συνέχεια από Σελίν

Με λίγα λόγια όσο είσαι στον πόλεμο, λές πως θα 'ναι καλύτερη η ειρήνη, κι έπειτα πιπιλάς αυτήν την ελπίδα σαν καραμέλα, κι έπειτα είναι σκατά και απόσκατα. Δεν τολμάς να το πείς στην αρχή, μην τυχόν και αναγουλιάσει κανένας.Το παίζεις καλό παιδί, κοντολογίς. Κι έπειτα, μιάν ωραία πρωία, καταλήγεις παρ' όλα αυτά να το ξεράσεις μπροστά σε όλον τον κόσμο. Έχεις βαρεθεί να τσαλαβουτάς στον βόθρο . Μα τότε ο κόσμος σε βρίσκει υπερβολικό. Και τέρμα. (σελ.281)

Τί τρελοκομείο η στερημένη ζωή! Μια τάξη είναι η ζωή, κι η πλήξη είναι ο παιδονόμος της, που διαρκώς σε κατασκοπεύει.πρέπει πάση θυσία να μοιάζεις απασχολημένος με κάτι πολύ συναρπαστικό, ειδάλλως πλακώνει και σου ροκανίζει το μυαλό. ΄Οταν η μέρα δεν είναι τίποτα άλλο από ένα σκέτο εικοσιτετράωρο, δεν υποφέρεται. Μια μακριά, σχεδόν αβάσταχτη ηδονή πρέπει να είναι η μέρα, μία μακριά συνουσία, θες δε θες.

Σου κατεβαίνουν λοιπόν σιχαμερές σκέψεις, όσο σ' αποβλασκώνει η ανάγκη, όσο μέσα στο κάθε σου δευτερόλεπτο στριμώχνεται ένας πόθος για χίλια άλλα πράγματα, ένας πόθος για αλλού. (σελ.415)

[...] Βυθίζεσαι , τρομάζεις στην αρχή μες στην νύχτα, μα θες παρ' όλα αυτά να καταλάβεις, και τότε δεν εγκαταλείpεις πια τα βάθη. Είναι, όμως, πολλά τα πράγματα που πρέπει να καταλάβεις ταυτόχρονα. Κι είναι πολύ σύντομη η ζωή. Δεν θες να αδικήσεις κανέναν. Έχεις ενδοιασμούς, διστάζεις να τα κρίνεις όλα μονομιάς και προπαντός φοβάσαι μην αναγκαστείς να πεθάνεις ενόσω διστάζεις, γιατί τότε θα 'χεις έρθει τζάμπα στην ζωή. Ό,τι χειρότερο. (σελ.446)

ΛΟΥΙ ΦΕΡΝΤΙΝΑΝ ΣΕΛΙΝ

ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΗΝ ΑΚΡΗ ΤΗΣ ΝΥΧΤΑΣ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ "ΕΣΤΙΑ"

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: ΣΕΣΙΛ ΙΓΓΛΕΖΗ ΜΑΡΓΕΛΛΟΥ

Υπάρχουν σε αυτόνν τον κόσμο δύο καλοί τρόποι να ψοφήσει ο φτωχός: είτε απ' την απόλυτη αδιαφόρία των ομοίων του εν καιρώ ειρήνης είτε απ' το ανθρωποκτόνο πάθος των ιδίων εν καιρώ πολέμου. Άμα βαλθούν να σκεφοται εμάς οι μάγκες είναι αμέσως για να μας βασαλίσουν, και τίποτε άλλο. Μόνο καταματωμένοι παρουσιάζουμε ενδιαφέρον για τα καθάρματα! (σελ.103)

Το μόνο που ξέρει ο κόσμος είναι να σε σκοτώνει, σαν τον κοιμισμένο είναι ο κόσμος που σε πλακώνει στον ύπνο του , όπως σκοτώνει ο κοιμισμένος τους ψύλλους του. Να ένας ηλίθιος τρόπος να πεθάνεις, έλεγα μέσα μου, όπως όλος ο κόσμος , δηλαδή. Η εμπιστοσύνη στους ανθρώπους είναι ήδη λιγάκι θάνατος. (σελ. 215)

