών"), για να εμπεδωθεί στη διάρκεια της γιουγκοσλαβικής αντίστασης ενάντια στους Βούλγαρους κατακτητές, και να εκβάλλει τελικά στην ομοσπονδιακή λαϊκή δημοκρατία της Μακεδονίας. Όσον αφορά στην Ελλάδα, η εξέγερση του Ήλιντεν, η δράση κι η αυξανόμενη επιρροή των σλάβων ανταρτών και της βουλγαρικής προπαγάνδας και ο φόβος επιβολής μεταρρυθμίσεων προς όφελος των βουλγαρικών διεκδικήσεων στη Μακεδονία, οδήγησαν στην έξαρση του αντιβουλγαρικού φανατισμού, στην ανασυγκρότηση των "πατριωτικών" εταιρειών, στην υποδαύλιση της κοινής γνώμης και στην άσκηση πίεσης στην ελληνική κυβέρνηση από αυτόκλητους υπερασπιστές των ελληνικών "εθνικών δικαίων" προς την κατεύθυνση δυναμικής δράσης. Το έργο των δασκάλων και των φορέων της ορθόδοξης εκκλησίας έσπευσαν να συνδράμουν, με τη συγκατάθεση κι ενίσχυση της ελληνικής κυβέρνησης, σώματα ενόπλων στρατιωτικών και εθελοντών από την Ελλάδα και τη Μακεδονία, με επικεφαλής αποστρατευμένους για το σκοπό αυτό αξιωματικούς του ελληνικού στρατού, έμπειρους "καπετάνιους" από την Κρήτη κ.α. Η τρομοκρατική δράση που ανέλαβαν τα ελληνικά σώματα στη Μακεδονία (σε αγαστή συχνά συνεργασία με τις οθωμανικές αρχές και τους Οθωμανούς μπέηδες), η οποία στα διεθνή όμματα και ώτα προβάλλονταν τεχνηέντως για προφανείς λόγους ως αυθόρμητη άμυνα του "ελληνισμού της Μακεδονίας", μπορεί να ανέκοψε και να αντιστάθμισε την πρόοδο της αντίστοιχης βουλγαρικής προπαγάνδας του βουλγαρικού κομιτάτου στην περιοχή, αλλά εξέθεσε κι απομόνωσε διπλωματικά τη χώρα, χωρίς να κάνει ούτε βήμα προς την κατοχύρωση των ελληνικών επεκτατικών διεκδικήσεων στη Μακεδονία. Οι τελευταίες διασφαλίστηκαν λίγα χρόνια αργότερα --κατά παράδοξο φαινομενικά τρόπο-- με την διπλωματική προσέγγιση Ελλάδας - Βουλγαρίας, που εξήγαγε το ελληνικό βασίλειο από την απομόνωση, και με τους νικηφόρους βαλκανικούς πολέμους, που έφερε εις πέρας ο τακτικός κι αναβαθμισμένος στρατός της. Παρομοίως, η ελληνική ταυτότητα των κατοίκων της ελληνικής Μακεδονίας διασφαλίστηκε με τις ανταλλαγές πληθυσμών, που ακολούθησαν τη λήξη του Α' Παγκοσμίου Πολέμου μεταξύ Ελλάδας, Βουλγαρίας, Τουρκίας και με το τεράστιο κύμα προσφύγων, που προκάλεσε το κύκνειο άσμα της ελληνικής Μεγάλης Ιδέας στην Μικρά Ασία. Η σλαβομακεδονική μειονότητα, που απέμεινε διασκορπισμένη στο βορειοδυτικό τμήμα της ελληνικής Μακεδονίας, δοκίμασε την εφευρετικότητα των μηχανισμών αφομοίωσης του ελληνικού κράτους και τον παραλογισμό, την ανθεκτικότητα και την αδιαλλαξία των εθνικών μύθων, που συνεχίζουν να επισκιάζουν τόσο την ιστορική μας αυτογνωσία όσο και το σεβασμό στην εθνική ιδιοπροσωπία και την ιστορία των γειτονικών μας λαών, εντός κι εκτός συνόρων. Η εθνική μυθολογία σχετικά με τη διαχρονική ελληνικότητα της Μακεδονίας και των συμβόλων της, εδραιώθηκε ουσιαστικά στο δεύτερο μισό