«Θέλουμε, όμως, Κράτος και όχι Σύστημα. Θέλουμε μια κοινωνία, η οποία θα οργανώνεται συνειδητά σε μία μεγάλη εθνική κοινότητα, και όχι έναν σωρό ατόμων που βρίσκονται στον ίδιον χώρο λίγο-πολύ από τύχη, συνδεόμενα μόνον από τα σύνορα που υπαγορεύθησαν από Ξένες Δυνάμεις και από τον πολιτικό τετραγωνισμό του κύκλου μίας παγκοσμίου αμοιβαιότητος συμφερόντων. Θέλουμε εξουσία, όχι, όμως, την εξουσία των σηπόμενων τραπεζικών διευθυντών και οικονομολόγων ούτε την εξουσία των δειλών κυβερνητικών αξιωματούχων, που τους κόβονται τα παγώνουν σε κάθε μέτρο, ούτε την εξουσία των αποσυντιθεμένων προέδρων της γερουσίας και των διευθυντών υπουργείων […], αλλά την εξουσία ανδρών, για τους οποίους γνωρίζουμε ότι ταυτίζονται με τους σκοπούς μας. Επιθυμούμε ένα σχέδιο, ένα ενοποιημένο σχέδιο, όχι την προέκταση της δημοσίας οικονομικής δραστηριότητας από τις πλέον ποικίλες και αυθαίρετες απόψεις, που επήλθαν από την ανάγκη των περιστάσεων αντί από την αυθόρμητη παρόρμηση, και που δικαιολογήθηκαν στην βάση κωλυσιεργιών, οι οποίες υπάρχουν μέσα στο Σύστημα το ίδιο-αλλά μία συγχώνευση όλων των οικονομολογικών αρχών από συσχετιζόμενα μέτρα, ξεκινώντας με την γή και την κάλυψη των μεταφορών, με τις πρώτες ύλες και εν τέλει με τον άνθρωπο, άπαντα τα οποία περιέχουν την παρότρυνση προς την αυθόρμητη συνοχή. Το Σύστημα καυχάται ότι έχει ήδη παραγάγει έναν τέλειο οργανισμό. Δεν έχει οργανώσει τίποτα άλλο εκτός από πείνα και τον εαυτό του, και αυτά κακώς. Οπουδήποτε έχουν αναπτυχθεί φυσικές μορφές παραγωγής και μία κοινωνία, έχουν αναπτυχθεί σε αντίθεση προς το Σύστημα. Τούτο είναι αλήθεια και όποιος το αρνείται είναι είτε ψεύτης είτε τυφλός.»

Ernst von Salomon από το έργο του «It cannot be stormed», αγγλική μετάφραση, εκδόσεις Arktos