Παραδίνεσαι στυον θόρυβο όπως παραδίνεσαι στον πόλεμο. Αφήνεσαι στις μηχανές με τις τρείς ψωροϊδέες που παραδέρνουν ακόμη πάνω ψηλά, πίσω από το κούτελο. Πάει τελείωσε. Ό,τι κοιτάς οπουδήποτε, ό,τι αγγίζει το χέρι, είναι τώρα σκληρό. Κι ό,τι καταφέρνεις ακόμη να θυμηθείς είνια άκαμπτο σαν σίδερο κι άνοστο πιά μες στην σκέψη.
Γεράσαμε φριχτά μονομιάς.
Πρέπει να καταργηθεί η έξω ζωή, να γίνει ατσάλι, κάτι χρήσιμο. Δεν την αγαπούσαμε αρκετά όπως ήταν, γι' αυτό. Πρέπει να γίνει αντικεένο λοιπόν, στερεό, έστι έχει ο Κανόνας. (σελ.271)

ALAIN DE BENOIST

περί του να είσαι παγανιστής

κεφάλαιο τρίτο: Το Ιερό

Δεν υπάρχει ανάγκη, αντιθέτως, να πιστεύει κάποιος στον Δία ή στον Βόταν - κάτι που, ωστόσο, δεν είναι περισσότερο γελοίο από το να πιστεύει στον Γιαχβέ - για να είναι παγανιστής. Ο σύγχρονος παγανισμός δεν συνίσταται στο να υψώνουμε βωμούς στον Απόλλωνα ή να αναβιώνουμε την λατρεία του Όντιν. Αντ' αυτού συνεπάγεται να κοιτάζουμε πίσω από την θρησκεία και σύμφωνα με ένα σύγχρονο πιά δρομολόγιο να αναζητούμε το "διανοητικό εργαλείο" που τον παρήγαγε , τον εσωτερικό κόσμο που αντανακλά και πώς ο κόσμος που απεικονίζει γίνεται κατανοητός. Εν ολίγοις συνίσταται στο οτι ο θεοί θεωρούνται ως "κέντρα αξιών" (H. Richard Niebuhr) κα οι πεποιθήσεις που γεννούν ως αξιακά συστήματα: οι θεοί και οι δοξασίες μπορεί να περάσουν, οι αξίες, όμως, παραμένουν.

ΟΙ ΚΟΥΦΙΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ

Σχήμα χωρίς μορφή, σκιά χωρίς χρώμα
παραλυμένη δύναμη, χειρονομία χωρίς κίνηση

Αυτοί που πέρασαν
με ολόισια μάτια, στου θανάτου τ' άλλο Βασίλειο
μας θυμούνται -αν καθόλου- όχι ως χαμένες
βίαιες ψυχές, μα μοναχά
ως κούφιους ανθρώπους
τους βαλσαμωμένους ανθρώπους

Τ.Σ.ΕΛΙΟΤ,1925, ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ Α.ΝΙΚΟΛΑΙΔΗΣ, ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΕΔΡΟΣ

ΤΑ ΠΑΡΑΚΡΑΤΙΚΑ ΠΛΟΥΣΙΟΠΑΙΔΑ ΕΚΑΨΑΝ ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΟ ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ "ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΣΚΕΨΙΣ". ΤΑ Μ.Μ.Ε. ΚΑΙ ΤΟ ΔΙΕΦΘΑΡΜΕΝΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΕΠΙΣΤΡΑΤΕΥΣΑΝ ΓΙΑ ΠΟΛΛΟΣΤΗ ΦΟΡΑ ΤΟΥΣ ΑΛΗΤΕΣ ΤΟΥΣ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΤΟΥΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΚΑΙ ΙΔΕΩΝ. ΟΣΟ ΚΑΙ ΑΝ ΠΥΡΠΟΛΟΥΝ ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΑ, ΟΣΟ ΚΑΙ ΑΝ ΑΠΑΓΟΡΕΥΟΥΝ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ΠΟΡΕΙΕΣ, ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΠΝΙΞΟΥΝ ΟΥΤΕ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΟΥΤΕ ΤΗΝ ΦΩΝΗ ΜΑΣ.