του 19ου αιώνα από το ιδεολογηματικό ιστορικό σχήμα της τρισχιλιετούς συνέχειας του ελληνικού έθνους και του ελληνικού πολιτισμού, στο οποίο θεμελιώθηκε η θεωρία των Ζαμπέλιου - Παπαρρηγόπουλου, διαμορφώνοντας κατά τα λόγια του Δημαρά μια "εθνική εθιμοφροσύνη". Έως τις αρχές της δεκαετίας του 1840 το κυρίαρχο παράδειγμα της ελληνικής ιδεολογίας, το οποίο απηχούσε σαφώς τις αντιλήψεις των φορέων του ελληνικού Διαφωτισμού, ήθελε την Ελλάδα να αποτελεί κληρονόμο και διάδοχο, με όχημα κι εμπνευστή τη Δύση, του κόσμου της κλασικής αρχαιότητας. Το διάστημα που μεσολάβησε από τότε έως την επανάσταση του '21 αποτελούσε τη μαύρη τρύπα της ιστορίας, ένα συνεχές σκοταδισμού και βαρβαρότητας, χάσμα αγεφύρωτο. Παρομοίως, οι έως τότε κρατούσες απόψεις περί αρχαίας Μακεδονίας, δυναστείας του Φιλίππου, και μεγάλου Αλεξάνδρου, συμπυκνώνονται χαρακτηριστικά στα λόγια του Ιάκωβου Ρίζου Νερουλού, προέδρου της νεοσύστατης αρχαιολογικής εταιρείας. Γράφει λοιπόν ο Νερουλός περί τα μέσα του 19ου αιώνα αναφερόμενος στη μάχη της Χαιρώνειας: "ο Φίλιππος έπραξεν άλλο της νίκης εκείνης ολεθριώτερον, εγέννησε τον Αλέξανδρον". Το χάσμα ήρθαν να γεφυρώσουν οι προαναφερθέντες ιστορικοί πλάθοντας μια αναδρομική ερμηνεία του προ-εθνικού παρελθόντος με όρους σύγχρονους και εθνικούς, βασισμένοι στα διανοητικά εργαλεία της εποχής τους αλλά και στις ιδεολογικές και πολιτικές μέριμνες που επέβαλλαν, από τη μια η εμπέδωση της ελληνικής εθνικής ταυτότητας στο νεοπαγές ελληνικό βασίλειο, και απ" την άλλη η ανάγκη ιδεολογικής νομιμοποίησης της Μεγάλης Ιδέας και της "αλυτρωτικής" επέκτασης προς ένα βορράν εν πολλοίς αλλόφωνο και εχθρικό. Η ενότητα στο χρόνο έγινε προϋπόθεση της ενότητας στο χώρο. Στην ερμηνεία αυτή, η φαντασιακή κατασκευή της διαρκούς κι αδιάσπαστης ελληνικής συνέχειας της Μακεδονίας στηρίχτηκε αναπόφευκτα στην αποσιώπηση της γεωγραφικής, εθνογραφικής, ιστορικής και πολιτικής της ασυνέχειας. Η Μεγάλη Ιδέα ενταφιάστηκε στην Λωζάννη στις 24 Ιουλίου 1924. Η συγκέντρωση των ελληνικών πληθυσμών της Βαλκανικής και της Μικράς Ασίας, πληθυσμών δηλαδή με ελληνική συνείδηση, στα σύνορα ενός ανεξάρτητου και σχεδόν ομοιογενούς εθνικά κράτους, έκλεισε οριστικά το καπάκι στο φέρετρό της. Μαζί ενταφιάστηκε σταδιακά και ο πόλεμος ως εναλλακτικό και ισοδύναμο της διπλωματίας μέσο στην άσκηση της εξωτερικής πολιτικής. Ευτυχώς μόνο στον ακόμη περιθωριακό χώρο της άκρας δεξιάς, αναβιώνει το φάντασμά τους, ως αναχρονιστικό απολίθωμα του παρελθόντος, ένα παρελθόν που έχει αποκηρύξει διά παντός η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων του τόπου. Ωστόσο αρκετοί από τους εθνικούς μύθους που συνυφάνθηκαν ποικιλοτρόπως στο παρελθόν με την ιστορική και πολιτική διαδρομή της Μεγάλης Ιδέας, φαίνεται να είναι πιο ανθεκτικοί στο χρόνο και με