Διαβάζουμε συχνά στις ημέρες μας για την γενναιότητα ή για το θράσος, με το οποίο κάποιοι επαναστάτες επιτίθενται σε κάποια πεπαλαιωμένη τυραννία ή σε μια απαρχαιωμένη δεισιδαιμονία. Δεν υπάρχει στην πραγματικότητα  καθόλου θάρρος στην επίθεση κατά πεπαλαιωμένων ή απαρχαιωμένων πραγμάτων, περισσότερο από το να προσφερθούμε να αντιμετωπίσουμε την γιαγιά κάποιου. Ο πραγματικά θαρραλέος άνθρωπος είναι αυτός που αψηφά τυραννίες νέες όπως το πρωί και δεισιδαιμονίες φρέσκες όπως τα πρώτα λουλούδια.

Η πραγματική εξίσωση είναι «δημοκρατία» = διακυβέρνηση από παγκόσμιους χρηματοπιστωτές. Το κύριο χαρακτηριστικό των σύγχρονων κυβερνήσεων είναι, ότι δεν γνωρίζουμε ποιος κυβερνά, περισσότερο de facto παρά de jure. Βλέπουμε τον πολιτικό και όχι τον χρηματοδότη του και ακόμα λιγότερο τον  χρηματοδότη του χρηματοδότου, ή το σημαντικότερο όλων , τον τραπεζίτη του χρηματοδότου. Ενθρονισμένος υπεράνω όλων κατά τρόπον άνευ προηγουμένου καθ’ όλο το παρελθόν, είναι ο κεκαλυμμένος προφήτης της οικονομίας, επηρεάζοντας όλους τους ανθρώπους με ένα είδος μαγείας και δίδοντας χρησμούς σε μια ακατανόητη  από τον λαό γλώσσα.

Το να  αποκολληθείς  κομψά από τον κόσμο · το να δώσεις περίγραμμα και χάρη στην θλίψη· μια μοναξιά με στυλ· μια βόλτα που δίνει ρυθμό στις αναμνήσεις·  βαδίζοντας προς το άυλο· με την ανάσα στα τρεμάμενα περιθώρια των πραγμάτων· το παρελθόν αναγεννημένο στην υπερχείλιση των ευωδιών· η οσμή, μέσω της οποίας κατακτάμε τον χρόνο·  το περίγραμμα των αόρατων πραγμάτων· οι μορφές του άυλου· το να εμβαθύνεις στο άυλο· να αγγίξεις τον κόσμο που μεταφέρεται από την οσμή· μυρωδιά· εναέριος διάλογος και ολισθαίνουσα διάλυση· το να κολυμπάς στον δικό σου αντανακλώμενο  κατακερματισμό…

Είμαι το είδος του ανθρώπου, ο οποίος έχει αλλάξει εντελώς υπό την επίδραση της οδύνης, παρόλο που αυτός ο μετασχηματισμός ενδέχεται απλώς να είναι η εντατικοποίηση των στοιχείων, που υπάρχουν ήδη εκεί. Ούτως ενισχυμένα, έδωσαν μια εντελώς νέα προοπτική για την ζωή. Πιστεύω ξέφρενα και φανατικά στις αρετές της οδύνης και του άγχους, και πιστεύω σε αυτές επειδή, μολονότι έχω υποφέρει και έχω απελπισθεί πολύ, έχω εντούτοις αποκτήσει μέσω αυτών μια αίσθηση του δικού μου πεπρωμένου, ένα είδος παράξενου ενθουσιασμού για την αποστολή μου. Στα ύψη της πιο τρομαχτικής απελπισίας, βιώνω την χαρά να έχω πεπρωμένο, να ζώ μια ζωή διαδοχικών θανάτων και μετασχηματισμών, να μετατρέπω κάθε στιγμή σε σταυροδρόμι. Και είμαι υπερήφανος που η ζωή μου ξεκινά με τον θάνατο, σε αντίθεση με την πλειονότητα των ανθρώπων, που τελειώνουν με τον θάνατο. Νιώθω σαν ο θάνατός μου να ήταν στο παρελθόν και το μέλλον μου φαίνεται σαν ένα είδος προσωπικού φωτισμού.

Emil Cioran