Αφού λοιπόν έγινε αφορμή ανακοινώσεων η "Μεταφυσική του Εθνικομπολσεβικισμού" - ήδη το ανακύψαν θέμα με την δημοσίευση σε forum δίχως αναφορά του αρχικού τόπου ανάρτησης του δεύτερου μέρους της Μεταφυσικής θεωρείται λήξαν μετά από τις απαραίτητες συνεννοήσεις και προσθήκες- δημοσιεύουμε το πρώτο μέρος της. Θεωρούμε απαραίτητη την διευκρίνηση οτι δεν ασπαζόμαστε την θεωρία του εθνικομπολσεβικισμού, την αντιμετωπίζουμε, παρόλαυτά, ως μία ενδιαφέρουσα πρόταση για πολλά θεωρητικά και πρακτικά ζητήματα των καιρών μας. Προβαίνουμε δε σε αναρτήσεις τμημάτων του δοκιμίου του Dugin, επειδή φρονούμε οτι καλό είναι να διαλύονται οι όποιες παρανοήσεις ή να καταρρίπτονται κάποιες διαστρεβλώσεις, που πηγάζουν είτε από άγνοια είτε από κακοβουλία ή ιδεολογικές αγκυλώσεις.

Λόεγκριν

Η ΜΕΤΑΦΥΣΙΚΗ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΜΠΟΛΣΕΒΙΚΙΣΜΟΥ

ALEKSANDR DUGIN

1.Ο αναβληθείς ορισμός

Ο όρος «εθνικομπολσεβικισμός» μπορεί να σημαίνει μερικά αρκετά διαφορετικά πράγματα. Αναδύθηκε πρακτικά ταυτόχρονα στην Ρωσία και την Γερμανία, για να σηματοδοτήσει την υπόθεση κάποιων πολιτικών διανοητών σχετικά με τον εθνικό χαρακτήρα της μπολσεβικικής επαναστάσεως του 1917, ο οποίος βρίσκεται κρυμμένος στην ορθόδοξο Μαρξιστική διεθνιστική φρασεολογία. Στην ρωσική επικράτεια «οι εθνικομπολσεβίκοι» ήταν ένα σύνηθες όνομα για εκείνους τους κομμουνιστές, οι οποίοι προσπάθησαν να ασφαλίσουν την ακεραιότητα του κράτους και (είτε συνειδητά είτε όχι) συνέχισαν την Μεγάλη Ρωσική ιστορική αποστολή της γεωπολιτικής πολιτικής. Αυτοί οι Ρώσοι εθνικομπολσεβίκοι βρίσκονταν τόσο ανάμεσα στους «λευκούς» (Ustrialov, Smenovekhovtsy, αριστεροί Ευρασιανιστές), όσο και στους «κόκκινους»(Λένιν, Στάλιν, Radek, Lezhnev κλπ)[1]. Στην Γερμανία το ανάλογο φαινόμενο σχετιζόταν με τις ακραία αριστερές μορφές του εθνικισμού των δεκαετιών του 20 και του 30, στον οποίον συνδυάζονταν οι ιδέες του ανορθόδοξου σοσιαλισμού, η εθνική ιδέα και η θετική στάση έναντι της Σοβιετικής Ενώσεως.
Μεταξύ των Γερμανών εθνικομπολσεβίκων ο πλέον σταθερός και ριζοσπάστης ήταν ο Ernst Niekisch, μολονότι και μερικοί συντηρητικοί επαναστάτες μπορούν να αναφερθούν σε αυτό το κίνημα, όπως ο Εrnst Juenger, ο Ernst von Salamon, o August Winnig, , Karl Petel, Harro Schultzen-Beysen, Hans Zehrera, οι κομμουνιστές Laufenberg και Wolfheim και ακόμη και ακραίοι αριστεροί εθνικοσοσιαλιστές, όπως ο Στράσσερ και για μία συγκεκριμένη περίοδο ο Ιωσήφ Γκαίμπελς.