αρκετά ευρύτερες προσβάσεις στην πολιτεία και την κοινωνία, παρά το γεγονός της τεκμηριωμένης και ομόφωνης καταδίκης τους από τη σύγχρονη ιστορική έρευνα. Πέρα από την αδράνεια και την αγκύλωση που χαρακτηρίζει τα ιδεολογικά φαινόμενα εν γένει, ιδίως όταν αυτά έχουν γαλουχήσει "συλλογικές συνειδήσεις" γενεές επί γενεών, θα ήθελα να επισημάνω ορισμένες ακόμη πιθανές ερμηνείες αυτού του φαινομένου. Καταρχήν να ειπωθεί ότι κοινό γνώρισμα των εθνικών μύθων και της εθνικιστικής ιδεολογίας που τους διατυπώνει, αποτελεί η μεταφυσική σχεδόν αντίληψη του έθνους ως μιας αναλλοίωτης, ενιαίας και αδιαφοροποίητης στο χώρο και το χρόνο ουσίας, ως πρωτογενούς και φυσικής πραγματικότητας, ανεξάρτητης από τις ιστορικές συνθήκες, τις κοινωνικές αντιθέσεις και τη συνείδηση των μελών του, ως ιερής, τέλος, και υπέρτατης πηγής αφοσίωσης. Ο εθνικισμός όμως επιτελεί τις ακόλουθες λειτουργίες, που βοηθούν κατά τη γνώμη μου να ερμηνεύσουμε την ευρεία του απήχηση. Καταρχήν, προσφέρει ένα απλουστευτικό κι εύληπτο όσο κι ανιστόρητο σχήμα αναδρομικής ερμηνείας του παρελθόντος και εξήγησης του παρόντος, με βασικό εργαλείο την αφηρημένη και υποστασιοποιημένη κατηγορία του έθνους και των "εχθρών" του. Το έθνος λοιπόν, σύμφωνα με την εθνικιστική ιδεολογία, οντολογικός φορέας μιας λαμπρής αποστολής, κατόρθωσε στη διάρκεια της συνεχούς τρισχιλιετούς ιστορίας του, να επιβιώσει, αντιμετωπίζοντας, με την υπεροχή τού "ελληνοχριστιανικού πολιτισμού" του και το απαράμιλλό του δαιμόνιο, πανίσχυρους εχθρούς, να δραπετεύσει από διαβόλους και τριβόλους, να αιχμαλωτιστεί και να αναγεννηθεί, όπως ο φοίνικας μέσα από τις στάχτες του, χάρη στα διαρκώς ανανεούμενα αποθέματα των δυνάμεών του, προκειμένου να εκπληρώσει το "ιστορικό του πεπρωμένο". Ως σύγχρονοι εχθροί του έθνους και των οραμάτων που εμπνέουν τον ιστορικό του "προορισμό", καταγγέλλονται, από τη μανιχαϊστική λογική του εθνικισμού, οι πάσης φύσεως φορείς της φασματικής παγκοσμιοποίησης, που με όχημα άλλοτε τα γειτονικά κράτη, άλλοτε τους μετανάστες κι άλλοτε τους εγχώριους πράκτορες, εξυφαίνουν εναντίον του ανάδελφου έθνους "ασύμμετρες απειλές". Η ερμηνεία αυτή βρίσκει εύφορο έδαφος στις δομικές ανεπάρκειες και διαστρεβλώσεις της ελληνικής εκπαίδευσης, στον πολιτικό ανορθολογισμό και στην παρασιτική λειτουργία αναχρονιστικών θεσμών στα πλαίσια του πολιτικού μας συστήματος (ποιόν αιώνα πρέπει να περιμένουμε για να αποκτήσουμε πραγματικά ανεξίθρησκο και πλήρως εκκοσμικευμένο κράτος;). Οι κοινοί τόποι της ιστορικής επιστήμης είναι καταδικασμένοι να παραμείνουν εγκλωβισμένοι στα στενά όρια της επιστημονικής κοινότητας, όσο οι "υπεύθυνες" κυβερνήσεις της χώρας επιτρέπουν, χάριν μικροπολιτικών σκοπιμοτήτων και μεγάλων φυσικά συμφερόντων, το περιεχόμενο της σχολικής εκπαίδευσης να υπαγορεύεται ή να ελέγχεται από θεσμούς αναρμόδιους, από υπερπατριωτικά lobby (ιδαλγούς του "πατριωτισμού" της 4ης Αυγούστου και της 21ης Απριλίου και ρασοφόρους) από φορείς τέλος των πιο συντηρητικών, μισαλλόδοξων, καιροσκοπικών και σκοταδιστικών στοιχείων που έχει να επιδείξει η ελληνική κοινωνία. Οι ευθύνες των πολιτικών δυνάμεων και κυρίως της αριστεράς είναι σοβαρές. Όσοι, με δημαγωγική υστεροβουλία, εγκαλούν την κυβέρνηση (η οποία ακολούθησε με συνέπεια την ίδια ακριβώς τακτική στο ρόλο της αντιπολίτευσης) για εθνική μειοδοσία σε θέματα της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής, ρίχνουν λάδι στη μηχανή του εθνικισμού~ μηχανή, που, με γνώμονα την εθνικοφροσύνη, αποσύρει βιβλία, υπονομεύει επικίνδυνα την ελευθερία της έρευνας και τη δεοντολογία του επιστημονικού διαλόγου, αναγορεύει το μίσος, τη βία και την ξενοφοβία σε κώδικα παραπολιτικής ορθοφροσύνης, υποσκάπτοντας βαθειά τα θεμέλια της ειρήνης και της δημοκρατίας. Πάνω απ' όλα όμως ο εθνικισμός, συγκροτεί μια από τις κυρίαρχες συλλογικές ταυτότητες της σύγχρονης εποχής. Η ταυτότητα αυτή, σφυρηλατεί τους δεσμούς μιας ιδεατής ομοιογενούς κοινότητας και συγκαλύπτει τις ανισότητες, τα συγκρουόμενα συμφέροντα και την ταξική διαφοροποίηση στο πλαίσιο του πραγματικού έθνους, δημιουργώντας την ψευδή αίσθηση της συλλογικής ωφέλειας των μελών του. Επιπλέον, οι υποχρεώσεις που επιβάλλει στα μέλη του, εν καιρώ ειρήνης, είναι χαλαρές έως ανύπαρκτες, καθώς οι συλλογικές στρατεύσεις στις οποίες προσκαλεί είναι εξίσου εφήμερες με τους υποτιθέμενους κινδύνους που απειλούν το έθνος, ενώ οι δεσμεύσεις του αφορούν κυρίως στο παρελθόν και στη μυθική συντήρηση των "ζωτικών του μύθων". Γι' αυτό άλλωστε βρίσκεται σε αγαστή σύμπνοια με τα σύγχρονα πρότυπα ζωής του καταναλωτικού ατομικισμού και του επιτρεπτικού ευδαιμονισμού (βλ. το κείμενο του Ν. Σεβαστάκη, Ο ρηχός κοσμοπολιτισμός και τα συντρίμμια της πολιτικής, "Ενθέματα" της κυριακάτικης Αυγής, 25/5/2007). Η περιθωριοποίηση της πολιτικής και η απαξίωση της πολιτικά προσδιορισμένης συλλογικής στράτευσης δεν μπορεί παρά να ευνοεί και τα δύο. Πόσο μάλλον όταν πρόκειται για τις τάξεις εκείνες, που βρίσκονται στον πάτο της κοινωνικής πυραμίδας ή συμπιέζονται συνεχώς προς τα εκεί. Το αίσθημα της ένταξης στο "αιώνιο", και "περιούσιο" ελληνικό "έθνος" αναπληρώνει το αίσθημα υστέρησης και αποκλεισμού του παρόντος, ιδίως στις κατηγορίες εκείνες, που πλήττονται ιδιαίτερα από την πολιτική διαχείριση του νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού στη χώρα μας. Η ανεργία, η ανασφάλεια, η απουσία προοπτικών, φαινόμενα ιδιαίτερα οξυμμένα στη Μακεδονία, στρέφουν τους πολίτες στην υποκατάσταση της αξιοπρέπειας, την οποία τους αρνείται πεισματικά η πραγματικότητα του καπιταλισμού, με την πλασματική ανωτερότητα, που αντλούν από το αίσθημα της συμμετοχής στην ιδεατή και ένδοξη κοινότητα του παρελθόντος. Η ανάγκη γίνεται φιλοτιμία και η υστέρηση βαφτίζεται εθνική ιδιαιτερότητα ή αντίσταση στον πολιτικό, οικονομικό και πολιτισμικό ηγεμονισμό (βλ. παγκοσμιοποίηση) της Δύσης (τελευταίοι στην Ε.