Στην πραγματικότητα ο όρος «εθνικομπολσεβικισμός» είναι πολύ πιο ευρύς και βαθύς σε σύγκριση με τις ιδέες των κατηγοριοποιημένων πολιτικών τάσεων. Προκειμένου, όμως, να τον κατανοήσουμε επαρκώς, θα έπρεπε να εξετάσουμε τα πιο σφαιρικά θεωρητικά και φιλοσοφικά προβλήματα, σε σχέση με τον ορισμό της «δεξιάς» και της «αριστεράς», του «εθνικού» και του «κοιωνικού». Η λέξη εθνικομπολσεβικισμός εμπεριέχει ένα νοηματικό παράδοξο. Πώς μπορούν δύο αμοιβαίως αποκλειστικές έννοιες να συνδυάζονται σε ένα και το αυτό όνομα;
Ανεξαρτήτως του πόσο μακριά έφθασαν οι ιστορικές αντανακλάσεις των εθνικομπολσεβίκων, οι οποίες περιοριζόταν από την περιρρέουσα σαφήνεια, η ιδέα της προσεγγίσεως του εθνικισμού από τα αριστερά και του μπολσεβικισμού από τα δεξιά είναι εκπληκτικά καρποφόρος και απρόσμενη, ανοίγοντας απολύτως νέους ορίζοντες στην κατανοήση της ιστορικής λογικής, της κοινωνικής αναπτύξεως, της πολιτικής σκέψεως. Δεν θα έπρεπε να αρχίσουμε με την συλλογή μερικών συγκεκριμένων πολιτικών γεγονότων: ο Niekisch έγραψε αυτό, ο Ustrialov αξιολόγησε το φαινόμενο αυτό ως τέτοιο, ο Savitsky επικαλέστηκε ένα τέτοιο επιχείρημα ως κλπ, αλλά να προσπαθήσουμε να δούμε το φαινόμενο από την απροσδόκητη πλευρά του, η οποία ακριβώς το έκανε δυνατό, δηλαδή την ίδια την ύπαρξη του συνδυασμού «εθνικομπολσεβικισμός». Θα είμαστε έτοιμοι τότε όχι μόνον να περιγράψουμε το φαινόμενο αυτό, αλλά, επίσης, να το κατανοήσουμε και με την βοήθειά του πολλές άλλες όψεις της παράδοξης εποχής μας.

[1] Κατά την διάρκεια των τελευταίων ετών του σοβιετικού καθεστώτος κάποιοι συντηρητικοί κύκλοι του ΚΚΣΕ, οι λεγόμενοι «καταστασιακοί» , αποκαλούνταν «εθνικομπολσεβίκοι» και υπό αυτήν την έννοια η λέξη απέκτησε κάποια άσχημη έννοια. Αλλά αυτοί οι «εθνικομπολσεβίκοι» της ύστερης Σοβιετικής περιόδου ποτέ τους δεν συμφώνησαν με αυτό τον χαρακτηρισμό πρώτον και δεύτερον ουδέποτε προσπάθησαν να παρουσιάσουν συνδετικά τις απόψεις τους με κάποια, ακόμη και τραχιά, ιδεολογική προσέγγιση. Τέτοιοι «εθνικομπολσεβίκοι» συνδεόταν με σαφή τρόπο με την πολιτική των δεκαετιών του 20 και του 30, αλλά η σύνδεση αυτή βασιζόταν περισσότερο στην αδράνεια και δεν είχε γίνει λογικά αντιληπτή.

ΕΝΗΜΕΡΩΝΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΤΟΥ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ ΜΑΣ ΟΤΙ ΣΤΙΣ 25 ΙΟΥΝΙΟΥ ΑΝΑΡΤΗΘΗΚΕ ΑΠΟ ΑΓΝΩΣΤΟ ΣΕ ΕΜΑΣ ΠΡΟΣΩΠΟ ΚΑΙ ΜΗ ΑΝΗΚΟΝ ΣΤΗΝ ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑ ΤΟΥ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΥ ΜΑΣ ΜΕΤΑΦΡΑΣΜΕΝΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΟΥ DUGIN ΑΠΟ ΤΗΝ "ΜΕΤΑΦΥΣΙΚΗ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΜΠΟΛΣΕΒΙΚΙΣΜΟΥ" ΣΤΟ FORUM ΤΟΥ ΑΡΙΣΤΕΡΟΥ "ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΚΑΦΕΝΕΙΟΥ" (http://www.politikokafeneio.com/Forum/viewtopic.php?t=14705) ΔΙΧΩΣ ΝΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΑΝΑΦΟΡΑ ΣΤΗΝ ΠΗΓΗ, ΔΗΛΑΔΗ ΣΕ ΕΜΑΣ. ΔΕΝ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΤΟ "ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ" ΧΩΡΟ ΠΟΥ ΘΑ ΜΑΣ ΕΝΔΙΕΦΕΡΕ Η ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΚΕΙΜΕΝΩΝ ΜΑΣ, ΔΕΝ ΘΑ ΜΑΣ ΔΥΣΑΡΕΣΤΟΥΣΕ, ΩΣΤΟΣΟ, Η ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΤΟΥΣ ΜΕ ΑΝΑΦΟΡΑ ΣΤΗΝ ΠΗΓΗ ΤΟΥΣ. ΗΔΗ ΕΧΕΙ ΕΝΗΜΕΡΩΘΕΙ Ο ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ ΤΟΥ "ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΚΑΦΕΝΕΙΟΥ" Κ. ΒΗΧΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ, ΩΣΤΕ ΝΑ ΠΡΟΒΕΙ ΣΤΙΣ ΣΧΕΤΙΚΕΣ ΔΙΕΥΚΡΙΝΙΣΕΙΣ ΠΕΡΙ ΠΡΟΕΛΕΥΣΕΩΣ ΤΟΥ ΚΕΙΜΕΝΟΥ. ΚΑΘΩΣ ΕΧΟΥΜΕ ΞΑΝΑΠΕΣΕΙ ΘΥΜΑΤΑ ΑΝΤΙΓΡΑΦΗΣ ΣΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ, ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΟΥΜΕ ΟΤΙ ΔΕΝ ΑΝΗΚΟΥΜΕ ΣΤΟΥΣ ΜΟΝΟΠΩΛΗΤΕΣ ΤΗΣ ΓΝΩΣΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑΣ ΚΑΙ ΟΤΙ ΣΥΝΗΓΟΡΟΥΜΕ ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΕΥΡΕΙΑΣ ΔΙΑΔΟΣΕΩΣ ΕΙΔΗΣΕΩΝ ΚΑΙ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΩΝ ΚΕΙΜΕΝΩΝ, ΑΡΚΕΙ ΠΑΝΤΟΤΕ ΝΑ ΑΝΑΦΕΡΟΝΤΑΙ Η ΠΗΓΗ ΠΡΟΕΛΕΥΣΕΩΣ ΚΑΙ Ο ΣΥΝΤΑΚΤΗΣ Η Ο ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ. EΝΝΟΕΙΤΑΙ ΟΤΙ ΤΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΤΟΥΣ ΚΑΚΟΠΙΣΤΟΥΣ ΑΝΤΙΓΡΑΦΕΙΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΣΤΟΥΣ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΕΣ FORUM ΚΑΙ ΙΣΤΟΛΟΓΙΩΝ.