Ε. σε όλους τους κοινωνικούς και οικολογικούς δείκτες, πρωταθλητές στην ξενοφοβία, το ρατσισμό και το συντηρητισμό, παρά λίγο και στο μπάσκετ). Η περιχαράκωση σε μια κατασκευασμένη και άυλη παράδοση, και η παλινδρόμηση στην ιδεατή και στεγανή ασφάλεια του παρελθόντος και των χαμένων εθνικών μεγαλείων, αποτελεί σύμπτωμα της ανάγκης απόδρασης από την υλική ένδεια και την πραγματική δυσφορία του παρόντος. Ιδίως μάλιστα όταν το αίσθημα του εγκλωβισμού αδυνατεί να βρει διέξοδο σε μια πρακτική και πολιτική διεκδίκηση, καθώς η πολιτική φαίνεται εξίσου εγκλωβισμένη στα γρανάζια του δικομματισμού, του λαϊκισμού, του πελατειακού συστήματος κ.ο.κ. Έτσι, με τη συμβολή των πολιτικών ταγών και των "μιντιακών" τους προαγωγών, που συγκαλύπτουν το κοινωνικό πρόβλημα και τις πραγματικές του αιτίες, η απειλή γίνεται "πολιτισμική" και φαίνεται να απορρέει από τους ξένους κι εγχώριους πράκτορες είτε της παγκοσμιοποίησης, ή κατ' άλλους του ιμπεριαλισμού. Το ενεργό συγκινησιακό φορτίο της κοινωνικής δυσαρέσκειας διολισθαίνει στο ρατσισμό, την ξενοφοβία, το σοβινισμό, και στρέφεται εναντίον του εκάστοτε Άλλου, που αναγορεύεται σε εχθρό του έθνους, απαιτώντας από το τελευταίο μια διαρκή "πολεμική" εγρήγορση. Φυσικά η νεοσύστατη Δημοκρατία της Μακεδονίας, ένα κράτος μικρό, ανίσχυρο, με εύθραυστες εσωτερικές ισορροπίες, που συνορεύουν και συμφύρονται με ένα έκρυθμο κι επισφαλές βαλκανικό περιβάλλον (βλ. Κόσοβο), κράτος εξαρτημένο έως ένα βαθμό από τις οικονομικές συναλλαγές με την Ελλάδα, δεν μπορεί με κανέναν τρόπο να απειλήσει τη χώρα μας. Ο δημαγωγικός κι ανέξοδος παλικαρισμός και ο "εθνικός τσαμπουκάς" του veto, το γνωρίζει καλά αυτό. Η απειλή στρέφεται μόνο ενάντια στον παρηγορητικό κι αναχρονιστικό μύθο του ελληνικού μονοπωλίου πάνω στο όνομα και την ιστορία της Μακεδονίας~ μύθος όμως που φαίνεται να περιθάλπει προνομιακά την πολιτικά ανέστια και ανέκφραστη πληγωμένη αξιοπρέπεια και τους "ευσεβείς πόθους" των καταπιεζόμενων κοινωνικά στρωμάτων, συσκοτίζοντας συγχρόνως τις πραγματικές ρίζες της πληγής. Εμείς, ως Αριστερά και δη ανανεωτική, έχουμε χρέος να αποσπάσουμε τα περιθωριοποιημένα στρώματα, τόσο της ελληνικής κοινωνίας όσο και της γειτονικής Μακεδονίας (καθότι ο εθνικισμός γεννά εθνικισμό), από τη θωπευτική και παραμυθητική αγκαλιά του εθνικισμού, και να θέσουμε την πολιτική και την ιστορία στη θέση του ιεροποιημένου έθνους, φωτίζοντας τις πραγματικές "αιτίες που μας αφήνουνε λειψούς". Οφείλουμε να ξεκαθαρίσουμε ότι η κοινωνική απειλή δεν βρίσκεται στην παγκοσμιοποίηση αυτήν καθ' εαυτήν, αλλά στον καπιταλισμό και τους δομικούς και συστημικούς του μηχανισμούς εκμετάλλευσης, που δεν πλήττουν έθνη, αλλά συγκεκριμένα κοινωνικά στρώματα~ δεν καταστρέφουν εθνικές γαίες, αλλά την παγκόσμια φυσική κληρονομιά. Η παγκοσμιοποίηση αποτελεί το πλαίσιο λειτουργίας του καπιταλισμού, ένα πλαίσιο, που ενισχύει την ευελιξία, την κινητικότητα και την αδιαφάνεια του συστήματος, που προφανώς δυσκολεύει τα πράγματα και επιτάσσει αυξημένες προσπάθειες και διευρυμένους αγώνες και συνεργασίες. Ένα πλαίσιο, που πρέπει να υπενθυμίζει διαρκώς στην Αριστερά τις διεθνιστικές της αξίες, την αναγκαιότητα υπέρβασης των εθνικών της συνόρων, με άλλα λόγια την επείγουσα "παγκοσμιοποίηση" της ίδιας της Αριστεράς. Το ενωτικό κάλεσμα του Κομμουνιστικού Μανιφέστου γίνεται πιο επίκαιρο από ποτέ. Δεν μπορούμε να ακολουθήσουμε αυτούς που καταλογίζουν στους εργάτες της Δημοκρατίας της Μακεδονίας ή της Βουλγαρίας την ευθύνη για την ανεργία στη χώρα μας, για το κεφάλαιο που μετακομίζει στην άλλη πλευρά των συνόρων αναζητώντας χαμηλότερα μεροκάματα. Η απάντησή μας σε αυτήν την προκλητική κι ανεστραμμένη λογική, που, διαιρώντας την εργατική τάξη κι εντείνοντας την εσωστρέφειά της, εδραιώνει σε πιο στέρεες βάσεις την αυτοκρατορία του καπιταλισμού, πρέπει να είναι η αλληλεγγύη, η συμπαράσταση και οι κοινοί αγώνες~ μόνον αυτοί θα μπορούσαν να ενισχύσουν την διαπραγματευτική ικανότητα και την πολιτική αντίσταση των εργαζομένων (στην Ελλάδα, στα Βαλκάνια, στην Ευρώπη) και να ανακόψουν την έμφυτη κερδοσκοπική λαιμαργία του αεικίνητου καπιταλισμού, οξύνοντας τις αντιφάσεις του κι αναδεικνύοντας τα κοινωνικά, οικολογικά και ιστορικά του όρια. Ας πράξουμε λοιπόν το πρώτιστο καθήκον με βάση τις πάγιες αξίες της Αριστεράς, ας αποδείξουμε έμπρακτα, "ανανεωτικά και ριζοσπαστικά", την αλληλεγγύη μας στο δοκιμαζόμενο μακεδονικό λαό, κι ας αποδεχτούμε καταρχήν, εμείς τουλάχιστον, με θάρρος και χωρίς υπεκφυγές ή παλινδρομήσεις, το αυτονόητο δικαίωμα αυτοπροσδιορισμού του. Χρειάζεται τη συμπαράστασή μας, περισσότερο από όσο εμείς χρειαζόμαστε τον λικνιστικό καλπασμό του Βουκεφάλα.
Ο Μιχάλης Καλιακάτσος είναι υποψήφιος διδάκτωρ Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο του Μπέρμιγχαμ"
Ευτυχώς που οι πεφωτισμένοι με τα φώτα της Εσπερίας Αριστεροί μας ανοίγουν τα μάτια για το τι πρέπει να κάνουμε με το κρατίδιο των Σκοπίων. Οι ανακρίβειες και οι αντιφάσεις της εμβριθούς ανάλυσης του κυρίου υποψηφίου διδάκτορος είναι εμφανείς και καταρριπτέες. Αλλά τί να κάνουμε, από την μιά η επίκληση των αρχών της Αριστεράς και του Κομμουνιστικού Μανιφέστο, από την άλλη η υποψηφιότητα διδάκτορος στο Burmingham παρακαλώ εξαλείφουν τις όποιες "ατέλειες" του κειμένου. Μετά παρεξηγούνται που αμφισβητούμε τον πατριωτισμό τους...